H άλλη Ελλάδα υπάρχει

Του Στέλιου Κούλογλου 
Εκτός από τις διακοπές, ο άλλος τρόπος απόδρασης από την ανθρωποφάγα, σχιζοφρενική Αθήνα είναι τα ταξίδια στην επαρχία, ακόμα και για δουλειά. Κάτι παρόμοιο με έφερε το Σαββατοκύριακο στον Άγιο Νικόλαο της Κρήτης, στο Παιδικό Φεστιβάλ που διοργανώθηκε φέτος για πέμπτη φορά: πρόκειται για το καλύτερο φεστιβάλ που έχω παρακολουθήσει ποτέ.

Από όλα είχε ο μπαξές: καθημερινά θεατρικά παιχνίδια και παραστάσεις, δραματοποίηση παραμυθιών, εργαστήρι καλλιτεχνικής έκφρασης και δημιουργίας, προβολές κινηματογραφικών ταινιών κάτω από τα αστέρια. Μαθήματα μουσικής, μουσικοί πειραματισμοί και συναυλίες, εικαστικά δρώμενα για την ειρήνη, μαθήματα για κατασκευή κούκλας και έκθεση με τα αποτελέσματα, μαθήματα σκακιού, εργαστήρι σχεδιασμού παιχνιδιών και ομαδικά-παραδοσιακά παιχνίδια που πάνε να χαθούν. Ρομποτική για αρχαρίους, εργαστήρι παρατήρησης ηλιακών φαινομένων και κατασκευή ηλιακού ρολογιού –μία ακόμα τεχνογνωσία που πάει να χαθεί από την Ελλάδα– και μαθήματα φωτορεπορτάζ.

Μαθήματα για την υγιεινή διατροφή, εργαστήρι τυροκομίας με παραδοσιακά προϊόντα και μαθήματα μαγειρικής με τον Μαμαλάκη για να μάθουν κάτι και οι γονείς. Έκθεση με πρωτότυπα έργα πόστερ bikeart επώνυμων καλλιτεχνών από όλη την Ελλάδα, γκράφιτι στα σχολεία και σε ακαλαίσθητα δημόσια μέρη με σχέδια και συμμετοχή μαθητών, έκθεση βιβλίων, ποδηλατοδρομία και αναρρίχηση, μαθήματα για τους υγρότοπους, φύτεμα σπόρων και ζωγράφισμα στις γλάστρες, κατασκευή ατομικού κομποστοποιητή. Μέχρι και ένα μικρό σπίτι έφτιαξε, χρησιμοποιώντας χώμα και παραδοσιακές μεθόδους, η Ομάδα Φυσικής Δόμησης Κρήτης, το οποίο έβαψαν αργότερα τα παιδιά. Απολογούμαι προκαταβολικά για όσες δραστηριότητες δεν πρόλαβα να δω και να καταγράψω. Ήταν τόσο πολλές, που το φεστιβάλ θα μπορούσε να κρατήσει και μία εβδομάδα, αν δεν πέθαιναν από κούραση οι διοργανωτές.

Γιατί οι τελευταίοι δεν είναι τίποτα περιφέρειες ή δήμοι, ούτε τα χρήματα για την πραγματοποίησή του προέρχονται από κανένα ΕΣΠΑ. Δύο στην αρχή και μετά άλλες τρεις γυναίκες από τον χώρο της εκπαίδευσης αναρωτήθηκαν πριν από 6 χρόνια τι θα μπορούσαν να κάνουν για να δώσουν χαρά στα παιδιά του δημοτικού, τροφή για σκέψη στους γονείς τους και ζωή στην πόλη. Είναι, ξέρετε, από αυτές του δημόσιου τομέα που βρίσκονται για χρόνια στο στόχαστρο της πιο συκοφαντικής επίθεσης που έχει εξαπολύσει κυβέρνηση εναντίον των πολιτών της στη σύγχρονη ιστορία.

Κινήθηκαν μόνες τους, βρήκαν μικρές τοπικές και μεγάλες εταιρείες που βοηθούν η καθεμιά με ένα μικρό ποσό, και αργότερα κατάφεραν να κινητοποιήσουν δεκάδες εθελοντές. Τα υπόλοιπα χρήματα που χρειάζονται για την οργάνωση και τους καλεσμένους από τις άλλες πόλεις της Ελλάδας βγαίνουν από την καντίνα και τα σουβλάκια που ψήνουν ασταμάτητα οι άνδρες εθελοντές. Να πώς αυτοπαρουσιάζονται:

«Η αυτο-οργάνωση, η εθελοντική συμμετοχή και, κυρίως, η αντι-εμπορευματική λογική διαπνέουν την προετοιμασία αυτού του φεστιβάλ, που είναι από τα λίγα ίσως στην Ελλάδα με δωρεάν είσοδο για μικρούς και μεγάλους σε όλες τις εκδηλώσεις, προφεστιβαλικές δράσεις και εργαστήρια.

Ο σκοπός του Παιδικού Φεστιβάλ, όπως τον οραματίστηκε η ομάδα που είχε την πρωτοβουλία δημιουργίας του, στηρίζεται σε τρεις άξονες: –Παροχή ποιοτικής ψυχαγωγίας για παιδιά. –Ενημέρωση γονέων γύρω από θέματα πολιτιστικής παιδείας. –Ενίσχυση και έκφραση της εθελοντικής δράσης ατόμων και φορέων με αποδέκτες τα παιδιά.

Έτσι, σε κάθε γιορτή επιλέγονται δραστηριότητες που δίνουν δημιουργική διέξοδο στην παιδική καλλιτεχνική έκφραση, δίνεται ποικιλία στο παιχνίδι και εκπαιδευτικός προσανατολισμός, ενισχύονται η συλλογική συμμετοχή και το πνεύμα συνεργασίας, ενώ ταυτόχρονα προβάλλονται το έργο και οι δράσεις φορέων που σχετίζονται με την πνευματική, καλλιτεχνική και ψυχική ανάπτυξη των παιδιών.

Διεκδικώντας για τα παιδιά "δικαίωμα στο όνειρο" και "χώρο για να το δημιουργούμε", όπως λέει ο στίχος γνωστού τραγουδιού που διασκευάστηκε από τοπικό μουσικό συγκρότημα καθηγητών και τραγουδιέται από στόμα σε στόμα».  

Άφησα τελευταίο το καλύτερο. Το φεστιβάλ πραγματοποιείται στη πρώην πλαζ ΕΟΤ της πόλης του Αγίου Νικολάου. Σε μια πόλη γεμάτη από ξενοδοχεία κάθε κατηγορίας, είναι η μοναδική προσβάσιμη παραλία που διαθέτει κάποιες στοιχειώδεις εγκαταστάσεις για τέτοιους σκοπούς. Και αυτή η έκταση απειλείται με ιδιωτικοποίηση. 

Lifo

http://tvxs.gr/