Του Θανάση Καρτερού
Συχνά γίνεται λόγος για τον ξύλινο πολιτικό λόγο. Νά όμως που υπάρχουν και ξύλινα πολιτικά πρόσωπα. Κάποια από τα οποία μάλιστα εμφανίζονται εντελώς απελέκητα από τα αποτελέσματα των έργων και της πολιτικής τους. Αλλά και από το εκλογικό τσεκούρωμα. Κούτσουρα κανονικά. Θέλετε ένα παράδειγμα; Ο Αντώνης Σαμαράς. Ο οποίος ζήτησε με την τελευταία δήλωσή του σοβαρά, ου μην και αυστηρά, να ζητήσει συγνώμη ο ΣΥΡΙΖΑ. Από ποιον; Από τον ίδιο, γιατί τώρα παραδέχεται και η νέα κυβέρνηση -λέει- τις επιτυχίες της παλιάς. Και από τον ελληνικό λαό -λέει- κυρίως. Για τα προεκλογικά ψέματα. Λέει.
Μπορείτε να γελάσετε όσο θέλετε, αν έχετε κέφι. Αλλά τα πράγματα είναι σοβαρά. Εδώ μιλάμε ότι μιλάει ο αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης, εν μέσω μάλιστα μιας διαπραγμάτευσης ζωής και θανάτου. Και με τι μας κολλάει στον τοίχο ο αυτουργός των Ζαππείων, ο μνημονιομάχος που έγινε εν μια νυκτί μνημονιολάτρης, ο πολιτικός που κορόιδεψε όσο κανένας άλλος τις τελευταίες δεκαετίες τους Έλληνες; Με μια καταγγελία για τα ψέματα άλλων. Θαρρείς και οι Έλληνες τον ξαπέστειλαν επειδή τους είπε ψέματα ο ΣΥΡΙΖΑ κι όχι επειδή έχουν ακόμα στην πλάτη τα σημάδια από τη δική του πολιτική.
Και τι βρίσκει να υπερασπιστεί; Το πρόσφατο παρελθόν, το οποίο προφανώς προτείνει και ως μέλλον. Λίγη κοινωνική διάλυση ακόμα, λίγες περικοπές ακόμα, λίγη απελπισία ακόμα, λίγος Χαρδούβελης ακόμα. Αν δεν είχε παρεμβληθεί η λαϊκή ετυμηγορία, θα συνεχιζόταν και θα ολοκληρωνόταν αυτή η πορεία προς την επιτυχία. Λέει. Αυτή είναι η πολιτική του πρόταση. Πίσω ολοταχώς. Κι από την πολιτική του πρόταση καταλαβαίνεις και την πολιτική του σκέψη. Τα συμπεράσματα που έβγαλε από τις εκλογές. Με τα ψέματα του ΣΥΡΙΖΑ τον διώξαμε. Με την αλήθεια θα τον ξαναφέρουμε. Στοιχειώδες, Γουότσον.
Έτσι πορεύεται ένα μεγάλο κόμμα που κάποτε ήταν από τους πυλώνες του συστήματος. Και τώρα μικραίνει και μικραίνει και μικραίνει. Με έναν αρχηγό που αρνείται να αντικρύσει την πολιτική, αλλά και την προσωπική του ήττα. Και είναι κρίμα που δεν βρίσκεται ένας γενναίος από τους διακεκριμένους της παράταξης να του πει να βγάλει το παλιό μαγνητόφωνο από την πρίζα. Να μην εκτίθεται στη γελοιότητα. Και να μην εκθέτει τη χώρα, σε μια στιγμή που είναι αναγκαία μια αντιπολίτευση του σήμερα κι όχι του χτες. Που να συμπάσχει με τους Έλληνες κι όχι να συμπράττει με του δανειστές.
Πότε θα ξυπνήσουν εκεί στη Ν.Δ.; Η Ελλάδα και η δημοκρατία χρειάζονται αξιωματική αντιπολίτευση. Με ιδέες και πρόγραμμα. Κι όχι τον Σαμαρά στη χώρα τού ποτέ...