Το χιόνι κι όσοι σπρώχνουν τον χρόνο

Του Γιώργου Σταματόπουλου

Στη λογική τού άμα πηδήξουμε τον χειμώνα τούτο, γι’ άλλους δέκα (;) μήνες (άντε) καθαρίσαμε κινήθηκε η κυβέρνηση σε τούτη την επίθεση χιονιά στα μέρη μας, σε ό,τι τουλάχιστον αφορά τη φροντίδα της για τους ικέτες της οικουμένης, τους πρόσφυγες για να το πούμε ωμά και όπως έχουν τα πράγματα (τέλος πάντων).

Εβλεπα στην αγαπημένη όλων τηλοψία τους ανταποκριτές ξένων τηλεοπτικών σταθμών, παγκόσμιας εμβέλειας, να καταφτάνουν στους χώρους στους οποίους το ελληνικό κράτος «φιλοξενεί» τους πρόσφυγες, αλλά να μην τους επιτρέπεται να φωτογραφήσουν ή να κινηματογραφήσουν τις συνθήκες που επικρατούν στα προσφυγικά «ενδιαιτήματα». Γιατί τάχα;

Ποιος να ξέρει, άγνωστοι αι βουλαί των αριστερών (τούτων ‘δω - δεύρο) εγκεφάλων... Ακραία καιρικά φαινόμενα και κουραφέξαλα. στα δύσκολα κρίνονται εκείνοι που μια ζωή έκριναν και έκριναν ασυστόλως, αλλά εκ του ασφαλούς. Το περιβόητο πολεμικό πλοίο που θα στέγαζε εκατοντάδες από τους ταλαίπωρους πρόσφυγες κατέφτασε αφού πέρασαν τα κρύα και τα χιόνια.

Πλήρης κρατική ετοιμότης, αστραπιαία αντίδραση στη γενική κατακραυγή. Υπερήφανοι στ’ αυτιά οι κυβερνώντες ή δεν πάει να καεί (εν προκειμένω να παγώσει) ο κόσμος, οι καρεκλίτσες μη χαθούν (και τις πάρουν πάλι οι βρομοδεξιοί - και μετά; Οπότε καλά κάνουν και δεν αντιδρούν άμεσα... ο καιρός να περνάει).

Αναρωτιέται κανείς αν τα στελέχη της αριστεροδεξιάς κυβέρνησης διαθέτουν τον κοινό νου ή ο καθείς πράττει κατά πώς τον προστάζει η γκλάβα του - αλλά κι αυτή πάλι τι έχει μέσα της και δεν ανταποκρίνεται στα αυτονόητα; Κάτι αλήθεια συμβαίνει εδώ αλλά κανείς δεν ξέρει τι - ή μήπως δεν είναι έτσι;

Προφανώς είναι άπαντες πανικοβλημένοι από τα μηνύματα της κοινωνίας και απλώς σπρώχνουν τον χρόνο΄ πόσο ακόμη θα κάνουν αυτήν την αγχωτική -πώς αλλιώς;- δουλειά;

Ετσι όμως διασύρονται και μαζί τους παρασύρουν τα «θεμέλια» της Αριστεράς και ενός ηθικού πολιτισμού, που πλέον σαν να μην υπάρχει πια μετά την τόση περιφρόνηση που του δείχνουν τα κυβερνητικά στελέχη - και όχι μόνο αυτά βεβαίως. στα στελεχάκια εντοπίζεται το μείζον πρόβλημα και στην ιδεολογία τους. Τι κουβαλούσαν τόσα χρόνια μέσα τους και το έκρυβαν οι αθεόφοβοι;

Ναι, αλλά δεν πάει άλλο η κατάσταση τούτη. όλοι το ξέρουμε αλλά ο κάθε ένας το ερμηνεύει κατά πώς τον βολεύει, για ίδιον όφελος και συμφέρον του. Ωστε και στην Αριστερά ισχύει ό,τι ισχύει στους «συστημικούς» και τους εξουσιομανείς; Ποιος να το ’λεγε (αν και πολλοί προειδοποιούσαν για το επερχόμενο φιάσκο).

Συγκρίνοντας κάποιος τις πράξεις των ώς τούδε κυβερνήσεων δεν βρίσκει ουσιαστικές διαφορές, θα ‘λεγες μάλιστα ότι συμπεριφέρονται και πράττουν ακριβώς τα ίδια. πονάει αυτό αλλά τι να κάνουμε;

Δεν έχει χρείαν επιχειρημάτων η προηγούμενη φράση. η πραγματικότητα βοά - και όλα τ’ άλλα είναι δικαιολογίες και άμυνες όσων επιμένουν να πιστεύουν ότι τούτη η κυβέρνηση φέρνει διαφορετικούς ανέμους (κοινωνικούς τάχα και δεν συμμαζεύεται). Καλύτερα λοιπόν να λέμε άλλα λόγια ώστε να μην πάψουμε να αγαπιόμαστε, τουλάχιστον. Αυτό οφείλουμε να το επαναλαμβάνουμε συνεχώς. σε ό,τι μας αφορά θα το κάνουμε, ξανά και ξανά, μπας και...