Η έκδοση των 8 νομικά και ηθικά ανομιμοποίητη

Στην ομιλία του από το μπαλκόνι του σπιτιού στην Πόλη ο Έρντοαν είπε στα πλήθη των οπαδών του, χωρίς να διαψευστεί, ότι ο Τσίπρας τον διαβεβαίωσε τηλεφωνικώς πως σε 15 μέρες θα παραδοθούν στην Τουρκία οι 8 που έχουν ζητήσει άσυλο και κρατούνται στην Αλεξανδρούπολη. Αυτή είναι η πρώτη αθλιότητα της αριστεράς που «θα μας έκανε υπερήφανους».

Η δεύτερη είναι ότι επικεφαλής των ελληνικών ενόπλων δυνάμεων είναι ο κ. Καμμένος.

Η τρίτη είναι ότι η κυβερνητική εκπρόσωπος, ο υπουργός Εξωτερικών και ο υφυπουργός Άμυνας και μαντρόσκυλο του ΣΥΡΙΖΑ πάνω στον υπουργό κ. Βίτσας, με δηλώσεις τους προκαταλαμβάνουν την απόφαση της δικαιοσύνης για την τύχη των 8, αποφαινόμενοι «ότι η Τουρκία έχει ισχυρά ερείσματα για την έκδοσή τους».

Για να βάλουμε τα πράγματα στη θέση τους, σύμφωνα με γνώστες νομικούς:

1. Οι δύο χώρες δεν έχουν υπογράψει διμερή σύμβαση περί έκδοσης κατηγορουμένων.
2. Σ αυτή την περίπτωση τηρούνται οι κανόνες της ελληνικής ποινικής δικονομίας.
3. Η ελληνική ποινική δικονομία ορίζει ότι η έκδοση δεν επιτρέπεται:

α. αν πρόκειται για έγκλημα, που κατά τους ελληνικούς νόμους χαρακτηρίζεται ως πολιτικό ή στρατιωτικό και δικάζεται στη χώρα μας,
β. αν προκύπτει από τις περιστάσεις ότι η έκδοση ζητείται για πολιτικούς λόγους. Αυτό κρίνεται παράλληλα και με τη διατύπωση της κατηγορίας που θα αποδοθεί από τις τουρκικές Αρχές.

4. Όλα αυτά πρέπει να τεθούν στην κρίση του Συμβουλίου Εφετών, του Αρείου Πάγου, του υπουργού Δικαιοσύνης.

Όπως καταλαβαίνει ο αναγνώστης, αν θέλει η Ελλάδα να λέγεται κράτος δικαίου που σέβεται τους νόμους της και κατ' επέκταση τον εαυτό της δεν νομιμοποιείται να εκδώσει τους 8 Τούρκους. Εκτός των παραπάνω και για έναν επιπλέον σοβαρό λόγο:

Μετά την επαπειλούμενη επαναφορά της ποινής του θανάτου που προαναγγέλλουν ο πρωθυπουργός Γιλντιρίμ και ο ίδιος ο Έρντογαν η χώρα μας δεν μπορεί να παραδώσει εν γνώσει της σε εκτέλεση ποινής θανάτου τους αιτούντες άσυλο.

Νομικά και ηθικά, λοιπόν η κυβέρνηση δεν μπορεί να εκδώσει τους ικέτες.

Επιπλέον, η πρώτη φορά αριστερά των ανθρωπίνων δικαιωμάτων και προστάτης των κατατρεγμένων, αρκεί να μη διακινδυνεύει τίποτε (κοινώς στα εύκολα) , δεν δικαιούται να εκδώσει τους οκτώ, αν θέλει να επικαλείται την ιδεολογία της. Να μην είναι εντελώς ξεφτιλισμένη.

Να θυμίσω εδώ ότι ο Συνασπισμός βυσσοδομούσε κατά της κυβέρνησης Σημίτη, που παρέδωσε τον Οτζαλάν στην Τουρκία, χαρακτηρίζοντάς την δειλή και πουλημένη. Ήτανε προφανώς η εποχή των εξαπατήσεων.

Στην πράξη, όμως, παρεμβαίνει αμείλικτη η πραγματικότητα. Στην οποία δοκιμάζονται όλες οι μεγαλοστομίες και οι ιδεολογίες και τα αναστήματα του καθενός. Για να αρνηθεί η κυβέρνηση να παραδώσει τους 8 στον Έρντοαν θα πρέπει να είναι ισχυρή να αντιμετωπίσει την εκδικητικότητά του. Ισχυρή διπλωματικά και στρατιωτικά. Να έχει συμμάχους που θα τη συνδράμουν και δύναμη πυρός για να αντισταθεί. Κυρίως, τη βούληση να υπερασπιστεί το νομικό και κυριαρχικό της καθεστώς.

Το διεθνές νομικό οπλοστάσιο του Συμβουλίου της Ευρώπης, των Διεθνών δικαστηρίων, των κανόνων της Ευρωπαϊκής Ένωσης, των Συνθηκών των Δικαιωμάτων του Ανθρώπου και το Διεθνές Δίκαιο είναι τα ισχυρά της όπλα. Και είναι υπέρ της.

Αλλά, είναι προφανές ότι η κυβέρνηση δεν έχει τη βούληση να τα χρησιμοποιήσει. Και δεν έχει και καμιά από τις άλλες δύο προϋποθέσεις. Και για να μην την αδικήσω, σχεδόν όλες οι κυβερνήσεις από το 1987 και εδώ, δεν τίμησαν στα δύσκολα το όνομα της χώρας που προΐσταντο, με εξαίρεση την υπουργία Μολυβιάτη στο δημοψήφισμα για το σχέδιο Ανάν και το βέτο Καραμανλή στο ΝΑΤΟ για τα Σκόπια.

Μετά τα ναι σε όλα, όμως, που μοιράζει διαρκώς προς κάθε κατεύθυνση με το αιτιολογικό ότι… πιέζεται, η πιο δειλή κυβέρνηση που πέρασε ποτέ από τον τόπο, μας έχει πείσει ότι δεν έχει ίχνος γενναιότητας και αξιοπρέπειας στα δύσκολα. Το χειρότερο: Αυτό διδάσκει σαν παράδειγμα στα ελληνόπουλα.

Δεν έχουμε, λοιπόν, σχεδόν καμιά αμφιβολία για την τύχη των 8, που είχαν την ατυχία να έρθουν ικέτες στην άλλοτε χώρα του Ξένιου Δία. Δεν ήξεραν ότι κυβερνιέται πλέον από Εφιάλτες.

Γ. Παπαδόπουλος - Τετράδης