Χειροτέρα από την Cosa Nostra

 

Από τις αρχές της δεκαετίας του 1990 το «άνοιγμα των αγορών»  και η «ελεύθερη από κρατικούς ελέγχους χρηματαγορά»  επέβαλλαν την απορρύθμιση του κράτους πρόνοιας και κατ’ επέκταση, στο πλαίσιο των διαρθρωτικών αλλαγών των οικονομιών, εκτεταμένες ιδιωτικοποιήσεις, ξεπούλημα δηλαδή κερδοφόρων κρατικών επιχειρήσεων. Όλα αυτά καθώς και η εξαφάνιση κρατικών ελέγχων συντέλεσαν ώστε νόμιμες και παράνομες «επενδύσεις» να αλληλοσυνδεθούν ώστε παράνομα κεφάλαια (λαθρεμπόριο ναρκωτικών και όπλων trafficking ανθρώπων ,πορνεία κ.α) να ξεπλυθούν, κυρίως μέσω μεγάλων εταιρειών και τραπεζών, και να αποδοθούν καθαρά στα μέσα παραγωγής της οικονομίας, εξασφαλίζοντας στις διάφορες μαφίες, νόμιμα, συσσώρευση κερδών και κεφαλαίων.

 

Πρέπει να γίνει κατανοητό πως τράπεζες, μεγάλες εταιρείες και οργανωμένο έγκλημα, στο πλαίσιο της αμοιβαιότητας των συμφερόντων,  οικειοποιούνται τις ίδιες μεθόδους ελέγχου των αγορών αποσκοπώντας στον πολλαπλασιασμό των κερδών τους, σκοπός που προϋποθέτει την εμπλοκή της πολιτικής μηχανής. Η επίσημη εξουσία, οι κυβερνήσεις δηλαδή, εκπροσωπούμενες από «πολιτικούς μάνατζερ», επιτρέπουν την οργάνωση των διεφθαρμένων οικονομικών συναλλαγών μα και την εξασφάλιση πολιτικής προστασίας στην επιχειρηματική πελατεία ώστε οι επενδυτικές πράξεις τους να μην  τυποποιούνται ως εγκλήματα.

 

Πολλά εγκλήματα της σύγχρονης ιστορίας πηγάζουν από αποφάσεις της οικονομικής και πολιτικής ελίτ  καθώς οι τελευταίες προσφέρουν στήριξη,  ώθηση  και διοικητικές ρυθμίσεις, εκτός του ποινικού συστήματος. Παράδειγμα: συνεχώς προβάλλονται και υπερτονίζονται  τα καταστρεπτικά αποτελέσματα των μικροεγκλημάτων, π.χ κλοπή καταλύτη, ενώ  αν μια κυβέρνηση δεν είχε εγκαταστήσει ή υποχρεώσει μια ιδιωτική εταιρεία που της ανήκουν οι σιδηρόδρομοι να εγκαταστήσει σύστημα ασφαλείας στις γραμμές των τρένων γιατί το κόστος είναι τεράστιο και ως εκ τούτου προκληθεί θανατηφόρο δυστύχημα, αυτό δεν αφορά σε έγκλημα κατά τη νομική έννοια του όρου. Έτσι κι αλλιώς δεν υπάρχει ποινικό σύστημα για τις εμφανώς κοινωνικά επιβλαβής λανθάνουσες λειτουργίες του πολιτικού συστήματος ούτε για την αντιμετώπιση εγκληματικών αβλεψιών που έχουν προκληθεί από κυβερνητικές ή εταιρικές ελίτ.

 

Πάντως η σπουδή της κυβέρνησης του Κυριάκου Μητσοτάκη να εξυπηρετήσει τα συμφέροντα της εταιρείας FS Italiane Group, που ελέγχει μονοπωλιακά τα τρένα αποτυπώνεται πλήρως στον όρο της σύμβασης ο οποίος δεσμεύει ακόμα και μελλοντικές κυβερνήσεις να προικίζει τους Ιταλούς με 750 εκατομμύρια ευρώ για να κάνουν τα σιδηροδρομικά δρομολόγια επί μια 15ετία. Επιπροσθέτως το Δημόσιο με απόφαση Μητσοτάκη θα πληρώσει και 86 εκατομμύρια ευρώ για την μίσθωση  10  υδρογονοκίνητων  και 10 ηλεκτροκίνητων τρένων. Ιδιωτικοποίηση με λεφτά του Δημοσίου δηλαδή!

