Του Δημήτη Χρήστου
Το ΚΚΕ απορρίπτει τις διαχειριστικές λογικές. Το ΚΚΕ δεν τρέφει αυταπάτες για τον ρόλο του αστικού κοινοβουλίου. Για το ΚΚΕ κανένα πρόβλημα δεν μπορεί να λυθεί στον καπιταλισμό και όλα θα λυθούν στον σοσιαλισμό. Γνωστά πράγματα, που έχουμε συνηθίσει και κανένας δεν δίνει πλέον σημασία, για τον απλούστατο λόγο πως δεν έχουν καμία σημασία. Πρόκειται για θρησκευτικού τύπου εμμονές που στηρίζονται στο κλασικό δόγμα πίστευε και μη ερεύνα. Πού φτάνει αυτή η λογική; Όπου θέλουν οι κόκκινοι ...καρδινάλιοι για να διατηρούν τη μικρή τους εξουσία και... πελατεία. Πληρώνουν σοσιαλιστικά και απολύουν ή φεσώνουν καπιταλιστικά. Ούτε μελέτες χρειάζονται ούτε να σπάνε τα κεφάλια τους για να βρουν λύσεις που αφορούν ακόμα και τη ζωή των απλών ανθρώπων.
ΕΙΧΑΜΕ το νομοσχέδιο για τα φάρμακα. Το ΚΚΕ προτίμησε να μην πάρει θέση. Ο λόγος; Δεν μπαίνει σε ενδοκαπιταλιστικές διαμάχες, αφού τα φάρμακα παγκοσμίως τα παράγουν οι πολυεθνικές. Το αν πεθαίνουν ή υποφέρουν άνθρωποι που δεν έχουν χρήματα να πάρουν το σωστό φάρμακο είναι δευτερευούσης σημασίας λεπτομέρεια. Ωραία λοιπόν, δεν θέλουν διαχείριση. Θέλουν (χωρίς να τους ενδιαφέρει η γνώμη μας) σοσιαλισμό επιστημονικό (!) όπως τον θεμελίωσαν ο Μαρξ, ο Ένγκελς και ο Λένιν. Μπορεί αυτό το ιστορικό πείραμα που ξεκίνησε με την επανάσταση των μπολσεβίκων λόγω του χάους του Πρώτου Παγκοσμίου Πολέμου, να επεκτάθηκε στην Ευρώπη ως διευθέτηση (μοιρασιά) μετά τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο, μπορεί το 1990 να κατέρρευσε σαν χάρτινος πύργος, αλλά, όπως είχε απαντήσει η κ. Παπαρήγα, το ΚΚΕ έχει μάθει από αυτά τα λάθη και δεν θα τα επαναλάβει! Και αν τα επαναλάβει;
ΠΩΣ ΛΟΙΠΟΝ θα καταλάβει το κόμμα την εξουσία με επαναστατικές διαδικασίες και την εγκαθίδρυση της δικτατορίας του προλεταριάτου χωρίς προλεταριάτο; Αρκεί να καλεί ο "Ριζοσπάστης" 365 μέρες τον χρόνο επί 20 χρόνια την εργατιά, τη μικρομεσαία αγροτιά και τα πλατιά λαϊκά στρώματα να επαναστατήσουν, να καταλάβουν την εξουσία και να την αναθέσουν στο ΚΚΕ; Απ' ό,τι φαίνεται, δεν αρκεί, αλλά τι σημασία έχει; Το ΚΚΕ, ως ένα μικρό Βατικανό, δεν ασχολείται πλέον με τα εγκόσμια και παραπέμπει σε μια λύση που δεν υπάρχει στον σημερινό πολυσύνθετο άγριο κόσμο. Κανένας σοβαρός μελετητής του μαρξισμού και της πολιτικής ιστορίας, δεν θα μπορούσε, μετά από σοβαρή ανάλυση, να ισχυριστεί πως χωρίς την έγκριση της συντριπτικής πλειονότητας του λαού μπορεί να πετύχει και να εδραιωθεί στις σημερινές συνθήκες μια σοσιαλιστική επανάσταση σε μία μικρή χώρα που σαρώνεται από οικονομική και κοινωνική κρίση, με απέραντη παραλυτική διαφθορά, χωρίς κανέναν στήριγμα και εξαρτήσεις επιβίωσης από τις διεθνείς αγορές (καύσιμα, φάρμακα, τεχνολογικός και μηχανολογικός εξοπλισμός, τραπεζικό σύστημα, συνάλλαγμα, δανεισμός και ρευστότητα, δυνατότητες παραγωγικής ανασυγκρότησης χωρίς ερευνητικές δυνατότητες και ανταγωνιστικά πλεονεκτήματα).
