Πολακειάδα: Τι, πώς και γιατί...

 

Το φούσκωμα του "εγώ" του Παύλου Πολάκη και η αδυναμία του Αλέξη Τσίπρα να τον ελέγξει.

γράφει ο Γιώργος Καρελιάς

 

Για την κατανόηση της Πολακειάδας -και για να δοθούν μια ή περισσότερες εξηγήσεις γι’ αυτήν- χρειάζεται να απαντήσουμε στα ερωτήματα του τίτλου. Χωρίς περιττούς προλόγους, ας το επιχειρήσουμε.

 

Ερώτημα πρώτον: Τι συμβαίνει και τι θα συμβεί με τον Παύλο Πολάκη; Αυτό που συμβαίνει εδώ και μερικά χρόνια είναι το φούσκωμα του «εγώ» του πρώην υπουργού και η αδυναμία του Αλέξη Τσίπρα να τον ελέγξει. Για να είμαστε δίκαιοι, τέτοια φαινόμενα δεν είναι σημερινά. Στο ΠΑΣΟΚ του Ανδρέα Παπανδρέου και, εν μέρει, του Κώστα Σημίτη ενδημούσαν τα φαινόμενα Μένιου Κουτσόγιωργα και Ευάγγελου Γιαννόπουλου. Μόνο που δεν ήταν ανεξέλεγκτα. Αρκούσε ένα νεύμα του αρχηγού για να τιθασευτούν. Στη ΝΔ εδώ και μια δεκαετία ενδημούν παρόμοια φαινόμενα, με πρωτεύον αυτό του Άδωνη Γεωργιάδη. Δεν είναι μόνο ο Πολάκης που ξεκατινιάζεται και απειλεί στα κοινωνικά δίκτυα. Ο Αδωνις, υπουργός ών, απειλούσε την εισαγγελέα που διερευνούσε υπόθεση στην οποία ήταν εμπλεκόμενος. Τι θα συμβεί με τον Πολάκη. Μια απάντηση μπορεί να δοθεί συγκριτικά. Ο Γεωργιάδης ήταν υποψήφιος αρχηγός της ΝΔ το 2017. Και δεν ξέρουμε αν θα γίνει το 2023, στην περίπτωση ήττας του Κυριάκου Μητσοτάκη. Αν ο ΣΥΡΙΖΑ ηττηθεί και στις επικείμενες εκλογές και ο Τσίπρας αποφασίσει ή υποχρεωθεί να αποχωρήσει από την αρχηγία, ο Πολάκης απλώς θα γράφει αναρτήσεις στα κοινωνικά δίκτυα; Πάσα απάντηση δεκτή.

 

 

 

Ερώτημα δεύτερο: Πώς συνέβησαν και συμβαίνουν όλα αυτά; Η Πολακειάδα είναι ένα μείγμα ετσιθελισμού (του ίδιου), νοοτροπίας του «έλα μωρέ, ας λέει» και απώλειας του ελέγχου από ένα σημείο και μετά. Ο Τσίπρας άφησε μια πληγή να κακοφορμίσει και μετά τα φάρμακα αδυνατούσαν να την κλείσουν. Στην τελευταία φάση επέδειξε αρχηγική πυγμή, με την απειλή να αφήσει τον Πολάκη εκτός ψηφοδελτίων. Αλλά η απειλή αυτή δεν ήταν πραγματική, αφού σχεδόν όλος ο ΣΥΡΙΖΑ αναζητούσε εναγωνίως «λύση» ώστε να του δοθεί άφεση αμαρτιών. Το πρόσχημα βρέθηκε(η επιστολή συγγνώμης) και ο άσωτος επέστρεψε. Ήταν μια ταπείνωση του Πολάκη και επιβολή της αρχηγικής εντολής; Κάθε άλλο. Ο Πολάκης επέστρεψε τροπαιούχος. Ο Τσίπρας αυτοτραυματίστηκε.

