Ο Αμερικάνος, τ’ Αρνάκια, ο Λύκος κι ο Γερμανός!

του Χρήστου Ξανθάκη

 Ένα αυγουστιάτικο παραμυθάκι για την κατάσταση στο Αιγαίο

«Άμα ο Χριστός έπλασε τα πρόβατα και βγήκε στα βουνά να τα βοσκήσει, τόσο χάρηκεν η ψυχή του, που έκοψε ένα ξύλο, το έφκιασε μια μεγάλη φλογέρα και άρχισε να λαλεί.

Άκουσε ο σατανάς τα λαλήματα και τα βελάσματα, πήγε κοντά, είδε τα πρόβατα και μαύρισε η ψυχή του.

- Τι παράμορφα πλάσματα είναι τούτα που ‘καμε ο Χριστός!!! Είπε,

Κι ο νους του πήγε πώς να του τα χαλάσει.

Παραμέρισε στο λόγγο, έκοψε μια αγραπιδιά κι άρχισε να φκιάνει τον Λύκο.

Γι΄αυτό, που ‘ναι φκιασμένο απ’ αγραπιδιά, δεν λυγίζει καθόλου αυτό το πλάσμα του Σατανά.

Μα άμα τον απόφκιασε το Λύκο και πήγε να τον στήσει, είδε πως δεν μπορούσε να σταθεί στα ποδάρια του το έργο του. Αφού είδε κι αποείδε πως δεν θα στυλώσει τον Λύκο, πήγε στο Χριστό, γονάτισε μπροστά του και είπε:

- Αφέντη, θέλησα κι εγώ να κάμω ένα πλάσμα σαν τα δικά σου, μα γιατί δεν στέκει στα πόδια του; Αξίωσέ με να το δω όρθιο και θα προσκυνώ τ’ όνομά σου.

Ο Χριστός του είπε:

- Πήγαινε να του φωνάξεις: Σήκω έργο μου και κάμε ό,τι πρόσταξε ο Χριστός.

Ο Σατανάς γνοιάστηκε.

- Κι αν το πρότσαξε ο Χριστός να με φάει; Είπε.

Πήγε γρήγορα, έκανε ένα λάκκο κοντά στο Λύκο, κρύφτηκε μέσα και αφήνοντας έξω το ένα ποδάρι του μόνο, φώναξε:

- Σήκω έργο μου και κάμε ό,τι πρόσταξε ο Χριστός.

Ο Λύκος πήδησεν επάνω, άρπαξε το ποδάρι του Σατανά και το έφαγε. Γι’ αυτό λένε ότι ο αρχιδαίμονας είναι κουτσός.

(Από το βιβλίο «Τα άγρια και τα ήμερα του βουνού και του λόγγου», εκδόσεις «Εστία».

Αντικαταστήστε το Χριστό με τους Αμερικάνους, τα αρνάκια με τους Έλληνες, το Λύκο με τους Τούρκους και το Σατανά με τους Γερμανούς και μια χαρά μεταφέρεται στις μέρες μας!)