ΣΠΑΤΑΛΗΣΑ πολύ χώρο για αυτονόητα ζητήματα, που έχουν απαντηθεί εδώ και πολλά χρόνια. Και δεν το έκανα μόνο ή κυρίως για το ΚΚΕ, το οποίο μπορεί να περιμένει 700 χρόνια να γίνει αυτό που δεν γίνεται, αλλά γιατί παραπλήσιοι δογματισμοί και ίντριγκες ταλαιπωρούν σαν το σαράκι και τον ΣΥΡΙΖΑ, εμποδίζοντάς τον να βρει τις τεράστιες δυνάμεις που απαιτούνται για να απαλλάξει τη χώρα από την υποδούλωση και την καταστροφή. Υπάρχουν ιδεολογικά ρεύματα (έτσι τα λέμε τις συνιστώσες τώρα) που ανατριχιάζουν στην ιδέα της "αστικοδημοκρατικής επανάστασης"! Έχουν την εντύπωση ότι αυτό είναι εύκολο. Ούτε κάθισε κανείς να μελετήσει τι είναι, με ποιες δυνάμεις, σε ποιες συνθήκες, ίσως είναι απαραίτητο ως πρώτο στάδιο για να μπορέσεις να πείσεις τον ελληνικό λαό να σε ακολουθήσει, παρακάτω. Παρά την πολυετή κομματική εμπειρία, πολλά στελέχη, χωρίς ισχυρές γειώσεις με την κοινωνία, μετατρέπουν την επιθυμία τους σε πραγματικότητα χωρίς να συνειδητοποιούν ότι αυτό είναι πολιτική της παρέας.
Η ΙΣΤΟΡΙΚΗ ευθύνη όλων να βρουν τις πολύτιμες δυνάμεις μέσα στην κοινωνία και να συνεργαστούν μαζί τους στην κατάρτιση ενός σοβαρού και κυρίως βιώσιμου σχεδίου ανασυγκρότησης της χώρας καθυστερεί σοβαρά, λόγω των αντιδράσεων ενός κομματικού μηχανισμού από όλες τις τάσεις, που υπερασπίζεται τις μικροεξουσίες του, αδιαφορώντας ή μη έχοντας την αίσθηση ότι δεν διαθέτει την ικανότητα να ανταποκριθεί στις νέες προκλήσεις. Ποιος κομματικός μηχανισμός, για παράδειγμα, μπορεί να διαχειριστεί και να διεκπεραιώσει διεθνείς επαφές με φανερές και μυστικές συμφωνίες με τις ρυθμίστριες δυνάμεις του νέου παγκόσμιου συστήματος, όπως είναι οι ΗΠΑ, η Κίνα, η γερμανική Ευρώπη και η Ρωσία, όταν οι σχέσεις καθορίζονται μόνον από συμφέροντα; Τι έχεις ή πρέπει να δώσεις για να εξασφαλίσεις αυτά που σε πρώτη φάση χρειάζεσαι;
ΠΟΙΟΣ κομματικός μηχανισμός θα διαχειριστεί τις ένοπλες δυνάμεις και την αστυνομία; Ποιος το συγκλονιστικά διεφθαρμένο δημόσιο σύστημα; Πώς εξαφανίζεις την οικονομία της νύχτας και εξουδετερώνεις τους νονούς της; Το 1984 η Σοβιετική Ένωση είχε ολοκληρώσει -μας έλεγαν- το σοσιαλιστικό στάδιο και ήταν έτοιμη να περάσει στο παλλαϊκό κράτος και τον κομμουνισμό. Έξι χρόνια μετά διαλύθηκε παταγωδώς και γέμισε η Ευρώπη, μηδέ της Ελλάδας εξαιρουμένης, πόρνες, νταβατζήδες, συμμορίες, εταιρείες δολοφόνων, λαθρέμπορους και επιστήμονες που δούλευαν οικοδομή για να επιβιώσουν. Τόσο έτοιμοι ήταν;
Συμπέρασμα: Ας σοβαρευτούμε γιατί χανόμαστε. Το ιδρυτικό Συνέδριο του ΣΥΡΙΖΑ έληξε. Υπάρχουν αποφάσεις;

dchristou52@gmail.com