Της Δικαιοσύνης ήλιε (αδια)νόητε

 

 γράφει ο Πέτρος Μανταίος

 

Πιάσανε να συζητάνε στην επιτροπή της Βουλής από τη Δευτέρα το νομοσχέδιο για τους Ποινικούς Κώδικες, ολίγον αρπαχτά, κατά το σχετικό ρεπορτάζ της Αντας Ψαρρά στη «Συντακτών» (12/2): «Αρον άρον στη Βουλή οι αλλαγές Φλωρίδη στους Ποινικούς Κώδικες», με σύντομο διευκρινιστικό εισαγωγικό: «Μεσάνυχτα της περασμένης Παρασκευής εισήχθη στο Κοινοβούλιο το μείζονος σημασίας νομοθέτημα που ανατρέπει επί το αυταρχικότερο τους Κώδικες του 2019, ώστε να συζητηθεί και να ψηφιστεί ταυτόχρονα με τον νόμο για τα ομόφυλα ζευγάρια, σε μια προσπάθεια να χαϊδέψει τα αυτιά του ακροδεξιού ακροατηρίου».

 

Πρώτη παρατήρηση και για τα δύο νομοσχέδια (Ποινικοί Κώδικες και ομόφυλα ζευγάρια: γάμος-τεκνοθεσία): α) αν και αμφότερα τα νομοσχέδια αφορούν ζητήματα Δικαιοσύνης, μόνο το πρώτο κατατέθηκε από τον αρμόδιο υπουργό Δικαιοσύνης, β) το δεύτερο δεν πέρασε ούτε καν έξω από υπουργείο, αφού το κατέθεσε υπουργός άνευ χαρτοφυλακίου, γ) και οι δύο υπουργοί είναι εξωκοινοβουλευτικοί, προσωπικές επιλογές του πρωθυπουργού, δ) (ιστορικό αυτό…) και οι δύο προέρχονται από το… κάποτε «εκσυγχρονιστικό» ρεύμα του ΠΑΣΟΚ.

 

Αυτά ως γενικά. Ειδικά τώρα για το ν/σ που αφορά τους Ποινικούς Κώδικες, προσωπικά, όσο το έχω παρακολουθήσει και διαβάσει, αποτελεί επιτομή συντηρητικού κειμένου, σε βαθμό αναχρονισμού. Σκόπιμου είτε μη, έχει ελάχιστη σημασία, καθώς θα κριθεί εκ του αποτελέσματος και τότε, είμαι βέβαιος, θα τρομάξει κόσμος και ντουνιάς! Να μιλήσεις για «ντροπή», ομοίως είναι ζήτημα άνευ σημασίας για τη σημερινή κυβέρνηση, που έχει μπερδέψει την ντροπή με… στραγάλια ή με χάντρες κομπολογιού…

 

Επί της ουσίας, τώρα, το εν λόγω ν/σ, με τις διατάξεις του, αποτυπώνει ένα ποινικό περιβάλλον που μάλλον ανήκει σε άλλη χώρα. Μπορεί στη χώρα μας τελευταία να έχουμε κάπως ανεβασμένη εγκληματικότητα (κάτι βέβαια για το οποίο η κυβέρνηση θεωρεί ότι δεν φέρει ευθύνη, καθώς δείχνει να πιστεύει στη… μαγική δύναμη των Κωδίκων!). Αλλά απέχουμε –ευτυχώς ακόμα!– από το… Σικάγο!