Να μην πάνε τα λείψανα στον "Άγιο Σάββα"

Του Γιώργου Ανανδρανιστάκη

Να μην τα πάνε τα λείψανα της Αγίας Βαρβάρας στον "Άγιο Σάββα". Ας τα πάνε όπου αλλού θέλουν, σε εκκλησίες, σε ξωκλήσια, σε υπουργικά γραφεία, να μαζεύεται ο κόσμος να τα προσκυνάει. Προσκυνάει ο κόσμος μαζικά και είναι απόλυτο δικαίωμά του να το κάνει. Ας πράττουν οι άνθρωποι ό,τι τους κάνει να νιώθουν καλύτερα και να γίνονται καλύτεροι κι ας είναι οι πράξεις τους ακουσίως ειδωλολατρικές, στο πλαίσιο μιας θρησκείας που εδραιώθηκε πολεμώντας την ειδωλολατρία. Πολεμώντας, στην κυριολεξία, ρωτήστε τους αρχαιολόγους που έβρισκαν σπουδαίους ναούς της ελληνικής αρχαιότητας κάτω από ασήμαντες βυζαντινές εκκλησίες.

Ας τα πάνε τα λείψανα όπου θέλουν, αρκεί να μην τα πάνε στον "Άγιο Σάββα". Εκεί όπου νοσηλεύονται καρκινοπαθείς, σε συνθήκες ακραίας σωματικής και ψυχικής αδυναμίας, έτοιμοι να αρπάξουν όποιο ξεροκόμματο ελπίδας βρεθεί μπροστά τους. Ας μην τους εξαναγκάσουν να ακουμπήσουν την αξιοπρέπειά τους πάνω σε ένα ασημένιο κασελάκι με κόκκαλα, διότι περί εξαναγκασμού πρόκειται κι ας έχει τις καλύτερες προθέσεις η Εκκλησία της Ελλάδος κι ας έχει ακόμη καλύτερες προθέσεις ο αρμόδιος υπουργός, που, σύμφωνα με τα δημοσιεύματα, σκοπεύει να συνοδεύσει τα λείψανα στον "Άγιο Σάββα".

Σε εποχές φτώχειας και ανασφάλειας, οι περιφορές λειψάνων μπορεί να είναι μέχρι και ύποπτες και εν πάση περιπτώσει παραπέμπουν συνειρμικά σε εποχές μαύρες και σκοτεινές. Να τελειώνουμε, λοιπόν, με αυτά. Να τελειώνουμε, επίσης, με τις τιμές αρχηγού κράτους και τους κιλλίβαντες των κανονιών. Δεν είναι απλώς γελοίο, είναι και ασεβές. Είναι ασέβεια να αποδίδεις τιμές αρχηγού κράτους στην Αγία Βαρβάρα, σε μια ταπεινή κοπέλα που αποκεφαλίσθηκε από τους Ρωμαίους επειδή ασπάσθηκε τον χριστιανισμό. Και η ασέβεια γίνεται διπλή και τρίδιπλη, αν κοιτάξεις γύρω σου και δεις τι κουμάσια είναι οι περισσότεροι αρχηγοί των κρατών.

Οι υπουργοί που συμμετέχουν στην κυβέρνηση της Αριστεράς πρέπει να είναι άκρως προσεκτικοί με αυτά τα ζητήματα και τούτο ανεξαρτήτως της δικής τους πολιτικής και ιδεολογικής προέλευσης. Δεν εκπροσωπούν τους εαυτούς τους οι υπουργοί, εκπροσωπούν ένα ρεύμα σκέψης και πράξης που έχει δώσει πολυετείς μάχες κατά του ανορθολογισμού, του κληρικαλισμού, της εκμετάλλευσης του θρησκευτικού συναισθήματος. Πρόκειται για ζητήματα εξαιρετικά κρίσιμα και μην ακούσω κανέναν να λέει ότι τώρα δεν είναι ώρα για τέτοια, διότι τώρα δίνουμε μάχη με τους δανειστές για τη σωτηρία της χώρας. Κι όμως, τώρα είναι η ώρα για τα «τέτοια», τώρα που κρίνεται αν θα μπούμε στη νέα εποχή ή αν θα επιστρέψουν στο σκότος των σαμαράδων και των βενιζέλων.

Η σωτηρία της χώρας ή θα είναι συνολική -και οικονομική και ηθική και πνευματική- ή δεν θα υπάρξει. Παρά το περί του αντιθέτου λεγόμενο, οι πτωχοί ποτέ δεν είναι μακάριοι, είτε είναι πτωχοί στο πορτοφόλι είτε είναι πτωχοί τω πνεύματι.

Πηγή