Η “γκαλερί” Μητσοτάκη: Αλαζονεία, καθεστωτισμός και κατάχρηση εξουσίας…

 

Ο πρωθυπουργός και οι υπουργοί χρησιμοποιούν μεθόδους που αποπνέουν αλαζονεία, καθεστωτισμό και κουρέλιασμα κάθε θεσμικής εγγύησης. Με απλά λόγια κάνουν διαρκή κατάχρησης της εξουσίας τους.

 

 γράφει ο Γιώργος Καρελιάς

 

Ο Κυριάκος Μητσοτάκης παρουσιάζει τον εαυτό του ως «φιλελεύθερο» και «κεντροδεξιό» (με έμφαση στη λέξη «κέντρο») πολιτικό, προσπαθώντας να βγάλει τη ρετσινιά «δεξιά» από την κυβέρνησή του. Και μέχρι στιγμής τα έχει καταφέρει, αν κρίνουμε από τα εκλογικά αποτελέσματα.

 

Ωστόσο, πριν κλείσει το εξάμηνο της δεύτερης θητείας της, η συμπεριφορά της επιβεβαιώνει αυτό που επιμελώς κρυβόταν στην πρώτη τετραετία: ότι είναι μια κλασική δεξιά κυβέρνηση. Καπηλεύεται τη σημαία λογοκρίνοντας ένα έργο τέχνης. Προστατεύει το συγγενή του πρωθυπουργού (ηττηθέντα και απερχόμενο) δήμαρχο Αθηναίων, «τιμωρώντας» τον διάδοχό του. Και, προκειμένου να εξυπηρετήσει φίλια ιδιωτικά συμφέροντα, κουρελιάζει το Σύνταγμα, που απαγορεύει την ίδρυση ιδιωτικών πανεπιστημίων.

 

Η καπηλεία της έννοιας πατρίδας και συμβόλων όπως η σημαία είναι ίδιον της Δεξιάς. Και όταν μια κυβέρνησή της, όπως η σημερινή που θέλει να αποτινάξει αυτή τη ρετσινιά, πιέζεται από την ακροδεξιά πτέρυγά της, πετάει τη «φιλελεύθερη» και «κεντρώα» μάσκα. Και κάνει αυτό που έκανε- «φιλελεύθερος» και «κεντρώος» κατά τα άλλα- κ. Γεραπετρίτης. Υπακούοντας στα κελεύσματα του επικεφαλής της ψεκασμένης «Νίκης» , ο-ευρωπαίος κατά τα άλλα- υπουργός Εξωτερικών κατέβασε ένα έργο τέχνης από το χώρο του ελληνικού προξενείου. Με αστείες δικαιολογίες. Ένας «φιλελεύθερος» και «κεντρώος» υπουργός ευρωπαϊκής κυβέρνησης καταφεύγει σε λογοκριτικές μεθόδους, για να μην αφήσει όλη την σημαιοκαπηλία στα ψεκασμένα κομματίδια της ακροδεξιάς.

 

 

Αλλά στη «γκαλερί» της σημερινής κυβέρνησης δεν εκτίθεται μόνο η πατριδοκαπηλία δια της σημαιοκαπηλίας.

 

Εκτίθεται και η προστασία της οικογένειας. Όχι αυτής που περιλαμβάνεται στο τρίπτυχο «Πατρίς-Θρησκεία-Οικογένεια». Αυτή εκτίθεται μονίμως. Εδώ έχουμε να κάνουμε με την απόπειρα προστασίας ενός συγγενικού προσώπου του πρωθυπουργού, που ήταν δήμαρχος Αθηναίων αλλά οι Αθηναίοι είπαν ότι δεν θέλουν να είναι ξανά. Αυτό που έγινε με μια τροπολογία της τελευταίας στιγμής εκθέτει τον απερχόμενο δήμαρχο, τιμωρεί το διάδοχό του, αλλά πάνω απ’ όλα δείχνει βαθιά περιφρόνηση προς τους Αθηναίους ψηφοφόρους. Οι δε δικαιολογίες που ψέλλισαν υπουργοί όπως η κ. Μενδώνη και ο κ. Βορίδης είναι, επιεικώς, αστείες. Η τροπολογία αυτή αποκαλύπτει σε όλο της το μεγαλείο την ιδιοκτησιακή αντίληψη που διακατέχει τους σημερινούς διαχειριστές της εξουσίας. Ηττήθηκε ο δικός τους; Αποκλείουν με το έτσι θέλω, το διάδοχό του από τα έργα για την Αθήνα. Έτσι γουστάρουν, έτσι κάνουν οι κατά τα άλλα «φιλελεύθεροι» και ομνύοντες στα ευρωπαϊκά ιδεώδη: φεύγει ο Μπακογιάννης, σιγά που θα επιτρέψουν στον Δούκα να κοιτάξει τι έγινε στο Δήμο την προηγούμενη τετραετία. Το «μαγαζί» το θέλουν όλο δικό τους.

 

 

Τελευταίο, αλλά όχι έσχατο, είναι αυτό που γίνεται με την πομπώδη εξαγγελία για τα ιδιωτικά πανεπιστήμια. Ανεξάρτητα από τα υπέρ και τα κατά αυτής της εξαγγελίας, είναι εξοργιστικό ο πρωθυπουργός και οι υπουργοί του να επιχειρούν να επιβάλουν την ίδρυση ιδιωτικών πανεπιστημίων κουρελιάζοντας το Σύνταγμα της χώρας. Το οποίο στο περίφημο άρθρο 16 απαγορεύει ρητά και κατηγορηματικά την ίδρυση ανώτατων ιδρυμάτων από ιδιώτες. Για του λόγου το αληθές: «H ανώτατη εκπαίδευση παρέχεται αποκλειστικά από ιδρύματα που αποτελούν νομικά πρόσωπα δημοσίου δικαίου με πλήρη αυτοδιοίκηση. H σύσταση ανώτατων σχολών από ιδιώτες απαγορεύεται».

 

Όλες οι κυβερνήσεις-και της ΝΔ- από το 1974 έως σήμερα σεβάστηκαν αυτή τη συνταγματική επιταγή. Είναι δικαίωμα της σημερινής κυβέρνησης να επιδιώξει την ίδρυση ιδιωτικών πανεπιστημίων. Αλλά αυτή δεν μπορεί να γίνει με κατάφωρη παραβίαση του Συντάγματος. Στην επόμενη συνταγματική αναθεώρηση να επιδιώξει την αλλαγή του άρθρου 16 και μετά να προχωρήσει. Έτσι κάνουν οι κυβερνήσεις που σέβονται τους θεσμούς και δεν επιδιώκουν απλώς να ικανοποιήσουν τις απαιτήσεις ιδιωτών σε βάρος των δημόσιων ιδρυμάτων.

 

Παρά τις περί του αντιθέτου διαβεβαιώσεις, ο πρωθυπουργός και οι υπουργοί του εξέλαβαν την εκλογική νίκη τους σαν λευκή επιταγή. Και με την αίσθηση ότι δεν έχουν αντίπαλο, χρησιμοποιούν μεθόδους διακυβέρνησης που αποπνέουν υπερχειλίζουσα αλαζονεία, θηριώδη καθεστωτισμό και κουρέλιασμα κάθε θεσμικής εγγύησης. Με απλά λόγια κάνουν διαρκή κατάχρησης της εξουσίας τους.

 

Το έχει πει με οκτώ λέξεις ο Γάλλος ποιητής Πολ Βαλερί: «Εξουσία χωρίς την κατάχρησή της δεν έχει γούστο»…