 

(Σύμβαση εξπρές με τους Ιταλούς για ΤΡΑΙΝΟΣΕ https://www.efsyn.gr/oikonomia/elliniki-oikonomia/341066_egklima-sti-symbasi-expres-me-toys-italoys-gia-tin-trainose)

 

Καταλαβαίνετε το οικονομικό  μέγεθος της γενναιοδωρίας της κυβέρνησης του Μητσοτάκη;

 

Καταλαβαίνετε τώρα γιατί, μέσα σε ντελίριο ανωτερότητας δήλωνε υπερήφανος για τις ιδιωτικοποιήσεις, ο Κωστής Χατζηδάκης γνωστός και ως Superman  και για τον πακτωλό δημοσίου χρήματος που διοχετεύθηκε σε ιδιωτικούς φιλικά προσκείμενους ομίλους;

 

Καταλαβαίνετε γιατί  ο τέως υπουργός Μεταφορών, Κώστας Καραμανλής βρισκόταν μπροστά στα δημιουργήματα της φαντασίας του όταν ούρλιαζε από το βήμα της βουλης πως η κυβέρνηση του και ο ίδιος, στα τρένα  «Διασφαλίζει την ασφάλεια»; Η πραγματικότητα τον ξεπέρασε…

 

Από αυτήν την ιδιωτικοποίηση κρατικής εταιρείας με πακτωλό χρημάτων των φορολογουμένων καταλαβαίνουμε πως το πολιτικό σύστημα δε λειτουργεί ως ξεχωριστή και αυτόνομη οντότητα από τα ιδιωτικά συμφέροντα των μεγάλο-επενδυτών. Έτσι κι αλλιώς η ιδιωτικοποίηση με λεφτά του Δημοσίου και οι πιθανές «μίζες» που μοιράζονται, δεν αποτελούν έγκλημα καθώς το έργο του νομοθέτη διαφεντεύεται από τις ανάγκες που αντιστοιχούν στις κυρίαρχες πολιτικοοικονομικές συνθήκες. Αυτά τα οικονομικά εγκλήματα κατά του κοινωνικού συνόλου, με νομική κάλυψη και με την προστασία της εξουσίας  ξεφεύγουν από οποιονδήποτε θεσμικό έλεγχο, προωθώντας μια μακιαβελική ηθική σύμφωνα με την οποία ότι προβλέπεται από τον νομοθέτη ως νόμιμο είναι και ηθικό!                     

 

Ωστόσο αυτή η σπουδή του Κυριάκου Μητσοτάκη, γνωστου και ως Iron Man ή Μωυσής, είναι που μου θύμησε μια ανάλογη υπόθεση στην οποία, κοίτα σύμπτωση, εμπλέκονται πάλι Ιταλοί: Ήταν Μάρτιος 1992 όταν η κυβέρνηση Μητσοτάκη του πρεσβύτερου  προχωρά στην πώληση της ΑΓΕΤ-Ηρακλής (ας έχουμε κατά νου πως  ελληνική τσιμεντοβιομηχανία, αποτέλεσε το μεγαλύτερο εξαγωγέα τσιμέντου των χωρών της ΕΕ και το δεύτερο παγκοσμίως!)στην ιταλική κοινοπραξία Calcestruzzi. Επικεφαλής της ιταλικής εταιρείας ήταν ο Λορέντσο Παντσαβόλτα. Την πώληση δεν την ανέλαβε κάποιος εξειδικευμένος ουδέτερος οίκος αλλά προσωπικά ο πρωθυπουργός Κώστας Μητσοτάκης, ο υπουργός Εθνικής Οικονομίας Στέφανος Μάνος και ο δολοφονημένος από την τρομοκρατική οργάνωση 17Ν, Μιχάλης Βρανόπουλος διοικητής της Εθνικής Τράπεζας!

