Η οικονομία “πετάει”, η ζωή δυσκολεύει, ζητείται αντίπαλος για τον Μητσοτάκη…

 

  

Η αυτάρεσκη σιγουριά του Κυριάκου Μητσοτάκη και των υπουργών του οφείλεται εν πολλοίς σε αυτό που συμβαίνει στην αντιπολίτευση: κατακερματισμός, διασπάσεις, απουσία ισχυρού αντιπάλου.

 

γράφει ο Γιώργος Καρελιάς

 

Όποιος άκουσε χτες το βράδυ στη Βουλή, στο κλείσιμο της συζήτησης για τον Προϋπολογισμό, τον υπουργό Οικονομικών και τον πρωθυπουργό, κατέληξε εύκολα σε ένα συμπέρασμα: η οικονομία «πετάει». Ίσως το κλίμα (τα κυβερνητικό, εννοείται) αποδίδει η καταληκτική φράση του υπουργού, ο οποίος, σε μια επίδειξη αλαζονικής αυταρέσκειας, είπε: «Θέλουμε η Ελλάδα να φτάσει στην κορυφή της Ευρώπης».

 

Μητσοτάκης και Χατζηδάκης απαρίθμησαν τα εξής στοιχεία που τεκμηριώνουν τον ισχυρισμό τους: Επενδυτική βαθμίδα, αύξηση των επενδύσεων, αύξηση των καταθέσεων, αύξηση των μισθών, μείωση του χρέους ως ποσοστό του ΑΕΠ (ως απόλυτος αριθμός έχει αυξηθεί και είναι εφιαλτικός- ξεπέρασε τα 400 δισεκατομμύρια!).

 

Όλα αυτά είναι αληθινά. Τότε γιατί η μεγάλη πλειοψηφία των Ελλήνων λένε, σε όλες τις δημοσκοπήσεις, ότι η χώρα πάει προς λάθος κατεύθυνση και το τελευταίο Ευρωβαρόμετρο δείχνει ότι το 87% των Ελλήνων πιστεύει ότι το βιοτικό του επίπεδο θα χειροτερέψει τον επόμενο χρόνο;

 

 

Προφανώς, οι πολίτες δεν είναι «αχάριστοι», για να μην βλέπουν και να μην αναγνωρίζουν αυτές τις κυβερνητικές «επιτυχίες». Αλλά οι ίδιοι πολίτες, ένα μεγάλο ποσοστό των οποίων ψήφισε τη σημερινή κυβέρνηση, δεν χάφτουν την προπαγάνδα ότι η οικονομία «πετάει». Διότι μέρα με τη μέρα συνειδητοποιούν ότι η ζωή τους δυσκολεύει. Αν ο καλπασμός της ακρίβειας συνεχιστεί, ένα κομμάτι του 41%, που ψήφισε τη ΝΔ στις τελευταίες εκλογές, μπορεί να αρχίσει να αμφιβάλλει για την επιλογή του.

 

Η αυτάρεσκη σιγουριά του Κυριάκου Μητσοτάκη και των υπουργών του, όπως εκδηλώθηκε και στη χτεσινή συζήτηση για τον Προϋπολογισμό, οφείλεται εν πολλοίς σε αυτό που συμβαίνει στην αντιπολίτευση: κατακερματισμός, διασπάσεις, απουσία ισχυρού αντιπάλου.

 

 

Έτσι, στους επόμενους πέντε μήνες, μέχρι τις ευρωεκλογές, ο κ. Μητσοτάκης θα κάνει δύο ευχές. Η μία να αρχίσουν να πέφτουν οι τιμές στα σούπερ μάρκετ. Και η άλλη να μην αλλάξει η εικόνα στην αντιπολίτευση και να μην ξεπεταχθεί κάποιος υπολογίσιμος αντίπαλος.

 

Αν πιάσουν και οι δύο ευχές, ο κ. Μητσοτάκης και η ΝΔ θα πάνε ήσυχοι στις ευρωεκλογές. Θα κάνουν υγιεινό περίπατο και θα ελπίζουν βάσιμα ότι θα ολοκληρώσουν άνετα τη δεύτερη θητεία τους και θα πάνε, εξίσου άνετα, προς την τρίτη. Αν η ακρίβεια ξεφύγει κι άλλο και η συντριπτική πλειονότητα των πολιτών δει ότι η επιδείνωση των συνθηκών της ζωής του δεν αντιστρέφεται, όπως υποσχέθηκε και χτες ο πρωθυπουργός, τότε ο κ. Μητσοτάκης θα αρχίσει να ανησυχεί. Και όχι μόνο εξαιτίας των «τζαρτζαρισμάτων» του Αντώνη Σαμαρά.

 

Διότι θα αρχίσουν να τον απειλούν τα γεγονότα. Τα οποία θα «φτιάξουν» υποχρεωτικά και τον αντίπαλό του, ο οποίος σήμερα δεν υπάρχει…