Πραγματικότητα και προπαγάνδα: Με “σταθερότητα” και “μεταρρυθμίσεις” δεν βγαίνει ο μήνας…

 

Καλή είναι η “σταθερότητα”, πολύ καλές οι “μεταρρυθμίσεις”. Αρκεί να μην είναι έννοιες κενές περιεχομένου και να έχουν αντανάκλαση στην πραγματική, καθημερινή, ζωή των πολιτών.

 

 γράφει ο Γιώργος Καρελιάς

 

Κάθε φορά που δυσκολεύεται, η κυβέρνηση Μητσοτάκη βγάζει μπροστά μερικές πιασάρικες στην πολιτική πιάτσα λέξεις και έννοιες: πολιτική σταθερότητα, μεταρρυθμίσεις, ανταγωνισμός, συγκριτικά πλεονεκτήματα κ.α. Τα είπε ο Κυριάκος Μητσοτάκης τις προάλλες στο Νταβός, τα είπε και στο υπουργικό συμβούλιο, τα επανέλαβε και στην τελευταία ραδιοφωνική του συνέντευξη.

 

Καλή είναι η «σταθερότητα», πολύ καλές οι «μεταρρυθμίσεις», υπέροχος και ο «ανταγωνισμός». Ποιος θα πει όχι; Αρκεί βέβαια να μην είναι έννοιες κενές περιεχομένου και να έχουν αντανάκλαση στην πραγματική, καθημερινή, ζωή των πολιτών.

 

Η ΝΔ συμπληρώνει σε λίγο πέντε χρόνια στην εξουσία. Έχουμε απόλυτη «σταθερότητα». Αυτό σημαίνει ότι ουδείς εμποδίζει την κυβέρνηση να εφαρμόσει το πρόγραμμά της και- αυτό έχει, τελικά, σημασία- να λύσει τα προβλήματα. Αλλιώς, τι να την κάνουμε τη «σταθερότητα»;

 

 

 

Και για να το πούμε με παραδείγματα.

 

Αφού από «σταθερότητα» έχουμε να φάνε και οι κότες, γιατί η καθημερινή ζωή γίνεται όλο και πιο δύσκολη; Γιατί η εγκληματικότητα χτυπάει κόκκινο και χρειάζεται, για λόγους εντυπώσεων και προπαγάνδας, ο επανακάμψας στην ίδια θέση Μιχάλης Χρυσοχοίδης- «σερίφης όπως τον αποκαλούν οι μιντιακοί υποστηρικτές του- να συλλάβει μέσα στις πρώτες μέρες της νέας θητείας του μερικά «κεφάλια» της «ελληνικής μαφίας»; Θαύμα έγινε;

 

Αφού ο «ανταγωνισμός» στην αγορά πάει τόσο περίφημα, πώς γίνεται, διάβολε, κάθε βδομάδα να ανεβαίνουν οι τιμές στα βασικά είδη διατροφής; Τι είδους «ανταγωνισμός» είναι αυτός που επιτρέπει σε λίγες εταιρείες να πουλάνε το βρεφικό γάλα στις ίδιες, πανάκριβες, τιμές; Ανταγωνισμός λέγεται αυτό ή σύμπηξη καρτέλ; Και γιατί τους αφήνουν τόσο καιρό να το κάνουν, διακηρύσσοντας ψευδώς ότι οι κρατικές παρεμβάσεις στην αγορά «θα φέρουν ελλείψεις»; Τώρα που βάζουν ένα είδος πλαφόν, δεν θα έχουμε ελλείψεις; Και γιατί το άφηναν επί χρόνια να γίνεται και να θησαυρίζουν-ακόμα θησαυρίζουν- λίγες εταιρείες σε βάρος των οικογενειών;

 

 

Πασχίζει ο δυστυχής υπουργός Εμπορίου να μας πείσει ότι βάζει πρόστιμα στις «άπληστες» εταιρείες που πουλάνε όσο θέλουν στην Ελλάδα (τα ίδια προϊόντα σε άλλες χώρες πουλιούνται έως και 100% κάτω), ότι έχει «πολλά όπλα στη φαρέτρα» του, αλλά τζίφος. Μια πρόχειρη έρευνα έδειξε ότι τουλάχιστον δύο πολυεθνικές, που πουλάνε είδη σπιτιού και προσωπικής υγιεινής και «έφαγαν» υψηλά πρόστιμα, ούτε που ίδρωσε το αυτί τους. Οι τιμές παραμένουν ίδιες. Πού ο περίεργο; Γιατί να τις πειράξει το πρόστιμο του ενός εκατομμυρίου, αν από την πρακτική αυτή βγάζουν διπλάσια ή και τριπλάσια;