 

Παρακαλώ την προσοχή σας: Το ήμισυ του τιμήματος των 124 δις δραχμών το κατέβαλε η Εθνική Τράπεζα, στην οποία μεγαλομέτοχος ήταν το ελληνικό δημόσιο, καθώς δανειοδότησε την  κοινοπραξία Calcestruzzi για να αγοράσει  την  ΑΓΕΤ-Ηρακλής στην οποία ήταν μεγαλομέτοχος η Εθνική Τράπεζα και το ελληνικό δημόσιο! (Πώληση της ΑΓΕΤ-Ηρακλής στην κοινοπραξία  Calcestruzzi https://www.kathimerini.gr/k/100yk/1056765/polisi-aget-iraklis-se-calcestruzzi/)

 

Παραλογισμός;

 

Όχι!

 

Θα ήταν όμως αποπροσανατολιστικό να ερμηνεύσει κανείς αυτές τις διαπλεκόμενες σχέσεις, τις υπόγειες διαπραγματεύσεις και την αδιαφάνεια των οικονομικών διαδικασιών ως απλα φαινόμενα ηθικού εκφυλισμού κάποιων προσώπων.

 

Αυτές οι νομιμοποιημένες κομπίνες είναι η βάση του καπιταλιστικού συστήματος παραγωγής, στο πλαίσιο της νεοφιλελεύθερης και παγκοσμιοποιημένης μορφής του, και  αποτελεί το τελικό προϊόν μιας κοινωνικής κατασκευής και θεμελίωσης μιας αγοράς που προωθεί, με την βοήθεια των πολιτικών διαμορφωτών των νόμων, την συσσώρευση κεφαλαίου σε μια ορισμένη κοινωνική μερίδα.

 

Η ίδια η Calcestruzzi ανήκει στην γκρίζα ζώνη της συμβιωτικής σχέσης μεταξύ οργανωμένου εγκλήματος, νόμιμων επιχειρήσεων και της λανθάνουσας πολιτικής μηχανής: η εταιρεία   αυτή ενεπλάκη σε σκάνδαλο δωροδοκιών πολιτικών σε διάφορες χώρες με σκοπό να αναλαμβάνει δημόσια έργα, ρίχνοντας βαριά σκιά στις διαδικασίες πώλησης της ΑΓΕΤ από την κυβέρνηση Μητσοτάκη, ενώ ο πρόεδρος της Λορέντσο Παντσαβόλτα κατηγορήθηκε ότι έδινε το 2% των εσόδων στην Κόζα Νόστρα!

 

(Ο Παντσαβόλτα, η ΑΓΕΤ και η Μαφία https://www.tovima.gr/2008/11/24/politics/o-pantsabolta-i-aget-kai-i-mafia/)

 

Καθώς όμως εσύ, ο αναγνώστης, συχνά αποτελείς τον σημαντικό και τελικό κριτή έχε κατά νου πως σε αυτόν το κόσμο που περιέγραψα τα πρόσωπα αν και έχουν ρόλο να παίξουν εναντίον του κράτους δικαίου, δε παύουν να είναι πιόνια. Πιόνια που προσδιορίζονται από την επιχειρησιακή κερδοσκοπική απληστία και από την ιδεολογία της οικονομίας της αγοράς. Τα συμφέροντα είναι τεράστια, οπότε, στον ιδεολογικό άξονα των ανθρώπων που τα εκπροσωπούν, κύριο προστατευόμενο αγαθό είναι η αγορά. Γι αυτό δεν υπάρχει καμία ποινική παράβαση, ανάμεσα σε αυτούς που κατέχουν οικονομική ισχύ και στους κατέχοντες πολιτικά αξιώματα,  που να ονοματοθετείται ως διαφορά. Η διαφθορά στην καπιταλιστική νομολογία δεν μπορεί να οριστεί με ακρίβεια.  Ως εκ τούτου ο επενδυτής γίνεται ο αστυνόμος και ο δικαστής της ίδιας του της δράσης!

 

Η  εστίαση  μας είναι ανάγκη να επικεντρωθεί στις συνθήκες των καπιταλιστικών συστημάτων που παρήγαγαν αυτά τα εγκλήματα. Εάν περιοριζόμαστε στην αντιμετώπιση των συνθηκών αυτών με όρους «ρήξης», με την διαφθορά  το μόνο που μπορούμε να ελπίζουμε είναι λύσεις που θα επιτρέψουν στο σύστημα να «αυτο-διορθωθεί» για τις ανάγκες μιας νομιμοφανούς δημόσιας συμπεριφοράς.

 

Όχι…

 

Αυτό το σύστημα πρέπει να ανατραπεί! 

Κώστας Λουλουδάκης (Ιουλιανός)