Περσινά, ναζιστικά, σταφύλια

Του Άρη Χατζηστεφάνου

Μια πολύ σημαντική αποκάλυψη έκανε σήμερα η Εφημερίδα των Συντακτών δημοσιεύοντας φωτογραφίες από το ναζιστικό παρελθόν (και παρόν) των μελών της Χρυσής Αυγής.

Πρόκειται για τη συνέχιση ενός ρεπορτάζ που ο συντάκτης του, Δημήτρης Ψαράς και η ομάδα του «Ιού», υπηρετούν με κίνδυνο της ζωής τους εδώ και δεκαετίες – όταν δημοσιογράφοι όπως ο Πρετεντέρης καλούσαν τον ηγετικό πυρήνα της ναζιστικής οργάνωσης στα στούντιο των μεγαλύτερων καναλιών.

Πρόκειται επίσης για τη συνέχεια ενός ρεπορτάζ, που πραγματοποιεί η Εφημερίδα των Συντακτών, ξεσκεπάζοντας όχι μόνο το ναζιστικό χαρακτήρα του συγκεκριμένου κόμματος αλλά και τις διασυνδέσεις του με το πολιτικό, οικονομικό και μιντιακό κατεστημένο της χώρας.

Δεν είναι τυχαίο άλλωστε ότι ήταν η μόνη μεγάλη εφημερίδα που έσπασε την «ομερτά» των εκδοτών παρουσιάζονντας και διανέμοντας στους αναγνώστες της το ντοκιμαντέρ ΦΑΣΙΣΜΟΣ Α.Ε. για τις σχέσεις του φασισμού με τις οικονομικές ελίτ στην Ελλάδα και το εξωτερικό.

Τα προβλήματα ξεκινούν όταν άλλα μέσα ενημέρωσης «τσιμπάνε» μόνο συγκεκριμένα τμήματα αυτής της έρευνας για να ενημερώσουν επιλεκτικά τους αναγνώστες και τους τηλεθεατές τους.

Η εικόνα των ναζιστικών σημαιών που κυριαρχεί από το πρωί στις ενημερωτικές εκπομπές της τηλεόρασης μας καλεί σε μια σημειολογική (και σημαιολογική) ανάλυση του ρόλου που έπαιξαν όλα αυτά τα χρόνια τα ίδια μέσα ενημέρωσης για τη στήριξη της Χρυσής Αυγής.

Η ερώτηση είναι καλοπροαίρετη: Πιστεύουν πραγματικά αυτά τα κανάλια ότι κάνουν ζημιά στην Χ.Α προβάλλοντας το ναζιστικό της χαρακτήρα;

Δεν έχουν καταλάβει ακόμη ότι μισό εκατομμύριο ψηφοφόρων του κόμματος γνώριζαν πολύ καλά ότι ψήφιζαν το ναζισμό;

Στην Ελλάδα υπήρχε ανέκαθεν ένα 20% του πληθυσμού που ήταν διατεθειμένο να αποδεχτεί τα πάντα για να σώσει το τομάρι του. Στήριξαν τους δοσίλογους της κατοχής και τους βασανιστές της χούντας – και αν τους το ζητούσες θα αποδέχονταν να στηθούν και κρεματόρια, όπως ακριβώς το είχαν αποδεχθεί σιωπηρά και οι ψηφοφόροι του Χίτλερ στη Γερμανία

Το αν υπάρχουν ευθύνες στην Αριστερά για την ύπαρξη αυτού του 20% είναι ένα θέμα που έχουμε σχολιάσει αρκετές φορές και δεν θα επανέλθουμε σήμερα.

Επαναλαμβάνουμε λοιπόν το αρχικό ερώτημα: Πιστεύουν πραγματικά τα κυρίαρχα μέσα ενημέρωσης ότι μπορούν να κάμψουν την εκλογική προέλαση της Χ.Α μόνο με αναφορές στο ναζισμό;

Το πραγματικό υπερόπλο του συγκεκριμένου μορφώματος είναι το ψεύτικο αντισυστημικό προσωπείο που φορά τα τελευταία χρόνια.

Για να αφαιρέσεις αυτή τη μάσκα και να αποκαλύψεις την πραγματική εικόνα του τέρατος πρέπει να εξηγήσεις ότι η Χρυσή Αυγή είναι ένα εργαλείο Ελλήνων και ξένων εφοπλιστών, εργολάβων και τραπεζιτών. 

Πρέπει να θυμίσεις τις επιθέσεις που πραγματοποιούν εναντίον εργαζομένων και τη στήριξη που παρέχουν στο ξεπούλημα της δημόσιας περιουσίας.

Για να αποκαλύψεις τη συστημικότητα του κόμματος πρέπει να θυμίσεις ότι στηρίζει την παραμονή της χώρας στην ΕΕ και την ευρωζώνη, όπως κάνουν και τα περισσότερα κόμματα του ελληνικού κοινοβουλίου και ότι συνδιαλέγεται με τους μεγαλύτερους επιχειρηματίες, όπως κάνουν και τα περισσότερα κόμματα του ελληνικού κοινοβουλίου.

Και ύστερα πρέπει να πας και ένα βήμα παραπέρα και να εξηγήσεις ότι αυτοί οι επιχειρηματίες δεν μάχονται για την ανάταση της ελληνικής οικονομίας, όπως θα ισχυριστούν τα στελέχη της Χ.Α, αλλά είναι αυτοί που παρέδωσαν την εθνική κυριαρχία της χώρας στους ξένους δανειστές.

Και ποιος θα τα πει όλα αυτά; Τα κανάλια των εφοπλιστών, των εργολάβων και των τραπεζιτών που συντάσσονται με το 99% των πολιτικών και οικονομικών προτάσεων της Χρυσής Αυγής;

Ποιος θα ασκήσει πραγματική κριτική στην Χ.Α από τους νεοφιλελευθερους σχολιαστές, που βουρκώνουν από συγκίνηση όταν ακούν τον Τζήμερο να προτείνει τη δημιουργία στρατοπέδων εργασίας - όπως αυτά που διέθετε η Γερμανία πριν και και μετά την άνοδο του Χίτλερ στην εξουσία;

Ακόμη και αν το ελληνικό κατεστημένο αποφασίσει πραγματικά να συντρίψει τη Χρυσή Αυγή δεν θα είναι ποτέ σε θέση να το κάνει γιατί θα πρέπει να φανερώσει τους οργανικούς δεσμούς που διατηρεί μαζί της. Αυτό είναι άλλωστε και το μεγάλο πρόβλημα του φασισμού. Είναι ένα μαζικό κίνημα που αποκτά αυτονομία από τους δημιουργούς του και συχνά μπορεί να στραφεί και εναντίον τους.

Γιατί όπως έλεγε και ο Μπέρτολτ Μπρεχτ, αυτοί που κατηγορούν τον φασισμό χωρίς να κατηγορούν τον καπιταλισμό που τον δημιουργεί μοιάζουν με αυτούς που κατηγορούν τον χασάπη γιατί δεν πλένει τα χέρια του πριν φέρει το κρέας στο τραπέζι.

 

http://info-war.gr/