Τριπλό δώρο Αλέξη σε Κυριάκο

Του Νίκου Ρωμανού*

Σήμερα θα σας εκπλήξω. Αποφάσισα να πλέξω το εγκώμιο του πρωθυπουργού μας.

Όταν βλέπω έναν συνάνθρωπό μου και δη τον πρωθυπουργό μου να παραδέχεται δημόσια ότι βασανίζεται από αυταπάτες δεν μπορώ να μην δείξω κατανόηση. Το είπε καθαρά, ανθρώπινα, ειλικρινά, σηκώνοντας ελαφρώς το φρύδι και κλείνοντας ανεπαίσθητα τα λυπημένα του μάτια: Δεν μπορούμε να τον κατηγορήσουμε ως ψεύτη, μόνο ως (αυτ)απατεώνα.

Έχετε την παραμικρή ιδέα πόσο βασανιστικές είναι οι αυταπάτες;

Όταν δε πάνω σε αυτές τις αυταπάτες στήνεται η εξαπάτηση ενός λαού ο (αυτ)απατεώνας βασανίζεται διπλά. Και για τον εαυτό του, που έπεσε θύμα της αυταπάτης του -θύμα αυτό-εξαπάτησης- και για τον λαό του, που έπεσε θύμα (των αυταπατών) του -θύματα εξαπάτησης-… Κατέστησε τις προσωπικές του αυταπάτες συλλογικές και το προσωπικό του «δράμα», εθνικό…

Πως θα εξαπατήσεις επιτυχώς τους άλλους αν δεν κάνει practice στον ίδιο σου τον εαυτό πρώτα; Μόνο έτσι μπορείς να διαπρέψεις στην απάτη…

Ανάλογα παραδείγματα πολλά. Προϋπόθεση για να γίνεις ψυχοθεραπευτής ας πούμε είναι να κάνεις εσύ ο ίδιος την ατομική σου ψυχοθεραπεία πρώτα… Οι καλύτεροι προγραμματιστές διαδικτυακής ασφάλειας υπήρξαν στο παρελθόν κορυφαίοι hackers… Έτσι και ο αξιότιμος κύριος πρωθυπουργός, πρώτα αυτό-εξαπατήθηκε και μετά εξαπάτησε (όλους τους άλλους)…

Τα ερωτήματα που αυτόματα τίθενται μετά την θαρραλέα, εξομολογητική και αυτό-αποκαλυπτική κατάθεση ψυχής του από βήματος Βουλής είναι πολλά.

Πότε ακριβώς συνειδητοποίησε ότι πάσχει από αυταπάτες; Τις καταπολέμησε επιτυχώς; Πόσο κοστίζει η «θεραπεία» του, ποιος την πληρώνει και πόσο θα διαρκέσει;

Όταν πριν 2 χρόνια δήλωνε πως «δεν υπάρχουν πια περιθώρια για αυταπάτες, για κομματικούς εγωισμούς και αποχή» προσπαθώντας να συσπειρώσει τους ψηφοφόρους του, ήταν και αυτό κομμάτι των αυταπατών του;

Όσα λέχθηκαν πριν τις εκλογές του Ιανουαρίου του 2015 ήταν πριν την συνειδητοποίηση της αυταπάτης; Από την τελευταία ομιλία του πρωθυπουργού στην Βουλή καταλαβαίνω πως ναι. Επομένως, Πρόγραμμα Θεσσαλονίκης, Κούρεμα χρέους, διάσκεψη για το χρέος, νταούλια και ζουρνάδες και όλες οι άλλες σημαίες που «ανέμιζε» ο Σύριζα καβαλώντας το άρμα της εξουσίας ήταν αυταπάτες…

Τα Capital Controls, δηλαδή, οφείλονται σε αυταπάτες, αλλά τα λεφτά μας που είναι δεσμευμένα στις τράπεζες δεν είναι αυταπάτη.

