Αναρτήσεις
του Γιώργου Παπασπυρόπουλου*
Υπάρχουν επιχειρήματα που δαιμονοποιούν τον ΣΥΡΙΖΑ πολύ πέραν των αδυναμιών στρατηγικής και των λαθών πολιτικής της αξιωματικής αντιπολίτευσης. Και όταν προέρχονται από την χρεοκοπημένη συγκυβέρνηση, φαντάζουν "αναγκαία". Εκλογές έχουμε. Όταν όμως προέρχονται από ανθρώπους της αριστεράς ή του κεντροφιλελεύθερου χώρου, κάτι δεν πάει καλά.
Αναφέρονται στον χαρακτηρισμό της αφήγησης του ΣΥΡΙΖΑ ως υστερικής (Μάνος Ματσαγγάνης: "Μετά από μια προεκλογική εκστρατεία υστερικών τόνων ("Έχουμε πόλεμο", "Ψηφίζουμε για τη ζωή μας", "Φεύγουν" κτλ.), ο ΣΥΡΙΖΑ...") ή ως άγνοιας κινδύνου (Κώστας Στούπας: "Αν οι δημοσκοπήσεις δείξουν στο μέλλον υπεροχή του ΣΥΡΙΖΑ σε προσεχείς εκλογές, πριν φτάσει η ημερομηνία των εκλογών οι τράπεζες θα έχουν καταρρεύσει.").
Σε όλη αυτή την στοχευμένα αρνητική για τον ΣΥΡΙΖΑ εκστρατεία, μία είναι η κατάληξη: "δεν γίνεται αλλιώς - η συγκυβέρνηση πρέπει να μείνει πάση θυσία κι ας οδηγεί καθημερινά σε υπερχρέωση τα νοικοκυριά και σε απόγνωση την οικονομία και την επιχειρηματικότητα"...
Γιατί;
"Γιατί δεν έχουμε διάδοχο σχήμα παρά μόνο τον μπήξε δείξε ΣΥΡΙΖΑ.... και πρέπει να περιμένουμε την νεκρανάσταση της "κεντροαριστεράς" ή του φιλελεύθερου κέντρου - και μόνο τότε μπορεί να πέσει η κατά γενική αποδοχή, καταστροφική συγκυβέρνηση".
Ας βάλουμε τα πράγματα σε μια σειρά!
1. Είναι παλαιοκομματισμός και πολιτικαντισμός του χειρίστου είδους να προστατεύεις, εμμέσως πλην σαφώς, μια κυβέρνηση που αποτελεί συνέχεια του πελατειακού συστήματος και που έχει τις χειρότερες επιδόσεις από όλες τις μνημονιακές κυβερνήσεις επειδή προστατεύει το κομματικό κράτος και τις παρασιτικές ελίτ, που έχει στείλει στην ανεργία το 30% των εργαζομένων, το 60% των νέων και το 50% των νεκροζώντανων ελεύθερων επαγγελματιών, επειδή λέει... ο ΣΥΡΙΖΑ έχει υστερικό λόγο. Δηλαδή αυτά δεν συμβαίνουν στην κοινωνία μας... είναι υστερίες! Δεν παλεύουμε για την ζωή μας οι ανασφάλιστοι, οι χωρίς εισόδημα, οι υπερφορολογημένοι ληξιπρόθεσμοι, οι απειλούμενοι με διώξεις και κατασχέσεις εισοδημάτων και περιουσιών...
2. Ο ΣΥΡΙΖΑ τι είναι; Είναι το αριστερό ρεύμα του (αριστερή πλατφόρμα) ή η φιλοευρωπαϊκή πλειοψηφία του που διατηρεί άνω του 70% ποσοστό συναίνεσης στις δημοκρατικές διαδικασίες μέσα στο κόμμα και άνω του 90% στους ψηφοφόρους του και τους φίλους του κόμματος στην κοινωνία; (πράγμα που εκφράστηκε και στις εκλογές με έντονες διαφοροποιήσεις στα ποσοστά που πήραν οι εκπρόσωποι των διαφορετικών ρευμάτων στις τοπικές κοινωνίες)
Ή είναι κάτι αρνητικό ένα κόμμα να έχει ΚΑΙ μειοψηφική άποψη; Ποιο κόμμα δεν έχει άλλες απόψεις για τα πάντα;
Ποιος ανάγει την μειοψηφική άποψη στον ΣΥΡΙΖΑ - που ναι, είναι ευρωσκεπτικιστική ή περιέχει και κάποιους λίγους που θάθελαν την "χρήση των καταθέσεων για αναπτυξιακούς σκοπούς" επειδή είναι κολλημένοι στο ιδεολογικό πρότυπο του κρατικού καπιταλισμού, - σε άποψη του ΣΥΡΙΖΑ; Όταν μάλιστα μερικές από τις απόψεις αυτές είναι προσωπικές, ούτε καν επίσημες της μειοψηφίας;
