Ο πληθωρισμός της απάτης

 

Η βασική, και ίσως μοναδική, αξία των τελευταίων εξαγγελιών της κυβέρνησης για την αναχαίτιση της ακρίβειας είναι ότι περιέχει τέσσερις ενδιαφέρουσες παραδοχές:

 

 

Πρώτον, η κυβέρνηση παραδέχεται εμμέσως ότι όσα μέτρα προώθησε από την αρχή της πληθωριστικής κρίσης -από το «καλάθι του νοικοκυριού» μέχρι τα ποικίλα pass τα οποία μοίρασε ως χάντρες στους ιθαγενείς- απέτυχαν. Οχι μόνο δεν ανέκοψαν τις ανατιμήσεις σε βασικά αγαθά, αλλά διατήρησαν την ακρίβεια, παρά τη στατιστική υποχώρηση του πληθωρισμού.

 

Δεύτερον, και σημαντικότερο, ο Κυριάκος Μητσοτάκης, που επί έναν χρόνο και πλέον πιπιλάει την καραμέλα περί «εισαγόμενου πληθωρισμού», χθες αναγνώρισε ότι ο μηχανισμός των κερδοσκοπικών ανατιμήσεων σε αγαθά, που είτε παράγονται και καταναλώνονται εδώ είτε εισάγονται αλλά πωλούνται σκανδαλωδώς ακριβότερα από άλλες χώρες της Ε.Ε., είναι εγχώριος. Ουσιαστικά, παραδέχθηκε την «ακρίβεια Μητσοτάκη».

 

 

Τρίτον, ο πρωθυπουργός και ο αρμόδιος υπουργός διακηρύσσουν ότι υπάρχει «πληθωρισμός της απληστίας». Δηλαδή ότι οι ανατιμήσεις βασικών αγαθών προκύπτουν από κερδοσκοπικές πρακτικές εταιρειών και καρτέλ, των οποίων τις κινήσεις παρακολουθούσαν απαθείς εδώ και δύο χρόνια.

 

Τέταρτον, η κυβέρνηση, ο πρωθυπουργός προσωπικά και ο αρμόδιος υπουργός, εκόντες-άκοντες, παραδέχονται ότι ούτε ο «ανταγωνισμός» μπορεί από μόνος τους να ρίξει τις τιμές, ούτε η ανέλεγκτη αγορά μπορεί να αυτορυθμιστεί και να υποχρεώσει τους παίκτες της να «πέσουν παρακάτω». Το κράτος και οι μηχανισμοί του καλούνται να κάνουν τη «βρομοδουλειά».

 

Αν η κυβέρνηση είχε ενστερνιστεί αυτές τις παραδοχές από τα μέσα του 2021, όταν οι τιμές της ενέργειας άρχισαν να ξεφεύγουν και να διαχέονται σε όλο το φάσμα της παραγωγής και διακίνησης αγαθών και υπηρεσιών, ίσως δεν θα είχε χρειαστεί να δαπανήσει πάνω από 10 δισ. ευρώ σε κρατικές επιδοτήσεις του ρεύματος και «φιλοδωρήματα» στήριξης των ευάλωτων καταναλωτών, που ελάχιστη ανακούφιση πρόσφεραν.

 

Αν είχε ακούσει τις συστάσεις της αντιπολίτευσης και των καταναλωτικών ενώσεων για μειώσεις του ΦΠΑ σε βασικά αγαθά και για πλαφόν στις τιμές ή στο περιθώριο κέρδους, ίσως δεν είχε χρειαστεί να δαπανήσει τόσα χρήματα από τον κρατικό προϋπολογισμό, λεφτά των φορολογουμένων, τα οποία φουσκώνουν τα φορολογικά έσοδα, και τον ίδιο τον πληθωρισμό τελικά.

 

EN ΤελEI, εκτός από τον πληθωρισμό της απληστίας, είχαμε να αντιμετωπίσουμε και τον πληθωρισμό της πολιτικής απάτης. Τον ομολόγησε καθυστερημένα η κυβέρνηση. Αλλά, ποτέ δεν είναι αργά. 

πηγή