Δήλωση του Γιάννη Μηλιού, υπεύθυνου Οικονομικής Πολιτικής ΣΥΡΙΖΑ, σχετικά με τις δηλώσεις του κ. Στουρνάρα περί «πρωτογενούς πλεονάσματος»

Ο κ. Στουρνάρας έκανε μια ακόμη από τις χαρακτηριστικές δηλώσεις του, οι οποίες θα τον αφήσουν στην ιστορία ως τον χειρότερο για τους εργαζόμενους υπουργό Οικονομικών από τη μεταπολίτευση μέχρι σήμερα. Ανακοίνωσε ότι δεν υπάρχει καμία δυνατότητα διαπραγμάτευσης με την τρόικα, ούτε καν για το πετρέλαιο θέρμανσης, παρά μόνο αν καταφέρει με κάποιον τρόπο να εμφανίσει πρωτογενές πλεόνασμα.

Ο κ. Στουρνάρας εκπροσωπεί μια κυβέρνηση που για να πετύχει πρωτογενές πλεόνασμα κλείνει νοσοκομεία, βάζει λουκέτο στη δημόσια τηλεόραση και στην αμυντική βιομηχανία, αφήνει τον ΕΟΠΥΥ να καταρρεύσει. Έτσι ο κ. Στουρνάρας επιδιώκει να παρουσιάσει «πρωτογενές πλεόνασμα» με την κοινωνία γονατισμένη και εξουθενωμένη και έχει το θράσος να δηλώνει ότι δεν ανησυχεί.

Αλλά ακόμη και αυτό το επιχείρημα του κ. Στουρνάρα, ότι με την ακολουθούμενη καταστροφική για τους πολλούς πολιτική επιτυγχάνεται πρωτογενές πλεόνασμα, είναι εντελώς έωλο.

Καλούμε τον κ. Στουρνάρα μας απαντήσει: Συμπεριλαμβάνονται στα προσωρινά στοιχεία που ανακοίνωσε τον Ιούλιο οι προϋπολογισμοί των ΟΤΑ και των ασφαλιστικών ταμείων; Θα είχε πετύχει πρωτογενές πλεόνασμα αν τους  συμπεριελάμβανε; Πόσο χρειάστηκε να μειωθούν οι δαπάνες του ΠΔΕ, δηλαδή να υπονομευτούν οι προοπτικές  ανάσχεσης της ύφεσης, για να «βγουν» τα νούμερά του;

Η «δημιουργική λογιστική» του κ. Στουρνάρα εντάσσεται σε ένα κακοπαιγμένο θέατρο δήθεν διαπραγμάτευσης και αντιπαράθεσης της κυβέρνησης με την τρόικα. Η πραγματικότητα είναι ότι τόσο η κυβέρνηση όσο και η τρόικα παρατείνουν τη δημοσιονομική αστάθεια, καθώς αδιαφορούν για την καθήλωση των δημοσίων εσόδων, για τη συνεχιζόμενη φοροασυλία του μεγάλου κεφαλαίου, για τις επιπτώσεις από τη συνεχιζόμενη λαθρεμπορία πετρελαιοειδών, για τη φοροδιαφυγή. Ενδιαφέρονται για ένα «πρωτογενές πλεόνασμα» που θα προκύψει από την υπερφορολόγηση της φτώχειας και των μεσαίων εισοδημάτων, από τη διάλυση του κοινωνικού κράτους και τη μείωση των μισθών. Να εξαθλιωθούν οι εργαζόμενοι για να αυξηθεί το κέρδος μιας ισχνής μειοψηφίας.

Η κυβέρνηση προφανώς εκπροσωπεί όσους δεν πλήττονται  από την υπέρογκη τιμή του πετρελαίου θέρμανσης, μια μικρή μειοψηφία που κερδίζει από τις πολιτικές της.

Είναι ζήτημα κοινωνικής σωτηρίας η ανατροπή αυτής της πολιτικής, πράγμα που μόνο μια κυβέρνηση της Αριστεράς μπορεί να διεκδικήσει και να επιτύχει.