Ο Κυριάκος στην εργατική τάξη - Πουλώντας «λαϊκό καπιταλισμό» παλιάς κοπής σε εργάτες ναυπηγείου

Ορισμένα πράγματα δεν θα αλλάξουν ποτέ. Ένα από αυτά, είναι η πεμπτουσία των απόψεων της Νέας Δημοκρατία για την εργατική τάξη.

Όσο κι αν οι δεκαετίες περνούν, από το 1976 και τον καιρό που ο υπουργός Εργασίας της πρώτης κυβέρνησης της Ν.Δ, Κ.Λάσκαρης δήλωνε στις 24 Μάη στην Βουλή ότι «δεν θα επιτρέψομεν την πάλην των τάξεων», οι απόψεις της δεν διαφοροποιούνται.

Όσο κι αν σήμερα η αξιωματική αντιπολίτευση θέλει να δηλώσει πως είναι ένα «σύγχρονο» και «ευρωπαϊκό» κόμμα, έχει τον ίδιο πυρήνα αντιλήψεων που την οδήγησαν το 1976 να ψηφίζει τον κραυγαλέα αντεργατικό νόμο 330. Αυτόν που απαγόρευε τις απεργίες, θέσπισε το εργοδοτικό λοκ άουτ, υποστηρίζοντας δια του προαναφερόμενου υπουργού της ότι δεν υπάρχει «εκμετάλλευση ανθρώπου από άνθρωπο».

Στα … blue collars

Όλα αυτά αποδείχθηκαν περίτρανα από την επίσκεψη του Κυριάκου Μητσοτάκη στα Ναυπηγεία Χαλκίδας. Όπως διαπιστώνετε και από τις φωτογραφίες ο πρόεδρος της Ν.Δ άφησε το γραφείο του στην Πειραιώς, απ’ όπου όπως έχει δηλώσει ατενίζει τις λαϊκές συνοικίες, και βρέθηκε ανάμεσα σε φόρμες εργασίας, προστατευτικά κράνη σκόνη και μηχανήματα. Πασχίζοντας να επιδείξει – λόγω προεκλογικής περιόδου- την …άνεσή του να κινείται σε αυτούς τους χώρους. Όπως άλλωστε είπε  «θέλω να αναδείξω, με την παρουσία μου εδώ, είναι τις πολύ καλές σχέσεις μας με τον κόσμο της εργασίας, με τους εργαζόμενους». Μόνο που δεν τις απέδειξε.

Αντιθέτως απέδειξε το ακριβώς αντίθετο. Τις διαχρονικές, μόνιμες, ιδεολογικές σχέσεις του με τον «κόσμο της εργοδοσίας». Αφού ακόμη και όταν μιλούσε σε εργάτες βαριάς βιομηχανίας στο επίκεντρο της σκέψης και του λόγου του είχε τα αφεντικά τους. Δεν μπορούσε αυτό να κρυφτεί.

Ο Κυριάκος Μητσοτάκης είπε ότι  «αποδεικνύεται και εδώ, για άλλη μια φορά, ότι όταν ευημερεί μια επιχείρηση, ευημερεί διότι έχει ικανοποιημένους εργαζόμενους, οι οποίοι αισθάνονται συμμέτοχοι στη συλλογική προσπάθεια».

Συνέχισε λέγοντας πως  «νομίζω ότι το παράδειγμα καλών εργασιακών σχέσεων, όπου και οι εργαζόμενοι αισθάνονται συμμέτοχοι στη συνολική προσπάθεια και αισθάνονται και οι ίδιοι ότι έχουν ένα όφελος από την επιτυχία της επιχείρησης, είναι ένα πρότυπο, το οποίο θέλουμε και εμείς να αναδείξουμε».