3. Δεν είναι ο ΣΥΡΙΖΑ προοδευτικό κόμμα; Δεν είναι αριστερή σοσιαλδημοκρατία επί της ουσίας; Τι είναι; Γιατί δέχεται κριτική από ΚΚΕ και Ανταρσυα για "προδοσία" τότε; Και είναι προτιμότερη η επιλογή της διεφθαρμένης κυβέρνησης των ημετέρων που ευθύνεται ως δικομματισμός για την χρεοκοπία και που έχει τσακίσει το παραγωγικό μέλλον αυτού του τόπου ως δήθεν κυβέρνηση σωτηρίας; Είναι προοδευτικό κόμμα η ΝΔ ή το δεκανίκι της υπόλειμμα του ΠΑΣΟΚ;
Τι διαφορά έχει αυτός ο ιδεολογικός δογματισμός από εκείνον του ΚΚΕ; Που κάνει την ανάγκη του Σαμαροβενιζελικού συμπλέγματος, φιλοτιμία της κεντροαριστεράς;
Οι παραπάνω παρατηρήσεις δεν εξαντλούν το θέμα. Δείχνουν μόνο τον παραλογισμό στον οποίο έχουν φτάσει άνθρωποι του μεταρρυθμιστικού χώρου, να βλέπουν εφιάλτες στην προοπτική να συμμετέχει ο ΣΥΡΙΖΑ σε μια νέα κυβέρνηση συνεργασίας των προοδευτικών δυνάμεων. Ξέροντας μάλιστα ότι οι εποχές της αυτοδυναμίας έχουν παρέλθει οριστικά - ξέροντας ότι η χώρα χρειάζεται την μέγιστη συσπείρωση των προοδευτικών δυνάμεων για να έχει ελπίδες να ...
εξέλθει από την κρίση - ξέροντας ότι στο ενιαίο κόμμα ΣΥΡΙΖΑ εκτός από το ...καταραμένο αριστερό ρεύμα υπάρχει και η ευρωπαϊκή πλειοψηφία που μάλιστα βάζει και υποψηφιότητα με τον Α.Τσίπρα για την Ευρωπαϊκή Επιτροπή, "για μιαν άλλη Ευρώπη" - ξέροντας ότι ο ΣΥΡΙΖΑ είναι ένα συστημικότατο ευρωπαϊκό κόμμα που αναζητά έναν πιο δημοκρατικό τρόπο διακυβέρνησης της Ευρώπης, με πραγματικό ευρωκοινοβούλιο με αποφασιστικό ρόλο σε μια συνολική αντιμετώπιση του ζητήματος του χρέους και ένα κεϋνσιανό πραγματικά σοσιαλδημοκρατικό τρόπο να κάνει (new) deal με την κρίση.
Εξήγηση του φαινομενικά παραλόγου;
Από την αρχή της κρίσης μιλούσαμε για insiders και outsiders. Και ανθρώπους που ήταν a la cart μνημονιακοί ή αντιμνημονιακοί ανάλογα με τα συμφέροντά τους - και πολλοί τότε βολεμένοι insiders ανακατευόντουσαν με εκείνους που πραγματικά πλήρωναν την χρεοκοπία, ελπίζοντας την επιστροφή στο χθες. Και το ερώτημα "μνημόνιο-αντιμνημόνιο" συσκότιζε παρά φώτιζε τα πράγματα.
Σήμερα insiders είναι λίγοι. Όσοι έχουν ακόμη δουλειά εγγυημένη από το Δημόσιο ή από επιχειρήσεις που ακόμη αντέχουν, είτε επειδή πρόλαβαν να γίνουν εξαγωγικές είτε επειδή παραμένουν κρατικοδίαιτες σαν προέκταση του Δημοσίου (όπως όλα σχεδόν τα ΜΜΕ που αν και χρεοκοπημένα, συντηρούνται από το πελατειακό σύστημα και οι εργαζόμενοι σε αυτά υπηρετούν με την σειρά τους τον εργοδότη...).
Η μεγάλη πλειοψηφία πια είναι outsiders. Και αυτοί επιζητούν την πτώση αυτής της κυβέρνησης - πραγματικά παλεύοντας για την ζωή τους:
- γνωρίζουν πια ότι με εντολή Προβόπουλου οι υπερχρεωμένες επιχειρήσεις θα αφεθούν στην τύχη τους για να επιβιώσει το 5-10% των υπαρχόντων που έχει επιλεγεί για τραπεζική χρηματοδότηση.