Η διαπραγμάτευση παρωδία που κόστισε δις είναι αποτέλεσμα καταστροφικής αυταπάτης, αλλά τα αποτελέσματα της δυστυχώς είναι σκέτη καταστροφή…

Για το δημοψήφισμα τραγέλαφο και το Όχι που έγινε Ναι για να υπογραφεί τελικά πολύ χειρότερη συμφωνία από αυτήν που είχε μπει σε δημοψήφισμα φταίνε οι πρωθυπουργικές αυταπάτες αλλά ο λογαριασμός της συμφωνίας είναι πραγματικός και πληρώνεται από πραγματικές τσέπες πραγματικών πολιτών…

Κάπως έτσι φτάνουμε στις δεύτερες εκλογές του Σεπτεμβρίου που βάσει του Κυβερνητικού αφηγήματος, ο Πρωθυπουργός απαλλαγμένος πια από τις αυταπάτες του ζητάει την ψήφο του λαού. Το αείμνηστο Πρόγραμμα Θεσσαλονίκης βρίσκεται σκισμένο σε κάποιον σκουπιδεντενεκέ της Κουμουνδούρου και έχει δώσει τη θέση του στο παράλληλο πρόγραμμα. Τελικά βέβαια το παράλληλο πρόγραμμα έδωσε τη θέση του στο παράλληλο (αέναο) Μνημόνιο (γνωστό και ως κόφτη) που συμφωνήθηκε προχθές στο Eurogroup. Φαίνεται πως τελικά ούτε τον Σεπτέμβριο είχε απαλλαγεί από τις αυταπάτες του ο πρωθυπουργός μας. Μάλλον ο πόλεμος κατά των πρωθυπουργικών αυταπατών είναι σαν τον πόλεμο κατά της διαπλοκής, αέναος (όπως τα αέναα ομόλογα Βαρουφάκη αν θυμάστε).

Ας φύγουμε όμως από τις αυταπάτες και ας μεταφερθούμε στον ρεαλισμό και στις αποφάσεις του Eurogroup.

Συμφωνήθηκε ο «κόφτης» στον οποίο αναφέρθηκα προηγουμένως ως αέναο παράλληλο μνημόνιο (γνωστό και ως Μνημόνιο 4, κοκ). Σε ετήσια βάση θα κόβονται αυτόματα δημόσιες δαπάνες με προεδρικό διάταγμα όσο δεν πιάνουμε τους δημοσιονομικούς στόχους (3,5% πλεόνασμα για τα επόμενα 30 χρόνια). Η ισχύς δε αυτού του παράλληλου μνημονίου θα είναι διαρκής (δηλαδή για όσο χρωστάμε και αποπληρώνουμε χρέη). Ο «κόφτης» δεν περνάει από την Βουλή και δεσμεύει πρακτικά όλες τις μελλοντικές κυβερνήσεις…

Όσον αφορά το χρέος υπήρξε επανάληψη της απόφασης του Eurogroup του Νοεμβρίου του 2012. Έτσι τα όποια μέτρα για το χρέος μετατίθενται για το 2018.

Ποιος κέρδισε από την συμφωνία αυτή;

O Τσίπρας γλίτωσε μια δύσκολη ψηφοφορία στην Βουλή (που θα είχε να αντιμετωπίσει αν έφερνε τα μέτρα-κάβα που ζητούσαν οι δανειστές αντί για τον κόφτη). Για να την γλιτώσει παρέδωσε Εθνική κυριαρχία και δημοκρατική νομιμοποίηση (όπως θα έλεγε και ο ίδιος). Φανταστείτε μόνο να είχαν φέρει κάτι παρόμοιο οι Σαμαροβενιζέλοι…

Ο Κυριάκος κέρδισε την ευκαιρία να καρπωθεί την ρύθμιση του χρέους αφού αυτός έχει τις μεγαλύτερες πιθανότητες να είναι πρωθυπουργός όταν θα οριστικοποιηθούν και θα ληφθούν οι συγκεκριμένες αποφάσεις.

Επιπρόσθετα, χάρη στον «κόφτη» εξασφάλισε την μοναδική ευκαιρία να γλιτώσει την οποιαδήποτε πιθανή φθορά από μείωση δημοσίων δαπανών (η οποία μπορεί σε συνδυασμό με την ανάπτυξη μπορεί να επιτρέψει μείωση φόρων).

Τέλος η απομυθοποίηση του Αλέξη είναι το τρίτο και τελευταίο δώρο στον Κυριάκο από την χθεσινή συμφωνία. Χάνονται τα τελευταία ερείσματα σε οποιοδήποτε αριστερό, αντιφιλελεύθερο ή κρατικοδίαιτο ακροατήριο και μαζί τους χάνονται και οι «αυταπάτες» που μας οδήγησαν εδώ…

*Ο κ. Νίκος Ρωμανός είναι Επιχειρηματίας – Ψυχολόγος