Σημαίες μεσίστιες. Του Χριστόφορου Κάσδαγλη

Ήθελα σήμερα να γράψω για τις δημοτικές εκλογές, να δώσω μερικά tips της τελευταίας στιγμής προς τους ψηφοφόρους, αλλά δεν θα μπορέσω. Δεν γίνεται να συνεχίσουμε να κάνουμε ό,τι κάναμε προηγουμένως, σαν να μη συμβαίνει τίποτα. Απλώς δεν γίνεται.

Δεν γίνεται όταν ανθρακωρύχοι σκοτώνονται στην Τουρκία – 274 νεκροί ο τελευταίος απολογισμός και η καταμέτρηση συνεχίζεται.

Δεν γίνεται όταν τη Δευτέρα χάθηκαν πάλι άνθρωποι στη Λαμπεντούζα, προσπαθώντας να περάσουν στην Ευρώπη – 17 θύματα εκεί.

Δεν γίνεται όταν την ίδια μέρα πνίγηκαν 22 στη Σάμο. Απλώς δεν γίνεται.

Δεν γίνεται όταν ο Τούρκος πρωθυπουργός δηλώνει: «Αυτά συμβαίνουν σε όλα τα ανθρακωρυχεία, είναι φυσιολογικό». Η γλώσσα της εξουσίας. Όταν βλέπω Παπούλια και Σαμαρά να συλλυπούνται για την τραγωδία, ποιον; Τον Ερντογάν! Ο οποίος Ερντογάν, ας μην το ξεχνάμε μέρες που είναι, έχει νωπή την εντολή των ψηφοφόρων από τις πρόσφατες δημοτικές εκλογές. «Δολοφόνε παραιτήσου», του φωνάζουν τώρα. Πολύ αργά.

Κρατάω επίσης την καταγγελία των Τούρκων συνδικαλιστών ότι τέτοια δυστυχήματα άρχισαν να συμβαίνουν μονάχα μετά την ιδιωτικοποίηση των ορυχείων.

Πολλοί φτωχοδιάβολοι νεκροί εδώ κι εκεί, πολλά φέρετρα, πολλή φρίκη μαζεμένη. Δεν γίνεται να συνεχίζουμε ανέμελοι ό,τι κάναμε σαν να μη συμβαίνει τίποτα. Απλώς δεν γίνεται.

(Για να είμαι ειλικρινής, η σκέψεις αυτές δεν είναι δικές μου. Ένας μετανάστης τις διατύπωσε με τα σπαστά ελληνικά του χτες βράδυ σε μια παρέα, σοκαρισμένες, φοβισμένος, και τους ταρακούνησε όλους. Κι έπειτα εκείνοι ταρακούνησαν εμένα.)

Χριστόφορος Κάσδαγλης © 2010-2014 ThePressProject.gr