Θείος και ανιψιός

 

γράφει ο Πέτρος Μανταίος

 

Δεν μπορείς και να ειρωνευτείς, που να πάρει η ευχή. Σέβεσαι την ειρωνεία, την έχεις σε μεγάλη υπόληψη, ως πολύτιμο και εξαιρετικά ευαίσθητο μέρος του λόγου και του πολιτισμού της συμπεριφοράς, ώστε να τη σπαταλήσεις ειρωνευόμενος τον θείο και τον ανιψιό, τον Κυριάκο Μητσοτάκη, πρωθυπουργό, και τον Κώστα Μπακογιάννη, δήμαρχο Αθηναίων, με όσα, κατά καιρούς, λένε ή εξαπολύουν έχοντας πλήρη άγνοια της άγνοιάς τους.

 

Ο πρώτος, όπως διάβασα, εκμυστηρεύτηκε στον Γρηγόρη Αρναούτογλου (ΑΝΤ1) τα απραγματοποίητα όνειρά του... εάν η μοίρα δεν τον έκανε πρωθυπουργό. Ηθελε, είπε, να είναι καθηγητής Πανεπιστημίου, μιας και δεν ήταν αρκετά καλός να γίνει επαγγελματίας μπασκετμπολίστας, που ήταν το όνειρό του!

 

Μου θύμισε τον... Ναπολέοντα! Δεν κάνω πλάκα. Παραμονές που θα αναγορευόταν ισόβιος ύπατος (αυτοκράτορας) ο μεγάλος Κορσικανός, 33 ετών τότε, είχε εξομολογηθεί στον Ταλεϊράνδο (έκαστος και ο εξομολόγος του) ότι το μόνο που τον ενδιέφερε ήταν μία θέση καθηγητή Μαθηματικών στο Πανεπιστήμιο! Πάντως, ο Ναπολέων γνώριζε τον κλάδο της επιστήμης που επιθυμούσε να ακολουθήσει!

 

Ο έτερος τώρα της οικογενείας, ο ανιψιός. Αυτός είναι ασυναγώνιστος. Το βάθος των γνώσεών του έφτασε στο Οικονομικό Φόρουμ των Δελφών μέχρι τα έγκατα της Ακαδημίας Πλάτωνος, όπου κείται η Πολιτεία του Πλάτωνα (το είπε ο αθεόφοβος!), «την οποία την έχουμε επιχωματώσει» (την είχαμε βρει δηλαδή και τη θάψαμε) και τώρα (δουλειά δεν είχαμε, φαίνεται) την ξανασκάβουμε («γίνονται αρχαιολογικές εκσκαφές»). Δέντρα ξεπατώνουν, για την ώρα, σε έναν από τους πολυτιμότερους πνεύμονες της ελάχιστα πράσινης Αθήνας. Αλλά εδώ θα είμαστε να τα λέμε και το επόμενο διάστημα...

 

Τέλος πάντων, το πήρανε το παιδί από κούνια («πορφυρογέννητο»), το κάνανε δήμαρχο στο Καρπενήσι, περιφερειάρχη στη Ρούμελη, μέλλον της Δεξιάς... Μας τον φυτέψανε δήμαρχο στην Αθήνα να φυτεύει πλατάνια στην Πανεπιστημίου... Μια απλή αποστήθιση να κάνει, δεν του έμαθαν;..

 

ΥΓ.: Ετσι ήπιε το κώνειο ο Σωκράτης...