Πόσο δύσκολο είναι να μετρήσουμε τους εμβολιασμένους; Για πάμε μαζί...

 

Γιατί άραγε η κυβέρνηση απευθύνει ενθουσιώδη μηνύματα, αθροίζοντας τσιμπήματα βελόνας;

 

γράφει ο Γεράσιμος Λιβιτσάνος

 

Μια ιδιότυπη κόντρα έχει ξεσπάσει ανάμεσα σε κυβέρνηση και αντιπολίτευση για τον αριθμό των εμβολιασμών. Την πανθομολογούμενα μόνη διέξοδο από τους καταναγκασμούς της πανδημίας.

 

Ο Κυριάκος Μητσοτάκης απεύθυνε πανηγυρικό μήνυμα για το 1.000.000 εμβολιασμών που πραγματοποιήθηκαν στα εμβολιαστικά κέντρα. Θέλησε να δώσει μια νότα αισιοδοξία λέγοντας πως «χτίζουμε το τείχος ανοσίας που θα μας επιτρέψει να αφήσουμε πίσω αυτή την περιπέτεια». Υποσχέθηκε πως «από τον Απρίλιο, μάλιστα, θα έχουμε πολύ περισσότερες δόσεις στη διάθεσή μας. Και όσο ο καιρός βελτιώνεται, θα γίνεται σύμμαχος μας».

 

Πάμε καλά λοιπόν κι έχουμε … «πρίμα τον καιρό». (Ασχέτως αν πρόσφατα με την κακοκαιρία «Μήδεια» εξέθεσε το σύστημα πολιτικής προστασίας).

 

Η αντιπολίτευση πάλι επισημαίνει πως τέτοιου είδους μηνύματα αφορούν περισσότερο τις εντυπώσεις παρά την ουσία. Μετράει με διαφορετικό τρόπο το πόσοι εμβολιάστηκαν. Λέει ότι έχουν ολοκληρώσει τον εμβολιασμό τους κάτι παραπάνω από 350.000 άνθρωποι. Ασκεί έντονη κριτική,για τους ρυθμούς πραγματοποίησης των εμβολιασμών. Το ίδιο και για τις περιπτώσεις που «γαλάζια» στελέχη φέρθηκαν εξυπνακίστικα, προσπερνώντας την «ουρά» και εμβολιαζόμενοι πριν από πολίτες που έχουν προτεραιότητα.

 

Προφανώς και οι δύο πλευρές «διαβάζουν» με διαφορετικό τρόπο τα ίδια δεδομένα. Πράγμα που επιβεβαιώνει ότι οι αριθμοί έχουν πολλές αναγνώσεις. Είτε πρόκειται για εμβόλια, είτε για οικονομικά μεγέθη, είτε για δημοσκοπήσεις.

 

Με βάση τα επίσημα στοιχεία της 4ης Μαρτίου, πράγματι μέχρι σήμερα 1.058.013 φορές μία σύριγγα εμβολίου έχει χρησιμοποιηθεί σε κάποιον άνθρωπο. Όμως την εμβολιαστική διαδικασία έχουν ξεκινήσει 695.086 πολίτες, ενώ έχουν ολοκληρώσει τον εμβολιασμό τους 362.927 άτομα. Έτσι λοιπόν κάθε πλευρά επιλέγει τον αριθμό που χρησιμεύει στο πολιτικό της αφήγημα.

 

Ποια όμως είναι η «αλήθεια» σε αυτή την υπόθεση; Προϋπόθεση για να την εντοπίσουμε είναι να διαλέξουμε ένα κριτήριο που θα καθορίσει την οπτική μας. Στην προκειμένη περίπτωση το καλύτερο είναι αυτό που πρωτίστως ενδιαφέρει την πλειοψηφία: Πότε θα ολοκληρωθούν οι εμβολιασμοί, για να ξεφύγουμε από τους περιορισμούς του Covid 19.

 

Δυστυχώς το «1.000.000 εμβολιασμοί» της κυβέρνησης δεν μπορεί να απαντήσει στο ερώτημα. Ούτε οι εικασίες περί του ότι «θα έρθουν περισσότερα εμβόλια» ή του ότι «θα λειτουργήσουν περισσότερα εμβολιαστικά κέντρα». Σίγουρο είναι - από τα μαθηματικά- πως με τους ρυθμούς που πάμε έχουμε πολλούς μήνες ακόμη.

 

Το αν οι εμβολιασμοί γίνονται γρήγορα ή αργά δεν μπορεί να κριθεί μόνον κάτω από ένα τεχνοκρατικό και «οργανωτικό» πρίσμα. Γιατί το πραγματικό ζητούμενο είναι να πραγματοποιούνται διχως να αυξάνονται παράλληλα τα θύματα της νόσου.

 

Επίσης να ολοκληρωθούν πριν εξαντληθούν τα αποθέματα της κοινωνίας και της οικονομίας. (Όταν λέμε οικονομία δεν εννοούμε φυσικά τις μεγάλες επιχειρήσεις που στοιβάζουν σε τραπεζικούς λογαριασμούς τα κορονοδάνεια «για αργότερα». Μιλάμε για τους μισθωτούς των 534 ευρώ και τους μικρομαγαζάτορες που δεν ξέρουν τι τους ξημερώνει).

 

Τίποτε από αυτά δεν φαίνεται πως μπορεί να εγγυηθεί η κυβέρνηση. Ούτε και η Ευρωπαϊκή Ένωση στην οποία έχουμε εναποθέσει τον εφοδιασμό μας. Το κακό και με τους δύο αυτούς φορείς είναι ότι πολύ πρόσφατα έκαναν υπερ-αισιόδοξες προβλέψεις. Τώρα η αξιοπιστία τους –εύλογα – αμφισβητείται.

 

Αυτό όμως που προβληματίζει στον -δίχως βάση- ενθουσιασμό της κυβέρνησης, είναι το ...γιατί το κάνει.

 

Το καλό σενάριο είναι οι ανακοινώσεις του Κ.Μητσοτάκη να αποτελούν απλά πολιτική προπαγάνδα.

 

Όμως υπάρχει και μια παροιμία που περιέχει την φράση «Από Μάρτη καλοκαίρι». Ας ελπίσουμε ότι οι κυβερνώντες δεν προετοιμάζουν, με αυτό τον τρόπο, ένα ακόμη άναρχο άνοιγμα του τουρισμού τους θερινούς μήνες.

 

Ότι δεν έχουν στον σχεδιασμό τους -επικαλούμενοι «εκατομμύρια» εμβολιασμένους- να ανοίξουν σύνορα, αγορές και τουριστικούς προορισμούς. Ανεξάρτητα από το ποια θα είναι τα μεγέθη της πανδημίας.

 

Γιατί αυτό το έργο το είδαμε πέρυσι. Δεν είχε καλό τέλος.   

πηγή