Αναρτήσεις
«Οι Έλληνες έχουν μεγάλο ποσοστό ιδιοκατοίκησης». Η διαπίστωση αυτή αντιμετωπίζεται σχεδόν ως ποινικό αδίκημα από την τρόικα, τη Μέρκελ και δειλά δειλά από τους κυβερνητικούς εταίρους. Είναι οξύμωρο, οι θιασώτες της ελεύθερης αγοράς να αντιμετωπίζουν τον ακρογωνιαίο λίθο της, την ιδιοκτησία, με την οπτική μελετητών του Κιμ Ιλ Σούγκ και του κορεατικού πολίτ μπιρό.
Το να κατηγορεί όμως η Μέρκελ τους Έλληνες για το υψηλό ποσοστό ιδιοκατοίκησης, είναι σαν να κατηγορεί ο Σαμαράς του Γερμανούς για τη συνήθειά τους, να καταναλώνουν μεγάλες ποσότητες ξυνολάχανου. Δεν υπονοώ πως θα τολμήσει ποτέ ο έλληνας πρωθυπουργός να ασκήσει κριτική στις διατροφικές συνήθειες των Γερμανών, αλλά πως απλώς μιλάμε για δύο συνήθειες που έχουν την εξήγησή τους.
Το ιδιόκτητο σπίτι στην Ελλάδα, δεν είναι μόνο περιουσιακό στοιχείο, αλλά αξία και ασφάλεια. Η έκφραση «ένα κεραμίδι να βάλω από κάτω το κεφάλι μου» εκφράζει την ιστορική σχέση του Έλληνα με το σπίτι αλλά και την αγωνία του. Η ιδιοκτησία αναπτύχθηκε στην Ελλάδα, στον αντίποδα της ανασφάλειας και της έλλειψης κοινωνικού κράτους. Υπήρξε η μόνη σταθερά.
Το ελληνικό κράτος από τη δημιουργία του, ούτε εξασφάλισε, ούτε εγγυήθηκε ποτέ την κοινωνική πρόνοια, τις κοινωνικές παροχές, αλλά κυρίως τη σταθερότητα. Πάρτε δύο απλά παραδείγματα «σταθερότητας». Το εισαγωγικό σύστημα για τα Πανεπιστήμια και το σύστημα φορολόγησης. Ποιός ξέρει τι ισχύει και ως πότε θα ισχύει. Ακόμη χειρότερα, αν δικαιολογημένα θα ισχύει. Απέναντι στην αστάθεια του κράτους, διατηρήθηκε ο πυρήνας της οικογένειας και η σταθερότητα του σπιτιού καταφυγίου.
Η ιδιοκατοίκηση αυξήθηκε πολύ τα τελευταία χρόνια, όταν οι τράπεζες πρόσφεραν αρκετές φορές χωρίς εγγυήσεις, δάνεια κατοικίας, ανάμεσα σε όλα τα άλλα προσφοροδάνεια που έδιναν με τον ίδιο τρόπο. Η αποκοτιά και το ρίσκο αυτό των τραπεζών, το οποίο δεν είναι άγνωστο στην ελεύθερη αγορά, σήμερα βαφτίζεται μονομερώς ως «οι τζαμπατζήδες που δεν πληρώνουν». Όταν ο διοικητής της Τράπεζας της Ελλάδας και αργότερα πρωθυπουργός-παρένθεση Λουκάς Παπαδήμος, καλούσε με συνεντεύξεις του την κυβέρνηση να δώσει δάνεια παντού, πρέπει να υποθέσουμε δύο πράγματα. Ή δεν είχε ιδέα από Οικονομία και μάλιστα ελεύθερη, ή ήταν πιόνι κάποιου σχεδιασμού.
Η κυβέρνηση, θέλει σήμερα να κατασχέσει τα σπίτια των «τζαμπατζήδων», τα οποία οι τράπεζες έχουν πληρωθεί είτε με την καταβολή κεφαλαίου και τόκων πολλαπλάσιων από την αξία του δανείου, είτε με την ανακεφαλαιοποίηση.
Η κυβέρνηση, όπως και οι προηγούμενες κυβερνήσεις, χρησιμοποιώντας συνεχώς ως επιχείρημα την αστάθεια και την κατάρρευση των τραπεζών, προτιμά να σκοτώσει την πραγματική Οικονομία και τους πολίτες της, βαφτίζοντάς τους πρώτα τζαμπατζήδες, παρά να αγγίξει τις τράπεζες.
Τα τρία τελευταία χρόνια, έχουν γίνει πάνω από 15 ρυθμίσεις που αφορούν την ιδιοκτησία. Φόροι, χαράτσια, ξανά φόροι με άλλες ονομασίες. Όλες οι ρυθμίσεις κάνουν δυσβάσταχτη και ασύμφορη την ιδιοκτησία και την κυβέρνηση όλο και πιο κυνική. Ο Βορίδης πρόσφατα πρότεινε σε πολίτη να νοικιάσει το σπίτι του για να πληρώσει τους φόρους. Φόρους που πρακτικά αποτελούν την επαναγορά του σπιτιού που έχεις ήδη αγοράσει. Αλλά για κάποιο λόγο οι Βορίδηδες και οι Αδώνηδες οι οποίοι τριγυρνούν σε «εκδηλώσεις» της ιδιωτικής πρωτοβουλίας δεν αναγνωρίζουν καμιά ιδιωτική πρωτοβουλία ή μεροκάματο ή ιδρώτα που σε έκανε να αγοράσεις ένα σπίτι.
Η απαίτηση της τρόικας να βγουν τα σπίτια των ελλήνων στο σφυρί, δημιουργεί πέρα από πολιτικά προβλήματα και νομικά και οικονομικά. Οι τράπεζες δεν θα έχουν τι να κάνουν εκατοντάδες χιλιάδες πλειστηριασμένα σπίτια. Έτσι πωλούν τα δάνεια σε ξένα funds. Αυτό όμως δημιουργεί νομικά προβλήματα αφού δεν έχει συναινέσει ο δανειολήπτης. Με όλο αυτό το κουβάρι που δημιουργείται, η κυβέρνηση ελπίζει πως τελικώς θα καταφέρει να πλέξει ένα πουλόβερ κατά τα γούστα της Μέρκελ, η οποία απαιτεί οι Έλληνες να μην έχουν ιδιοκτησία όπως δεν έχουν οι Γερμανοί.
Οι πλειστηριασμοί σπιτιών, είναι πιθανό να γίνουν το κύκνειο άσμα της κυβέρνησης. Αυτός είναι και ο λόγος που προσπαθούν να μεταφέρουν το θέμα για μετά τις εκλογές του Μαΐου. Τα θύματα δεν είναι όπως εμφανίζεται, οι φτωχοί και τζαμπατζήδες, αλλά όσοι έχουν ιδιοκτησία την οποία δεν μπορούν να διατηρήσουν, επειδή η κυβέρνηση επιδεικνύει τον άκρατο κρατισμό των φόρων. Πολλοί απ αυτούς είναι παραδοσιακοί ψηφοφόροι της ΝΔ. Ίσως τελικώς ο Σαμαράς μείνει στην ιστορία ως ο πρωθυπουργός που έκανε την Ελλάδα Κορέα. Αν και στον Βενιζέλο ταιριάζει περισσότερο ο χαρακτηρισμός «Κιμ Ιλ Σουγκ»…
0 comments :
Δημοσίευση σχολίου