«Στο μέτρο που μας αναλογεί»

 

γράφει ο Παντελής Μπουκάλας

 

 

Η φρασούλα «αναλαµβάνουµε την ευθύνη µας στο µέτρο που µας αναλογεί» μοιάζει με τις μαγικές φόρμουλες που σου πλασάρουν σαν ικανές να μετατρέψουν σε χρυσό κάθε ταπεινό μέταλλο. Τις αγοράζεις ενθουσιασμένος και τελικά χάνεις και το χρυσάφι που έδωσες για να τις προμηθευτείς. Χτυπάς το κεφάλι σου στον τοίχο έπειτα, για να το τιμωρήσεις που τσίμπησε. Δυστυχώς, αυτή η μέθοδος ταχύτατης ωρίμασης δεν ισχύει για το μυαλό· αν δούλευε, θα ήμασταν όλοι ιδιοφυείς. Ισχύει μόνο για τα σύκα. Ετσι πιστεύαμε μικροί, όταν τα κόβαμε αγίνωτα και τα χτυπούσαμε πέντε-δέκα φορές σε κάναν κορμό, να μαλακώσουν λίγο.

 

Το δεύτερο σκέλος της φράσης, «στο μέτρο που μας αναλογεί», τη μετατρέπει σε πρόταση-Ιανό. Διπρόσωπη. Διμούτσουνη. Το καλοσυνάτο προσωπείο ποζάρει αποφασισμένο να φερθεί με ειλικρίνεια και ευθύτητα. Το άλλο είναι μουτρωμένο, γιατί πάνω του αποτυπώνεται η κουτοπονηριά, ο πόθος της υπεκφυγής και της στρεψοδικίας, η αλαζονεία του ψευδολόγου που δεν νοιάζεται αν τον τσακώσουν να ψεύδεται ή να προβάλλει συγχρόνως δύο αντιφατικούς ισχυρισμούς. Το ένα φαντάζει σμιλεμένο από τη γενναιότητα. Το άλλο το σκαλίζει η θρασυδειλία. Το ένα θέλει να (επι)δείξει πόσο συμπονετικό είναι. Το άλλο φανερώνει συμπόνια, όχι όμως για τους άλλους. Μόνο για το σιαμαίο αδερφάκι του πονάει. Για κανέναν τρίτο.

 

Οταν λες ότι «αναλαμβάνεις την ευθύνη στο μέτρο που σου αναλογεί», κρατάς εσύ ο ίδιος τη μεζούρα. Και, σαν αυθεντία, ορίζεις κατά τη βούληση και το συμφέρον σου τι σου αναλογεί, πάντα πολύ μικρότερο από ό,τι σου καταλογίζουν οι άλλοι. Και πρώτα πρώτα οι μυριάδες διαδηλωτές σε δεκάδες πόλεις της χώρας, πολίτες εκτός κομματικών τειχών στην πλειονότητά τους. Που ξεσπούν για τα Τέμπη αλλά και για όσα συσσώρευσε μια τετραετία που διέρρευσε εν υπεροψία και μέθη.

 

Εξοπλισμένα με τη φράση-Ιανό εμφανίζονται στα ΜΜΕ τα λιγοστά στελέχη που υπερασπίζουν την πρωθυπουργική γραμμή για την τραγωδία, γραμμή εξελισσόμενη από το κακό στο χειρότερο, από το «φταίει ο σταθμάρχης» στο «φταίμε όλοι». Επειδή αριστεύουν στη θορυβοποιία επιλέχτηκαν οι κ.κ. Γεωργιάδης, Βορίδης, Πλεύρης, Βούλτεψη, Μαρκόπουλος, όχι για τις ειδικές γνώσεις ή την ευπροσηγορία τους. Θορυβοποιούς διαθέτει και ο ΣΥΡΙΖΑ. Οποιος μαζέψει πρώτος τους δικούς του, θα ωφεληθεί. Αυτό όμως είναι τριτεύον. Αλλα τα πρωτεύοντα. Οι προειδοποιήσεις των εργαζομένων στις αερομεταφορές λ.χ. Τις ακούει κανείς;