Παιδεία περασμένων εποχών

Η εκπαιδευτική πολιτική της κυβέρνησης οδηγεί μαθηματικά την Παιδεία στα Τάρταρα αναγκάζοντας πολλούς μαθητές να διακόπτουν τη φοίτηση, πολλούς καθηγητές να επιδιώκουν την άρον άρον συνταξιοδότησή τους και τα σχολεία να κλείνουν το ένα μετά το άλλο. 

Τα στοιχεία που έρχονται στο φως της δημοσιότητας αποδεικνύουν ότι αυξάνεται δραματικά ο αριθμός των μετεξεταστέων και των απορριπτόμενων μαθητών μετά την εφαρμογή της Τράπεζας Θεμάτων και τις αλλαγές στους όρους προαγωγής των μαθητών.

Είναι ηλίου φαεινότερον ότι η κυβέρνηση δεν ενδιαφέρεται για την Παιδεία και ότι η πολιτική της διαμορφώνει μια εκπαίδευση καθαρά ταξικού χαρακτήρα, μια και οι μαθητές που φοιτούν σε σχολεία στερημένων οικονομικά και κοινωνικά περιοχών σφάζονται στην κυριολεξία από τα νέα μέτρα, αφού δεν έχουν δυνατότητα να παρακολουθήσουν φροντιστήρια, ξένες γλώσσες κ.λπ.

Στις περιοχές λ.χ. υψηλών εισοδημάτων το ποσοστό μετεξεταστέων κυμαίνεται στο 9% μόλις, ενώ στις υποβαθμισμένες εκτινάσσεται στο 22,5%, παρουσιάζοντας μια τεράστια διάκριση, η οποία εμφανίζεται και στην περιφέρεια, μεταξύ Λυκείων των πρωτευουσών και Λυκείων της υπαίθρου.

Με εξοργιστικά επιμελημένο τρόπο η δικομματική κυβέρνηση επιχειρεί τη μαζική έξωση των αδυνάτων από την εκπαίδευση. Δεν έχει ανάγκη τους αδύνατους, εκπαιδεύει αυτούς που θέλει και στη συνέχεια οι εκπαιδευόμενοι υπηρετούν το σύστημα, που θέλει πάντοτε πολίτες-υπηκόους ως μετεξέλιξη των μαθητών-φερεφώνων.

Μια κυβέρνηση που στέλνει τον ανθό της φοιτητικής νεολαίας και της επιστήμης να βρει εργασία έξω από την Ελλάδα, αφού εδώ δεν υπάρχει Παιδεία, δεν υπάρχουν μαθητές, καθηγητές, σχολεία. Σε δέκα-δεκαπέντε χρόνια η εκπαιδευτική κοινότητα θα είναι μια απέραντη έρημος.

Ηδη στελέχη της κυβέρνησης αποδέχονται την εκκωφαντική αποτυχία των μέτρων του Μνημονίου, τα οποία συνέτριψαν, έως και αφάνισαν τον κοινωνικό και παραγωγικό ιστό της χώρας, ομολογούν δηλαδή την αποτυχία τους και την αντιλαϊκή τους πολιτική.

Ειδικά στην εκπαίδευση, με τον άκρως ταξικό προσανατολισμό, οδηγούν τη χώρα σε περασμένες δεκαετίες, τότε που ήταν σχεδόν άθλος για τις φτωχές οικογένειες να σπουδάσουν τα παιδιά τους, είτε λόγω ανέχειας είτε λόγω «κοινωνικών φρονημάτων». Μια κυβέρνηση που οδηγεί την εκπαίδευση σε συνθήκες άλλων εποχών είναι μια υπόδουλη σε επιταγές άλλων κυβέρνηση στέλνοντας στην εξορία το ζωντανό επιστημονικό και εργατικό δυναμικό της και ερημώνοντας το μέλλον της εκπαίδευσης, της Παιδείας και της ίδιας της χώρας.


 
efsyn.gr