- γνωρίζουν ότι θα μείνουν ανασφάλιστοι και χωρίς σύνταξη, εφόσον αυτή η κυβέρνηση δεν πρόκειται να αλλάξει τίποτα στα χαράτσια του ΟΑΕΕ που εξοντώνουν τους μικρομεσαίους
- γνωρίζουν ότι από αυτό το καλοκαίρι θα είναι όλοι φορολογικά ληξιπρόθεσμοι κι ότι ο επόμενος χειμώνας θα τους βρει πιθανότατα με κατασχεθέντα σπίτια και εισοδήματα
- γνωρίζουν ότι η κυβέρνηση αυτή δεν πρόκειται να διαπραγματευτεί τίποτα για πραγματικό κούρεμα του χρέους ή για ρήτρα ανάπτυξης στην αποπληρωμή - θα διαπραγματευτεί μόνο την παραμονή της στην εξουσία...
- γνωρίζει ότι άλλη ευκαιρία δεν έχει για να σταματήσει το κακό, από την ψήφο της στις εκλογές - και επειδή αρνούνται τις εθνικές εκλογές, η μόνη λύση είναι η συντριβή των κυβερνητικών στις ευρωεκλογές
Τι λένε για αυτά οι "μικροί" insiders;
ΔΥ και συνταξιούχοι που ζουν πια όλους τους τους συγγενείς με την περικομμένη σύνταξη ή τον μειωμένο μισθό; Που βλέπουν τι σφαγή γίνεται στην "αγορά" αλλά δεν καταλαβαίνουν πως λειτουργεί η πραγματική οικονομία;
Λένε "σταθερότητα", "όχι ρίσκα", "μην χάσουμε και την δουλειά μας που είμαστε τυχεροί που έχουμε". Οι εργαζόμενοι ή συνταξιούχοι insiders έχουν γίνει συντηρητικοί - βασικά φοβούνται. Επειδή ακόμη και με τις περικοπές αντέχουν κουτσά στραβά την κρίση, προτιμούν την μοιρολατρία παρά να ταρακουνήσουν τα πράγματα - δεν θέλουν περιπέτειες, πιστεύοντας ότι "κι αυτό θα περάσει".
Δεν έχουν καταλάβει τι σημαίνει αποικία χρέους και κατεστραμμένη παραγωγική βάση που χρειάστηκε πολλές δεκαετίας όταν στηνόταν.
Έτσι συντάσσονται "ιδεολογικά" με τους άλλους "μεγάλους" insiders: αυτούς τους συστήματος. Τα μεγάλα ψάρια. Τα κομματικά στελέχη, τους ημετέρους, τους κρατικοδίαιτους "επιχειρηματίες", τους εθνικούς νταβατζήδες.
Είναι "ταξικό" το θέμα λοιπόν με την ευρεία έννοια. Έχει να κάνει με διαμορφωμένα μικροσυμφέροντα και μεγαλοσυμφέροντα της εποχής της κρίσης που διαπλέκονται με ορατούς και αόρατους τρόπους.
Αυτό είναι κατανοητό.
Αυτό που δεν είναι κατανοητό και εκφράζει την πολιτική χρεοκοπία της παλιάς κεντροαριστεράς αλλά και της φιλελεύθερης κεντροδεξιάς (εξ ου και τα ταπεινωτικά εκλογικά ποσοστά τους), είναι η προσχώρησή τους στο σαμαροβενιζελικό στρατόπεδο όταν καθημερινά διαπιστώνουν τον αντιαναπτυξιακό, πελατειακό παραλογισμό ΝΔΠΑΣΟΚ και τα καταστροφικά αποτελέσματά του στην οικονομία - όταν καμιά σχεδόν πρότασή τους για μεταρρυθμίσεις, ελάχιστο εγγυημένο εισόδημα, αλλαγή του ασφαλιστικού των ελεύθερων επαγγελματιών, υγιή επιχειρηματικότητα, φορολογία κλπ δεν έχουν γίνει αποδεκτές από την συγκυβλέρνηση - αντίθετα βλέπουν το πελατειακό σύστημα να συνεχίζει τις bussiness as usual...
Ίσως εκείνοι δεν παλεύουν για την ζωή τους...
Οι υπόλοιποι/ες μια επιλογή έχουμε: την ανατροπή αυτής της κατάστασης. Και μια ευκαιρία: τις εκλογές.
Το ρήγμα στο πελατειακό παρασιτικό σύστημα ΝΔΠΑΣΟΚ που άνοιξε με την ψήφο της πρώτης Κυριακής προβλέπεται να διευρυνθεί με την συμμετοχή και την ψήφο της δεύτερης Κυριακής σε ευρεία νίκη των προοδευτικών δυνάμεων.
Για να ανοίξει ο δρόμος για μια άλλη κυβέρνηση εθνικής συνεργασίας που θα παλέψει για την ζωή μας και όχι για τον εαυτό της και την ασυλία της.
υγ Έχουμε με σαφήνεια εξηγήσει ποιες εννοούμε προοδευτικές δυνάμεις σήμερα και τι περιμένουμε από την συνεργασία τους. Δείτε τα εδώ, και εδώ.
http://aristeristrouthokamilos.blogspot.gr/
0 comments :
Δημοσίευση σχολίου