 

Κι αφού σκίζει ο «ανταγωνισμός» και η Ελλάδα έχει «συγκριτικά πλεονεκτήματα» στην ενέργεια (φωτοβολταϊκά, ανεμογεννήτριες), γιατί οι Έλληνες καταναλωτές τρέμουν κάθε φορά που ανοίγουν λογαριασμό ρεύματος. Εντάξει, είμαστε «πρωτοπόροι» στην κατάργηση του λιγνίτη, αλλά πώς θα αντέξουν οι καταναλωτές τις όλο και υψηλότερες τιμές του «καθαρού» ρεύματος;

 

Αλήθεια, ποιος «ανταγωνισμός» και ποια «μεταρρύθμιση» επικρατεί στην αγορά της στέγης, με τα ενοίκια να κάνουν συνεχή άλματα εις ύψος και η απόκτηση κατοικίας από νέα ζευγάρια να μοιάζει με όνειρο απατηλό;

 

Εντάξει, έρχεται και η «μεγάλη μεταρρύθμιση», που λέει ο πρωθυπουργός, με τα ιδιωτικά πανεπιστήμια. Τότε γιατί αισθάνεται την ανάγκη να πει, ταυτόχρονα, ότι μαζί με τα ιδιωτικά θα ενισχύσει και τα δημόσια πανεπιστήμια, «όπως έχουμε κάνει συστηματικά εδώ και τεσσεράμισι χρόνια»; Διότι γνωρίζει ο κ. Μητσοτάκης ότι ο μεγάλος κίνδυνος για την ελληνική εκπαίδευση δεν είναι τα (όποια) ιδιωτικά πανεπιστήμια που θα έρθουν. Ο κίνδυνος είναι να υποβαθμιστούν τα δημόσια. Μπορεί να λέει ο αρμόδιος υπουργός ότι είναι ψευδή τα «σενάρια» για υποχρηματοδότησή τους, αλλά δεν πρόκειται για σενάρια. Το καταγγέλλει (όχι κάποιος…καταληψίας, αλλά) το Συμβούλιο Διοίκησης του σημαντικότερου, ίσως, ελληνικού εκπαιδευτικού ιδρύματος, του Πολυτεχνείου. Ας ανοίξει την ιστοσελίδα του να το δει.

 

Τώρα θα έρθει και η άλλη «μεταρρύθμιση», τα απογευματινά χειρουργεία με πληρωμή στα κρατικά νοσοκομεία. Όμως, πριν από αυτά, θα πρέπει κάποιος να μας πει γιατί έχουν φτάσει στο σημερινό χάλι τα νοσοκομεία αυτά. Γιατί έχουν πήξει ξανά οι διάδρομοί τους από ράντζα, για τα οποία πριν από λίγα χρόνια ακούγαμε ότι «καταργήθηκαν». Αλήθεια, μετά από τέσσερα χρόνια διακυβέρνησης, που πήγαν οι συνεχείς διαβεβαιώσεις του πρωθυπουργού ότι θα χτίσει ένα «νέο ΕΣΥ»; Αν θέλει να ξέρει τι συμβαίνει, ας γίνει ένα βράδυ Χαρούν αλ-Ρασίντ και ας πάει σε μια εφημερία. Μόνο αυτό. Και, ίσως, ντραπεί.

 

Τι τον νοιάζει τον πολίτη αν ακούει τους κυβερνήτες του να πιπιλίζουν τις καραμέλες «σταθερότητα», «μεταρρυθμίσεις», «ανταγωνιστικότητα», αλλά αυτός να μη βλέπει καμιά αντανάκλασή τους στη ζωή του;

 

Είναι φανερό ότι κ. Μητσοτάκης και οι συν αυτώ παρακάμπτουν αυτά τα πραγματικά προβλήματα, ποντάροντας και στην απουσία ισχυρού πολιτικού αντιπάλου, που μπορεί να απειλήσει την κυριαρχία τους.

 

Όμως, ίσως να κάνουν κάποιο μεγάλο λάθος. Μπορεί να μην απειλούνται από κάποιο αντίπαλο κόμμα, αλλά να τους «εκδικηθούν» τα άλυτα προβλήματα. Όταν τα χρήματα μεγάλου τμήματος των πολιτών τελειώνουν στη μέση κάθε μήνα, η προπαγανδιστική αντιμετώπιση των αναγκών τους κάποια στιγμή θα γυρίσει μπούμερανγκ. Και η στιγμή αυτή ίσως να πλησιάζει. Οι ευρωεκλογές θα το δείξουν…