Η ένοχη σιωπή της συγκυβέρνησης

Από τον Μάιο του 2012 μέχρι σήμερα έχουμε συναντήσει μια φρέσκια μέθοδο πολιτικής αντιπαράθεσης που ακολουθεί το μονοπάτι της “σιωπής”.

Παλαιότερα, όταν απλά και μόνο αιωρούνταν μια καταγγελία που αφορούσε το εκάστοτε κυβερνών κόμμα -δηλαδή το ΠΑΣΟΚ ή την ΝΔ- χαλούσε ο κόσμος.

Στην περίοδο Τσοχατζόπουλου οι αριθμοί λογαριασμών με τις μίζες από τα εξοπλιστικά προγράμματα μετατρέποντας σε αριθμούς κινητών τηλεφώνων.

Στην εποχή Βατοπεδίων, οι λίμνες, οι κοιλάδες και οι ανταλλαγές λόφων έφεραν τον χαρακτηρισμό “ουδέν επιλήψιμον”.

Ψέματα αστεία, αλλά τουλάχιστον όλο και κάτι ακουγόταν από ανώτατο επίπεδο.

Πλέον δεν ακούμε τίποτα. Απλά σιωπή.
Πρόσφατο παράδειγμα η τροπολογία που κατατέθηκε στη βουλή σχετικά με τα χρέη των κομμάτων. Έχει καταντήσει κάτι σαν ανέκδοτο το γεγονός ότι ΠΑΣΟΚ και ΝΔ οδεύουν προς αλλαγή ονόματος για να αποκτήσουν καινούριο ΑΦΜ – ο ένας έκανε ήδη την Ελιά κι ο άλλος το πάει για μια Νέα Ελλάδα δίχως ιστοσελίδα, μιας και οι ΣΥΡΙΖΑίοι πρόλαβαν να κλείσουν το όνομα.

Με την τροπολογία αυτή, τα δύο κόμματα της συγκυβέρνησης κλήθηκαν να δώσουν τουλάχιστον κάποιες εξηγήσεις για το πώς σκοπεύουν να εξυπηρετήσουν τα χρέη τους μέσα σε αυτό το κλίμα.

Καμία απάντηση.
Ούτε για τον τρόπο με τον οποίο υπολογίζουν να αποπληρώσουν τα διακόσια και πλέον εκατομμύρια μετά κι από τις μειώσεις των κρατικών επιχορηγήσεων που οι ίδιοι εισηγήθηκαν – δάνεια που δόθηκαν με εγγυήσεις τα εκλογικά ποσοστά που δεν θα ξαναπιάσουν ποτέ.

Ούτε για τις αναδρομικές παροχές ασυλίας κι εκ των πρωτέρων αθωώσεις τραπεζικών στελεχών και μελών του ΤΑΙΠΕΔ που ενεπλάκησαν στις παροχές επισφαλών δανείων προς τα κόμματα, ή έβαλαν το χέρι τους σε σκιώδεις ιδιωτικοποιήσεις, ή ενέκριναν την κατασπατάληση δημόσιου χρήματος σε βάρος των φορολογουμένων.

Ούτε για το πόρισμα των ελεγκτών στα ταμεία του ΠΑΣΟΚ (από τότε που ο Βαγγέλης Βενιζέλος εκλέχθηκε πρόεδρος δίχως αντίπαλο είχε εγγυηθεί πως θα μπουν στο κόμμα ανεξάρτητοι επαγγελματίες, θα ελέγξουν τα πάντα, και θα ενημερώσουν πλήρως τον ελληνικό λαό για το αποτέλεσμα).

Ούτε για την υπόθεση Μπαλτάκου, για την οποία έχει κληθεί από όλες σχεδόν τις πλευρές της βουλής να δώσει απαντήσεις ο πρωθυπουργός, αλλά εκείνος εξακολουθεί να κρύβεται.

Ούτε για την καταγγελία του ευρωβουλευτή Χατζημαρκάκη ότι πριν τις ευρωεκλογές ΠΑΣΟΚ και ΝΔ πήραν δάνεια 30 εκατ. ευρώ από την Γερμανία, ενώ -όπως ο ίδιος είπε- ο Μπαρόζο του ομολογούσε με εντυπωσιακή βεβαιότητα ότι τις εκλογές του 2012 δεν θα τις χάσουν με τίποτα.

Ούτε για το λόγο που ο Αντώνης Σαμαράς δεν πατάει ποτέ του στη βουλή για να απαντήσει στις δεκάδες ερωτήσεις που του έχουν γίνει.

Ούτε για την ομολογία του πρώην υπουργού Δικαιοσύνης, Αντώνη Ρουπακιώτη, ότι τα νομοσχέδια έρχονταν έτοιμα από την τρόικα κι απλά ανακοινώνονταν στους υπουργούς για να βάλουν μια υπογραφή χωρίς να έχουν ιδέα περί τίνος πρόκειται.

Ούτε για τις καταθέσεις νομοσχεδίων με τη διαδικασία του κατεπείγοντος προφασιζόμενοι προθεσμίες για υποχρεώσεις προς της ΕΕ και την τρόικα οι οποίες δεν ίσχυαν.

Ούτε για την ανυπαρξία των συνεδριάσεων του υπουργικού συμβουλίου και την ανωμαλία της λειτουργίας της κυβέρνησης.

Τίποτα. Σιωπή. Σα να περιμένουν απλά να ξεχαστούν όλα ως δια μαγείας.

Είναι εκπληκτικός ο τρόπος με τον οποίο αποφεύγουν κάθε είδους αντιπαράθεση σε ανώτερο και ανώτατο επίπεδο, εκτός αν έχει να κάνει με μονταρισμένες. δηλώσεις ή βλακώδεις ατάκες συριζαίων.
Εδώ πέρα δεν μπορούν καν να εξηγήσουν ότι στους μεγαλύτερους δήμους και περιφέρειες η ΝΔ έχει δύο υποψηφίους και κανείς δεν μπαίνει στον κόπο να δείξει ότι ζορίζεται, έτσι για τα μάτια του κόσμου.

Επιτομή όλων αυτών είναι μια ανακοίνωση του Σίμου Κεδίκογλου στην οποία αναφέρεται ότι για την υπόθεση Μπαλτάκου έγινε εκτεταμένος δημόσιος διάλογος, εννοώντας τις συζητήσεις στα τηλεπαράθυρα. Διότι διάλογος για την ιστορία αυτή δεν έγινε πουθενά αλλού.

Η μέθοδος της επιλεκτικής αμνησίας πάνω στην οποία χτίστηκε για 40 χρόνια το πολιτικό σύστημα, αποβάλλοντας από την κοινή γνώμη κάθε αντανακλαστικό, δεν είναι δυνατόν να περνά σήμερα με τα 2 εκατ. ανέργους, τους χιλιάδες αστέγους, τους νεομετανάστες, τα εκατομμύρια ανασφαλίστων.
Κάποιος πρέπει να τους κάνει να μιλήσουν. Και να τους δώσει να καταλάβουν πως δεν είναι καθόλου τυχαίο ότι ο όρος “ένοχη σιωπή” κατασκευάστηκε ακριβώς για περιπτώσεις σαν αυτές.

Πολύφημος