Με τέτοιο λαό υπάρχει ελπίδα !

Του Παναγιώτη Θεοδωρόπουλου

Ναι!!! Υπάρχει ελπίδα. «Ζωντανή» πάνω στα αποκαΐδια. Αποπνέει υγεία! Συγκινεί, χειραφετεί, κινητοποιεί. Το συγκλονιστικό «κύμα» αλληλεγγύης, που εκδηλώθηκε μαζί με την φονική πυρκαγιά στην Ανατολική Αττική, προσπαθεί να «νικήσει» τη θλίψη. Έμπρακτα, γνήσια, ανθρώπινα ο λαός μας στέκεται …πάνω από τους νεκρούς του.

Μέσα στη οδύνη για τον άδικο χαμό δεκάδων ανθρώπων στην πυρκαγιά στο Μάτι και το Νέο Βουτζά – με ηθικό αυτουργό, μια διαχρονική πολιτική που αφήνει αθωράκιστη τη ζωή στις φυσικές καταστροφές – ήρθαν συγκλονιστικές εικόνες αλληλεγγύης.

Την πύρινη φονική λαίλαπα ακολούθησε ένα «τσουνάμι» ανθρωπιάς και προσφοράς που εκδηλώθηκε:

— Στις μάχες με τις φλόγες που έδωσαν εθελοντές και απλοί άνθρωποι με γυμνά χέρια, δίπλα σε ηρωικούς πυροσβέστες και διασώστες που με ελλιπή μέσα προσπάθησαν να «σώσουν ότι σώζεται»

— Στον αγώνα αυτοθυσίας, μέσα στα κύματα, Ελλήνων και μεταναστών ψαράδων, για να γλιτώσουν από βέβαιο πνιγμό μικρά παιδιά, άντρες και γυναίκες.

— Στα στενά σοκάκια στο Μάτι, όπου εθελοντές αναζητούν επιζώντες, μέσα στις στάχτες.

— Στις ουρές των νοσοκομείων όπου Έλληνες, μαζί με μετανάστες και πρόσφυγες, έσπευσαν να προσφέρουν το αίμα τους, για τους τραυματίες της φονικής πυρκαγιάς. «Το πιο ακριβό πράμα που μπορούμε να δώσουμε τώρα είναι το αίμα μας», έγραψε μια ομάδα Κούρδων προσφύγων από το κέντρο φιλοξενίας στο Κουτσόχερο Λάρισας, οι οποίοι είναι κομμάτι λαού που «χύνει» εδώ και δεκαετίας ποτάμια αίμα, αγωνιζόμενος για λευτεριά.

— Στα συνεργεία καθαρισμού που δημιούργησαν άνθρωποι κάθε ηλικίας για να διώξουν το «μαύρο» από τα καμένα.

— Στην τεράστια ανιδιοτελή προσφορά τροφίμων, νερού, ρούχων, από ανθρώπους του μόχθου. Των ανέργων, των εργαζομένων, των συνταξιούχων που έστησαν μόνοι τους ακόμα και δίκτυα διανομής των αγαθών. «Δυστυχώς είμαι άνεργη, αλλά υπάρχουν και εργαζόμενοι που άφησαν τη δουλειά τους για να είναι εδώ σήμερα», είπε μια νεαρή κοπέλα, μιλώντας στην κρατική τηλεόραση, η οποία συμμετείχε εθελοντικά σε ομάδα που μοίραζε φαγητό στα σπίτια των πυρόπληκτων.

— Με την απόφαση εκατοντάδων Ελλήνων επιστημόνων και εργατών να προσφέρουν δωρεάν υπηρεσίες στους πληγέντες. Δίπλα τους μέλη της Πακιστανικής και Αφγανικής Κοινότητας στην Ελλάδα που ανακοίνωσαν ότι εξασφάλισαν εργάτες για την άμεση αποκατάσταση ζημιών σε σπίτια, σε συνεργασία με τις Τεχνικές υπηρεσίες των Δήμων όπως είχαν κάνει και στη Μάνδρα μετά την καταστροφική πλημμύρα.

Η ανιδιοτέλεια. Οι εικόνες που άνθρωπος, βοηθάει άνθρωπο. Η λογική ο «ένας για τον άλλον» – που έχει διαφορετικά ταξικά χαρακτηριστικά από τις οικονομικές ενισχύσεις που υποσχέθηκαν ότι θα προσφέρουν τραπεζίτες, εφοπλιστές, βιομήχανοι και τα ιδρύματα τους –  είναι γεγονότα που δίνουν αισιοδοξία αυτές τις δύσκολες ώρες, φέρνουν τμήματα του λαού στο προσκήνιο, ανοίγουν μια χαραμάδα ελπίδας.

Η λαϊκή οργή για την αδιαφορία ενός ταξικού κρατικού μηχανισμού στη διαχείριση της μεγάλης καταστροφής στην Ανατολική Αττική, ο οποίος ακόμα και μέσα στα αποκαΐδια λειτουργεί με ψηφοθηρικούς όρους πολιτικού κατσαπλιαδισμού, δεν πρέπει να ατονήσει από τις υποσχέσεις «αποκατάστασης» και τα επικοινωνιακά «τρικ» της ανάληψης «πολιτικών ευθυνών».

Η λαϊκή αγανάκτηση δεν πρέπει να «σβήσει» μαζί με τις φλόγες.  Οι νεκροί μας στην Ανατολική Αττική. Τα απανθρακωμένα αγκαλιασμένα παιδιά με τις μανάδες και τους παππούδες τους, δεν πρέπει να περάσουν στη «λήθη».

Το συγκινητικό, κοινό «κύμα» αλληλεγγύης Ελλήνων, προσφύγων και μεταναστών κρατούν ζωντανή την ελπίδα. Πρέπει να συνεχίσουν να την κρατούν…

Με τέτοιο λαό υπάρχει ελπίδα! Αρκεί τα υπαρκτά ποιοτικά χαρακτηριστικά του, όπως αναδείχθηκαν και μέσα από αυτό το πρωτόγνωρο κύμα προσφοράς, να καθορίσουν και την πολιτική συμπεριφορά του, μετουσιώνοντας την, σε εκείνη την ικανή συνθήκη που θα ανατρέψει μια πολιτική εξουσία που ποικιλοτρόπως «κατακαίει» τη ζωή του…