 

Ερώτημα τρίτο: Γιατί συμβαίνουν όλα αυτά; Διότι, έτσι όπως έχει εξελιχθεί το φαινόμενο Πολάκη, είναι αδύνατο να ελεγχθεί. Δεν πρόλαβε να στεγνώσει η μελάνη της επιστολής, δεν πρόλαβαν να περάσουν λίγες ώρες από την υπόσχεση που έδωσε ότι θα είναι προσεκτικός όταν κάθεται μπροστά στο πληκτρολόγιο και άρχισε να τσακώνεται με τον Χατζηνικολάου και τον Γεωργιάδη. Τι θα γίνει στη συνέχεια είναι απρόβλεπτο. Ο Πολάκης εκφράζει ένα τμήμα ψηφοφόρων του ΣΥΡΙΖΑ. Είναι τόσο μεγάλο που, αν έμενε εκτός ψηφοδελτίων, θα τον ακολουθούσαν(αποχή) και ο ΣΥΡΙΖΑ θα πάθαινε μεγάλη ζημιά; Πιθανότατα όχι. Όμως, η ηγεσία του εκτίμησε ομόφωνα ότι αυτή τη στιγμή προέχει το «όλοι μαζί»(όπου «όλοι» ίσον Πολάκης). Ούτε ένα από τα ηγετικά στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ πρόβαλε την ένσταση ότι το «όλοι μαζί» είναι σίγουρη συνταγή κομματικής συσπείρωσης, αλλά η συσπείρωση αυτή μπορεί να μη αρκεί για την εκλογική νίκη. Ούτε ένα κομματικό στέλεχος τόλμησε να πει «και το 2019 η κομματική συσπείρωση έπιασε ταβάνι, αλλά χάσαμε τις εκλογές». Ούτε ένα κομματικό στέλεχος αναρωτήθηκε-και πάντως δεν είπε- «πώς θα αφήσουμε τον Πολάκη έξω από μια κυβέρνηση συνεργασίας, αν αυτή σχηματισθεί;». Ποιος θα συγκρατεί τότε τον «αψύ» Κρητικό; Όλα αυτά θα απαντηθούν το βράδυ των εκλογών. Αυτό το βράδυ ο Πολάκης θα είναι, έτσι κι αλλιώς, νικητής. Για τον ΣΥΡΙΖΑ και τον Τσίπρα δεν ξέρουμε…

 

ΥΓ1: Το φαινόμενο Πολάκη εξακολουθεί να υπάρχει γιατί «πουλάει». Κι εδώ υπεισέρχονται οι ευθύνες των μέσων ενημέρωσης και των δημοσιογράφων. Ακόμα και να βήξει ο Πολάκης γίνεται θέμα. Αυτό είναι λάθος. Διότι έτσι συνεχίζουμε να κρατάμε φουσκωμένο το «εγώ» του. Και διότι έτσι μέσα ενημέρωσης και δημοσιογράφοι ταυτίζονται με το κυβερνητικό παιχνίδι αποπροσανατολισμού από πραγματικά προβλήματα. Αλλά γι’ αυτό δεν είναι άμοιρος ευθυνών ο ΣΥΡΙΖΑ, που εγκρίνει τις «πάσες» του Πολάκη.

 

ΥΓ2: Είναι διπλό λάθος να συντηρείται ένα είδος βεντέτας μεταξύ Πολάκη και ορισμένων δημοσιογράφων. Για παράδειγμα, η απειλή του Νίκου Χατζηνικολάου ότι θα κάνει μήνυση και αγωγή στον Πολάκη, επειδή τον στοχοποίησε με τη γνωστή ανάρτησή του, είναι ατελέσφορη. Τα πολιτικά προβλήματα δεν λύνονται στα δικαστήρια. Ο Χατζηνικολάου έχει τηλεοπτικό και ραδιοφωνικό σταθμό, εφημερίδα και ιστοσελίδες. Μέσα από αυτά μπορεί να κάνει σκόνη όσα λέει ο Πολάκης. Τι περισσότερο περιμένει να του προσφέρει ένας πρωτοδίκης; Οι πολιτικοί -και οι δημοσιογράφοι- πρέπει να διώκονται για πράξεις, όχι για απόψεις. Όσο ενοχλητικές ή και απεχθείς κι αν είναι αυτές.