Η επιχείρηση να ‘ναι καλά

Η επίδειξη του κλασσικού και παλαιότατης κοπής «λαϊκού καπιταλισμού» του προέδρου της Νέας Δημοκρατίας συνεχίστηκε αφού ο Κυριάκος Μητσοτάκης είχε και γνώμη για τους μισθούς:  «Οι μισθοί προφανώς είναι σε άμεση συνάρτηση με την ευημερία της επιχείρησης. Μια επιχείρηση η οποία φυτοζωεί, δεν έχει τη δυνατότητα να στηρίξει τους εργαζόμενους. Μια επιχείρηση η οποία πηγαίνει καλά, θα στηρίξει τους εργαζόμενους και θα επιστρέψει ένα μέρισμα της επιτυχίας πίσω σε αυτούς».

Έτσι λοιπόν κατέληξε στο ότι  «θέλουμε να πηγαίνουν καλά οι επιχειρήσεις για να μπορούν να στηρίζουν τους εργαζομένους». Μάλιστα, απευθύνθηκε στους εργάτες τονίζοντας ότι «βάλατε πλάτη στα χρόνια της κρίσης, πρέπει να υπάρχει καλή διάθεση και οφείλει η επιχείρηση, όταν τα πράγματα πάνε καλά, ένα κομμάτι του κέρδους να πηγαίνει στους εργαζομένους».

Εξυπακούεται φυσικά ότι ο πρόεδρος της Ν.Δ δεν παρέλειψε να τονίσει την ανάγκη κρατικής ενίσχυσης των επενδύσεων αφού  «πιστεύουμε επί της αρχής ότι πρέπει να επιταχύνονται οι διαδικασίες ανανέωσης άδειας λειτουργίας, να γίνονται πολύ πιο απλές και να είναι και επαρκώς μακροχρόνιες, έτσι ώστε η επιχείρηση να γνωρίζει ότι τα σημαντικά κεφάλαια τα οποία θα πρέπει να επενδύσει, π.χ. αποκτώντας μια καινούργια δεξαμενή, θα αποσβεστούν εντός εύλογου χρονικού διαστήματος. Όχι μόνο αυτό όμως: θέλουμε να δώσουμε και σημαντικά φορολογικά κίνητρα σε επιχειρήσεις που θα κάνουν επενδύσεις εντάσεως κεφαλαίου, ώστε να διευκολύνουμε ακόμη περισσότερο την επέκτασή σας, η οποία προφανώς και θα χρηματοδοτηθεί από ιδιωτικά κεφάλαια, δηλαδή ίδια κεφάλαια και τραπεζικό δανεισμό».

Πάντα φοβούνται

Η οπισθοχώρηση του εργατικού κινήματος έχει κάνει σήμερα την αποδοχή των προτεραιοτήτων της αγοράς και των επενδύσεων κυρίαρχη ιδεολογία. Η κατάργηση των εργατικών κατακτήσεων και η μετατροπή του κόσμου της εργασίας σε «πλήρως αναλώσιμο καύσιμο» της κερδοφορίας των πολυεθνικών είναι η επίσημη πολιτική της Ε.Ε. Ο κοινωνικός εταιρισμός πάγια προσέγγιση της συνδικαλιστικής γραφειοκρατίας στην Ευρώπη αλλά και στην Ελλάδα όπως έχει αποδείξει το κατάντημα της πλειοψηφίας της ΓΣΕΕ.

Έτσι η Νέα Δημοκρατία έχει πολλούς λόγους να αισθάνεται σαν στο σπίτι της στο σημερινό πολιτικό σκηνικό. Να διεκδικεί επίσης τον πρωτεύοντα ρόλο της ως αυθεντικός εκφραστής αυτών των «αξιών» έναντι της σοσιαλδημοκρατίας κάθε μορφής.

Όμως πάντα θα αισθάνεται αμήχανη απέναντι στην εργατική τάξη. Όχι ίσως για αυτό που είναι σήμερα. Αλλά γι αυτό που μπορεί να γίνει και τις  δομικές κοινωνικές ανατροπές που μπορεί να επιβάλλει.

Πηγή