Το παζάρι του Αιγαίου...

γράφει ο Ανδρέας Τσιλογιάννης

" Ν’ αγαπάς την ευθύνη να λες εγώ, εγώ μονάχος μου έχω χρέος να σώσω τη γης. Αν δεν σωθεί, εγώ θα φταίω...`"

Ρήση του μεγάλου στοχαστή Νίκου Καζαντζάκη, που προφανώς οι ηγέτες των κρατών που απαρτίζουν την Ευρωπαϊκή Ένωση, ή την ξέχασαν ή δεν τη γνωρίζουν ή μη μπορώντας να αναλάβουν το χρέος που τους αναλογεί στο προσφυγικό, ξεχνούν και δεν θέλουν να αναλάβουν την ευθύνη με αποτέλεσμα να τίθεται σε κίνδυνο το όνειρο της Ευρωπαϊκής ολοκλήρωσης.

Οι πράξεις και η ακολουθούμενη πολιτική στην οποία οι Ευρωπαίοι ηγέτες βαδίζουν, δείχνει πως την ευθύνη ούτε την αγαπούν, ούτε την Ευρώπη μπορούν να σώσουν, πόσο μάλλον τον κόσμο όλο.

Συνέδριο Βιέννης 1815. Ο Αυστριακός ΥΠΕΞ Kλέμεντς Μέτερρνιχ, εγκαινιάζει στο συνέδριο της Ιεράς Συμμαχίας την γνωστή ανθελληνική του το στάση στο ζήτημα της Ελληνικής απελευθέρωσης , στάση που κράτησε και στις συνόδους κατά τη διάρκεια της Επανάστασης αλλά ακόμα και όταν διαφαινόταν πως η ανεξαρτησία ήταν προ των πυλών.

Ο Μέτερρνιχ, θιασώτης των συμφερόντων των χωρών της Ιερής Συμμαχίας, υπερασπιζόταν με κάθε τρόπο τις θέσεις της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας, πολέμιος των απανταχού επαναστάσεων, κάτι που φαίνεται, όταν στο συγκεκριμένο συνέδριο, απευθυνόμενος στον Ιωάννη Καποδίστρια ( βρισκόμενος ως ακόλουθος της Τσαρικής Αντιπροσωπείας) του απάντησε, πως η Ευρώπη δεν γνωρίζει τους Έλληνες αλλά την Οθωμανική Αυτοκρατορία στην οποία κάτω από την εξουσία της βρίσκονται οι Έλληνες.

Η συνέχεια της ιστορίας γνωστή, το Ελληνικό ζήτημα λύθηκε, η πολυπόθητη ανεξαρτησία παρά τις αντιρρήσεις του Μέτερρνιχ ήρθε, με τους Έλληνες να αποκτούν κράτος.

Η Οθωμανική Πύλη, διέθετε μια ισχυρή εξωτερική πολιτική, κάτι το οποίο φαίνεται να διαθέτει και σήμερα η Τουρκία, η οποία με την εξωτερική της πολιτική προασπίζει με κάθε τρόπο τα δικά της δικαιώματα σκληρά, παζαρεύει το οτιδήποτε, με γνώμονα το συμφέρον πετυχαίνοντας πάντα το επιθυμητό αποτέλεσμα.

Οι σημερινοί Τούρκοι, άξιοι συνεχιστές των Οθωμανών, φαίνεται πως έχουν στο DNA τους το παζάρι, το οποίο εφαρμόζουν πιστά σε κάθε δραστηριότητά αλλά και στις διεθνείς σχέσεις.

Αρκετοί διεθνολόγοι ισχυρίζονται πως η Τουρκική Διπλωματία αποτελεί από μόνη της σχολή.

Η Ευρωπαϊκή Ένωση, αδύναμη, εγκλωβισμένη στον μεγαλοϊδεασμό της διεύρυνσης, δεν μπορεί να δώσει λύση στη μετακίνηση (παράνομη- νόμιμη) εκατομμυρίων πληθυσμών από την Ασία στην Ευρώπη διαμέσου του Αιγαίου.

Με δεδομένη την αδυναμία της πολιτικής απόφασης - λύσης του ανθρωπιστικού προβλήματος, η ίδια η Ε.Ε., απούσα στο χρέος της προς τους λαούς που ενστερνίστηκαν την Ευρωπαϊκή Ολοκλήρωση, προσπαθεί να μετατοπίσει τη λύση προς την εκτός Ευρωπαϊκής Ένωσης Τουρκία, την ώρα που το Αιγαίο μετατρέπεται σε νεκροταφείο ψυχών, με εκατοντάδες χιλιάδες πρόσφυγες - μετανάστες να βρίσκονται εγκλωβισμένοι στη χώρα μας.

