Γιατί χάνουμε, αφού... όλο «νικάμε»;

Του Θάνου Οικονομόπουλου

Ο εργάτης που γλίστρησε  από το βαγονέτο ενώ καθάριζε εξωτερικά τους υαλοπίνακες στον 150ο όροφο του ουρανοξύστη, καθώς έπεφτε με ιλιγγιώδη ταχύτητα προς το έδαφος, καθησύχαζε τον εαυτό του σε κάθε όροφο που περνούσε: “μέχρις εδώ, καλά πάω...”!

Το γνωστό μακάβριο ανέκδοτο θυμίζει η συμπεριφορά και η αντίδραση της κυβέρνησης  στην φρενήρη πτώση της, στην οποία όμως κρατάει σφιχταγκαλιασμένο και το μέλλον ολόκληρης της χώρας: “μέχρις εδώ, κρατιόμαστε στην εξουσία...”

Πραγματικός βιρτουόζος στο να κερδίζει, με ολέθριο τίμημα, χρόνο τον οποίον όμως δεν ξέρει πως να τον εκμεταλλευθεί παραγωγικά, ο κ. Τσίπρας φαίνεται πως καταφέρνει πάλι “τον χειμώνα τούτο, τον πηδήξαμε”. Και τώρα, βλέποντας και κάνοντας. Με αποκλειστικό στόχο την παράταση παραμονής στην εξουσία...

Η “δραματική” συνάντηση Τσακαλώτου με τους θεσμούς στις Βρυξέλλες, δεν κράτησε όσο η αντίστοιχη του κ. Τσίπρα τον Ιούλιο του '15. Δεκαεπτά ώρες εκείνη, σκάρτες 4 αυτή του Ευκλείδη. Το αποτέλεσμα, εξ ίσου βαρύ για την χώρα. Αλλά, παράλληλα, εξ ίσου προσφερόμενο για “νικηφόρες” κυβερνητικές ιαχές, ότι “έσωσαν την Ελλάδα” χωρίς να υποκύψουν στις παράλογες απαιτήσεις των δανειστών! Στις οποίες φυσικά και υπέκυψαν,  και οι οποίες  βεβαίως μπορούσαν κάλλιστα να έχουν απείρως μικρότερο κόστος, αν είχαν συμφωνηθεί 6 μήνες, 12 μήνες, δυο χρόνια πριν! Όλον αυτόν τον χαμένο χρόνο, δηλαδή, κατά τον οποίον η κυβέρνηση θολωμένη από τις ιδεοληψίες της, έδινε μάχες με ανεμόμυλους και τις “αυταπάτες” της.

Τα μέτρα που πρέπει να ληφθούν για να ολοκληρωθεί η αξιολόγηση, φθάνουν τα 3,6 δισ. Και θα πρέπει να θεσμοθετηθούν “προληπτικά” (αφού πλέον κανείς δεν μας έχει εμπιστοσύνη...), 1,8 δισ για μέχρι και το '18, και άλλα τόσα για μετά (υπαγόμενα στον “κόφτη”) με την... παυσίπονη αίρεση “εάν χρειασθούν...”.. Αλλά, θα χρειασθούν σίγουρα. Γιατί ο στόχος των πλεονασμάτων 3,5% στον οποίον επιμένουν οι Ευρωπαίοι δανειστές για περίπου μια δεκαετία δεν πρόκειται (και έχει δίκιο το ΔΝΤ, το οποίο ο κ. Τσίπρας αποκηρύσσει μετά βδελυγμίας...) να επιτευχθούν με καθεστώς παρατεινόμενης και επιδεινούμενης λιτότητας και αποξήρανσης της αγοράς. Μόνο ο μπάρμπα-Αλέκος Φλαμπουράρης βλέπει ανάπτυξη που “θα τρίβουμε τα μάτια μας...”, αλλά δυστυχώς για μας, ο μπάρμπα-Αλέκος δεν μετέχει στις διαπραγματεύσεις...

