Προς νέα «Τάξιν Πραγμάτων»

Γράφει  ο Κωνσταντίνος Κόλμερ

Η, μετά την κατάρρευση του υπαρκτού σοσιαλισμού, παλαιά «τάξις πραγμάτων» εστηρίχθη (λίγο ή πολύ) στο ελεύθερο εμπόριο, κυκλοφορία κεφαλαίων και διακίνηση λαθρομεταναστών. Βάσις ισχύος των αρχών αυτών, υπήρξε το ΝΑΤΟ και η αεροναυτική του υπεροχή, όπως ακριβώς το Μεγαρικό Ψήφισμα (*) της αρχαίας Αθήνας θα ήταν αδύνατον δίχως τις 150 τριήρεις του Θεμιστοκλέους.

Εν τούτοις, οι αρχές της «ελευθερίας» απέβησαν εις βάρος της αμερικανικής ισχύος και υπέρ της Κίνας και Ευρωπαϊκής Ενώσεως (κυρίως της Γερμανίας), έως ότου κατέληξαν εις ασυδοσίαν. Με την Αμερική να εξαρτάται οικονομικώς από την αγορά ομολόγων υπό της Κίνας και πολιτικώς από τις καταστρεπτικές επεμβάσεις του ΝΑΤΟ στην Λιβύη, Αφγανιστάν, Ουκρανία και Συρία, πληρώνουσα αύθις και τον λογαριασμόν.

«Εάν διδάσκεσαι από τις ήττες σου, τότε δεν είσαι πραγματικά ηττημένος» όπως είπε ο Ζίγκ Ζιγκλάρ. Συνεπής προς τους ψηφοφόρους του, ο Αμερικανός πρόεδρος Ντόναλντ Τράμπ , απεφάσισε να επιβάλλει δασμούς στα κινεζικά προϊόντα και γερμανικά αυτοκίνητα, να ανεβάσει τα επιτόκια του δολαρίου και να ελέγξει τα οικονομικά του ΝΑΤΟ όπου οι Ευρωπαίοι συστηματικώς «κλέβουν». Παραλλήλως θεώρησε τις οικονομικές κυρώσεις εις βάρος της Ρωσσίας αντιπαραγωγικές και την επάνοδο της στην σύνοδο των ισχυρών αναγκαία, διότι κατά τον Νικολό Μικιαβέλι, «φίλος» είναι ο «εχθρός» των «αντιπάλων σου» (ΕΕ και Κίνα).

Η πολιτική του Τράμπ είναι προς την σωστή κατεύθυνση έστω και αν βάλλεται από το διεθνές κατεστημένο και την αμερικανική «ελίτ», που δικαίως αισθάνονται ότι απειλούνται τα προνόμια των. Εξ ού και η λυσσαλέα καταφορά των εναντίον του. Εάν η πολιτική Τράμπ δεν ματαιωθή από τις γνωστές συνωμοσίες, εγχώριες και διεθνείς, τότε θα πρόκειται για την καθιέρωση νέα τάξεως πραγμάτων, δεδομένου ότι στηρίζεται στην ισχύ 19 Αμερικανικών αεροπλανοφόρων, που δεν τα διαθέτουν οι μερκαντιλιστές του Πεκίνου και Βερολίνου.

Η ευκαιρία για την Ελλάδα

Διά την χώρα μας, άκρως πληγείσα υπό της παλαιάς τάξεως πραγμάτων (λχ. τα λιμάνια της εκχωρηθέντα στους Κινέζους και τα αεροδρόμια εις Γερμανούς), η νέα τάξις πραγμάτων αποτελεί ευκαιρία και συνάμα πρόκληση. Λ.χ. επιτρέπει την απεξάρτηση της από την Ρωσσική Γκάζπρομ εφ΄ όσον αφορά στην είσοδο του Αμερικανικού φυσικού αερίου εκ σχιστολίθων στην ελληνική αγορά και στη νέα στρατηγική των ΗΠΑ της ΝΑ Μεσογείου (Ισραήλ, Αίγυπτος). Θα βοηθήσει στην χάραξή της ελληνικής ΑΟΖ (αποκλειστικής οικονομικής ζώνης) οπότε θ’ανακόψει τις επεκτατικές τάσεις του νεοσουλτάνου της Αγκύρας.

Όταν μάλιστα ο Τράμπ πρότεινε στον Γάλλο πρόεδρο Μακρόν να φύγει από τον θανάσιμο εναγκαλισμό της Ευρωγερμανικής Ενώσεως παρέσχε μία εναλλακτική διέξοδο στις μικρές χώρες όπως η ιδική μας, που υποφέρουν από «πρωτογενή πλεονάσματα (3,5% του ΑΕΠ) και πλησμονή λαθρομεταναστών (άνω του ενός εκατομμυρίου). Δεν είναι μονόδρομος η παλαιά τάξις πραγμάτων που τόσον πολύ έβλαψε τον ελληνικό λαό. Μπορεί να ελπίζει στην νέα, αρκεί το εθνικό συμφέρον πολιτικώς να προηγείται : Mutatis mutandis «Πρώτη η Ελλάς» , καθ’ α δίδαξε ο πρόεδρος Τράμπ για την Αμερική.

(*) Με το ψήφισμα αυτό, η Εκκλησία του Δήμου απαγόρευσε τις εξαγωγές των Μεγάρων από τον Πειραιά και την Ελευσίνα, που απετέλεσε αφορμή του Πελοποννησιακού πολέμου