Γράφει ο Τάσος Τσακίρογλου
Πόσο θεμιτό είναι ορισμένοι να
γίνονται αυτόκλητοι θεματοφύλακες της εθνικοφροσύνης και του μιλιταρισμού και
μάλιστα σε ώρα που - υποτίθεται ότι - ασκούν τα εκπαιδευτικά τους καθήκοντα; Το
παράδειγμα του δασκάλου που μπροστά στο μνημείο του Άγνωστου Στρατιώτη
συμπεριφέρεται σαν δεκανέας-εκπαιδευτής φαντάρων είναι χαρακτηριστικό μιας
αντίληψης που πλέον με τη νέα κυβέρνηση γίνεται κυρίαρχο αφήγημα.
Ήταν η κυρία Κεραμέως που δήλωσε
ότι το μάθημα της Ιστορίας πρέπει να καλλιεργεί την εθνική συνείδηση, δηλαδή να
μεταφέρονται οι εθνικοί μύθοι και η ιδεολογία της δήθεν ελληνικής
εξαιρετικότητας και υπεροχής σε παιδιά που βρίσκονται σε μια ευαίσθητη ηλικία,
χωρίς τη δυνατότητα κριτικής πρόσληψης των όσων το σχολείο και οι δάσκαλοι τους
μεταφέρουν.
Παιδάκια του δημοτικού
αντιμετωπίζονται σαν Άλκιμοι του καθεστώτος Μεταξά, τους δίνονται παραγγέλματα
στρατιωτικού τύπου και σε μια καρικατούρα λόχου κάνουν σημειωτόν και τραγουδούν
τον εθνικό ύμνο. Η πάλαι ποτέ Εθνική Ηθική Διαπαιδαγώγηση (ΕΗΔ) στα καλύτερά
της! Χουντικό πνεύμα και μεταξική παράδοση. Ακριβώς δηλαδή ό,τι πρεσβεύουν οι
νοσταλγοί της χούντας: πρώην στελέχη του ΛΑΟΣ και νυν της Ν.Δ και εν μέρει η
Χρυσή Αυγή.
Σήμερα είναι όλοι εκείνοι που
επιχειρούν να αναβιώσουν τα ιδεώδη του «ελληνοχριστιανικού πολιτισμού» και
καλλιεργούν τον ρατσισμό απέναντι στους ξένους, στους «άλλους» και στους
μετανάστες και πρόσφυγες.
Σαν ελληνική κοινωνία πρέπει
κάποτε να συζητήσουμε σοβαρά εάν αυτή είναι η εκπαίδευση που θέλουμε. Μια
εκπαίδευση που παράγει όχι ελεύθερους και αυτόνομους πολίτες, αλλά
πειθαρχημένους, υποταγμένους και αλλοτριωμένους νέους που θα συντάσσονται με
τον εκάστοτε κυρίαρχο συρμό, θα ψηφίζουν τους δυνάστες τους και θα έρχονται σε
αντιπαράθεση με τους συνανθρώπους τους.
Εκεί οδηγούν οι στρατιωτικού
τύπου παρελάσεις, το «εθνικό» και «χριστιανικό» πνεύμα και η πρόσδεση με ό,τι
πιο «μαύρο» στην ελληνική κοινωνία.
Τα παιδιά μας δεν είναι φαντάροι,
οι δάσκαλοι δεν είναι λοχαγοί και το σχολείο δεν πρέπει να γίνεται στρατώνας ή
κατηχητικό. Η ανεξαρτησία του πνεύματος, η αυτόνομη ύπαρξη και η ανθρωπιστική
παιδεία είναι το αντίδοτο στον σκοταδισμό και τη μαυρίλα. Ας το αντιληφθούμε
επιτέλους!