Είχαν δεν είχαν, τα ... αριστερά παλληκάρια που μας κυβερνάνε έφεραν πάλι τα πράγματα στο “και 5' ”. Στην άκρη του γκρεμού, για να επικαλούνται το “τι να κάναμε, ν' αφήναμε την χώρα να καταρρεύσει;”, προκειμένου να δικαιολογήσουν τις ιδεοληψίες, τον ερασιτεχνισμό, την ανικανότητα και το ανεύθυνο τους. Ο Τσακαλώτος έλεγε πέρσι τον Οκτώβρη, “αν η αξιολόγηση δεν τελειώσει μέχρι τον Δεκέμβρη, καταστρεφόμαστε!” Αλλά... δεν την τέλειωσε, και φθάσαμε Φλεβάρη, με ρεαλιστική εκτίμηση (και ευχή, εδώ που καταντήσαμε...) να ολοκληρωθεί μέσα στον Μάρτη. Την ένταξη της Ελλάδος στο πρόγραμμα ποσοτικής χαλάρωσης της ΕΚΤ, πιθανότατα την χάνουμε. Και η έρμη “πολιτική διαπραγμάτευση” που επιδιώκει ο κ. Τσίπρας, κυρίως για να υπάρξει μια (έστω και σε πνεύμα “δημιουργικής ασάφειας”...) υπόσχεση των δανειστών για κάποιας μορφής ρύθμισης του χρέους, για να την πλασάρει ως “νίκη” μέσα στο κόμμα του και στην εναπομείνασα εκλογική του πελατεία, δεν πρόκειται να υπάρξει, μέχρις ότου τουλάχιστον τελειώσουν οι αλλεπάλληλες και κρίσιμες εκλογές στην Ευρώπη...

Στο “και 5' ”, λοιπόν, βγαίνει ο κ. Χουλιαράκης και  μας λέει ότι “μια κακή λύση τώρα, είναι προτιμότερη από μια καλύτερη πέντε μήνες αργότερα...”. Και εξ αντικειμένου, εδώ που οδήγησαν τα πράγματα, δεν έχει άδικο. Ιστορία μου, αμαρτία τους το “κάθε πέρσι (και πρόπερσι...) και καλύτερα”, σ' αυτή την πρωτοφανή κατρακύλα στην σκάλα του κακού...

Θα περάσει τα νέα μέτρα από κόμμα και Βουλή ο κ. Τσίπρας, δεδομένου μάλιστα ότι δεν θα έχει να προσφέρει το “άλλοθι” της ρύθμισης του χρέους; Πιστεύουμε ότι θα τα περάσει. Με το...υπογλώσσιο της παραμονής για κάμποσους μήνες ακόμη στην εξουσία (“και μετά βλέπουμε...”) που αποτελεί και λόγο ύπαρξης για το κοινοβουλευτικό και κομματικό απαράτ του ΣΥΡΙΖΑ, και την ελπίδα ότι αφού διαμορφωθεί το νέο κλίμα  στην Ευρώπη, μετά τις εκλογικές αναμετρήσεις σε Ολλανδία, Γαλλία και Γερμανία και οι ηγεσίες της Γηραιάς Ηπείρου αποφασίσουν αν η ΕΕ θα μείνει και θ' αγωνιστεί ή θα διαλυθεί εις τα εξ ων συνετέθη, δεν αποκλείεται να πάρει κάποια γενική και αόριστη υπόσχεση για ρύθμιση του χρέους. Ανάσα διατήρησης στην εξουσία, γι' αυτό κόφτεται σήμερα ο πρωθυπουργός μας...

“Ραντεβού τον Σεπτέμβρη”, λοιπόν. Και μέχρι τότε, ο κ. Τσίπρας θα κογιονάρει στελέχη και κοινωνία ότι “τότε” θα μπορέσει να εφαρμόσει το “κοινωνικό αριστερό” πρόγραμμά του, όπως είπε πάλι χθες, σε μια νεότερη εκδοχή του περιβόητου “προγράμματος Θεσσαλονίκης” του 2015. Και... “μετά”, ποιος ζει ποιος πεθαίνει!

Ας έχουμε, πάντως, κατά νου, ότι το...“η Ελλάδα ποτέ δεν πεθαίνει!”, τον τελευταίο καιρό, από  ηρωικό αξίωμα και βεβαιότητα της φυλής έχει εκπέσει στο επίπεδο διακυβεύματος...