Η Ε.Ε., βρίσκεται εκτεθειμένη σε μια λογική παζαρέματος, πουλώντας στην ουσία το πρόβλημα της ιστορικής πληθυσμιακής μετακίνησης στην Τουρκία.

Η ίδια η Ε.Ε., αποδέχεται λύση προερχόμενη από την Τουρκία, η οποία διαπραγματεύεται προτάσεις της, που περιλαμβάνουν το άνοιγμα κεφαλαίων της ενταξιακής πορείας της Τουρκίας, την επιστροφή όλων των παράτυπων μεταναστών που πέρασαν από την Τουρκία στην Ελλάδα πίσω στην Τουρκία, την μετεγκατάσταση προσφύγων από την Τουρκία στην Ε.Ε. με την λογική του ένα προς ένα, την εκταμίευση ενός ποσού 3 δις ευρώ προς τους Σύριους πρόσφυγες, τη δημιουργία ζώνης ασφαλείας στη Συρία, αλλά και την απελευθέρωση των θεωρήσεων της βίζας για τους Τούρκους πολίτες.

Η έλλειψη κοινής ευρωπαϊκής πολιτικής ορατή περισσότερο από ποτέ, το παζάρι της Ε.Ε. με την Τουρκία να μην ολοκληρώνεται σε μια σύνοδο και τις αποφάσεις να μετατίθενται στην επόμενη.

Η πολιτική αυτή παρτίδα σκακιού, διαδραματίζεται την ώρα που στο Αιγαίο αυξάνεται η εισροή μετακινηθέντων πληθυσμών, με τα σύνορα – περάσματα στη κεντρική και βόρεια Ευρώπη να κλείνουν, έπειτα από την απόφαση των τεσσάρων του Βίζεγκραντ (Ουγγαρία, Πολωνία, Τσεχία και Σλοβακία) – χώρες που κάποτε αποτελούσαν εδάφη της Αυστροουγγαρίας του Μέτερρνιχ.

Απόφαση υποστηριζόμενη και από την Αυστρία, αλλά και με τη FYRΟM, τη Σερβία και τη Σλοβενία να ακολουθούν, έχοντας ως αποτέλεσμα χιλιάδες ανθρώπων να έχουν εγκλωβιστεί στην χώρα μας, ζώντας σε απάνθρωπες συνθήκες.

Η ίδια η Ε.Ε., βρίσκεται διχασμένη στο κλείσιμο των συνόρων.

Η ελληνική κυβέρνηση απούσα στη διαχείριση της κρίσης, βρισκόμενη στον αστερισμό του τρίτου μνημονίου, περιμένοντας ενδεχομένως βοήθεια ψίχουλων από την Ε.Ε., με τον πρωθυπουργό Αλέξη Τσίπρα να αναγορεύεται διδάκτορας Πολιτικής Οικονομίας, σε ιδιωτικό πανεπιστήμιο της Σμύρνης.

O Αλέξης Τσίπρας βλέπει τον Τούρκο ομόλογό του Αχμέτ Νταβούτογλου να γελάει ειρωνικά, όταν ο ίδιος του θέτει το ζήτημα της αφορμής πολέμου (casus belli) -κάνοντας σφάλμα όταν αναφέρει πως είναι θέμα της δεκαετίας του 1960-, αλλά και τον Τούρκο Πρωθυπουργό να μην αναγνωρίζει ελληνικό εναέριο χώρο, λέγοντας πως είναι τουρκικός, όταν ο Έλληνας Πρωθυπουργός θέτει το θέμα των παραβιάσεων.

Προφανώς, τα τραγούδια του Ορχάν Οσμάν σαγήνευσαν την ελληνική διπλωματία στη Σμύρνη, η οποία ξεχνάει ζητήματα που προηγούνται και πρέπει να διευθετηθούν πριν από την χωρίς όρους ένταξη -ενδεχομένως ελέω του προσφυγικού- της Τουρκίας στην Ευρωπαϊκή Οικογένεια ως ισότιμο μέλος.

Η μετακίνηση πληθυσμών, βρίσκει στον παγκόσμιο χάρτη την Ελλάδα ως χώρα υποδοχής, μέσα σε μια πολυεπίπεδη οικονομική κρίση, εξαιτίας και των μνημονίων, μη μπορώντας η ίδια να αντέξει την εισροή αλλά κυρίως την παραμονή τόσων εκατομμυρίων προσφύγων - μεταναστών ανθρώπων.

Αποτέλεσμα η χωρίς πυξίδα ασκούμενη πολιτική να βαθαίνει την κρίση, οδηγώντας τον ελληνικό λαό στα όρια και ουσιαστικά σε δύσκολες - απρόβλεπτες για τα ελληνικά συμφέροντα καταστάσεις.