Forget it Wolfgang

Του Μάκη Ανδρονόπουλου

Οι Γερμανοί είναι αυτοκτονικοί. Έχουν τεράστια δυσκολία να αλλάξουν σχέδιο ακόμη και όταν έχουν όλα τα δεδομένα της αποτυχίας του. Το σχέδιο του Βόλφγκανγκ Σόιμπλε ήταν εξ αρχής να βγάλει την Ελλάδα εκτός ευρωζώνης γιατί πίστευε ότι έτσι θα «έδενε» γερά η αλυσίδα του ευρώ χωρίς τον αδύναμο κρίκο. Το σχέδιο ήταν απλό. Μόλις το «ελληνικό πρόγραμμα» κολλούσε, θα γινόταν ένα άγριο bullying στην Ελλάδα και με ένα «πακέτο οδοιπορικών» θα την οδηγούσαν στην έξοδο. Μετά θα την αγόραζαν με ψίχουλα…

Το σχέδιο χάλασε γιατί είχε αγνοήσει τον παράγοντα της ανθεκτικότητας των Ελλήνων. Αν και το πρόγραμμα εκθεμελίωσης είχε ολιστικές συνέπειες, οι Έλληνες άντεξαν παρά το τεράστιο κοινωνικό και οικονομικό κόστος (ΣΣ: το ελληνικό πρόγραμμα ουδεμία σύγκριση μπορεί να έχει με τα αντίστοιχα που εφαρμόστηκαν σε άλλες χώρες της ευρωζώνης σε επίπεδο έντασης και στόχων). Έτσι, ο Σαμαράς, μόλις κατάλαβε ότι η φοροδοτική ικανότητα των πολλών (ΣΣ: οι λίγοι τα έχουν έξω) είχε ταβανιάσει και είδε να έρχεται το σκάσιμο της φούσκας του success story, την έκανε.

…Και μετά ήρθε ο ΣΥΡΙΖΑ. Το σχέδιο ήταν μέχρι τέλος Φεβρουαρίου να τον είχαν τελειώσει. Όμως εκεί πέσανε πάνω στο Βαρουφάκη που συγκέντρωσε τα φώτα της παγκόσμιας δημοσιότητας και διεθνοποίησε με καταλυτικό τρόπο το πρόβλημα της μη βιωσιμότητας του χρέους (ΣΣ: αυτό είναι το εξαιρετικά θετικό της παρουσίας Βαρουφάκη, ανεξάρτητα εάν εγώ έχω διαφωνήσει με το σχέδιο, αν υπήρχε). Αυτό ήταν πολιτικό πρόβλημα που ο κ. Σόιμπλε δεν μπορούσε να ελέγξει και ταυτόχρονα, όλα τα θεωρήματα για το κόστος ενός GREXIT ή ενός GRACCIDENT πήραν σάρκα και οστά. Οι μεγάλοι παγκόσμιοι παίκτες ανησύχησαν και οι λαοί της Ευρώπης (ΣΣ: όχι οι υπουργοί του eurogroup) άρχισαν να αντιλαμβάνονται  ότι έχουν μπλέξει άσχημα με το γερμανικό imperium (ΣΣ: οι βρετανικές εκλογές και τα αποτελέσματα στην Σκωτία είναι το τελευταίο δείγμα). Εκτός από αυτά, η κυβέρνηση Τσίπρα αποδείχθηκε Ρούπελ. Καθυστέρησε το σχέδιο Σόιμπλε και έδωσε τέτοια δημοσιότητα στην ελληνική αντίσταση, το κόστος της οποίας μόνο η καγκελάριος Μέρκελ μετράει. 

Επειδή δεν μπορούμε να έχουμε πια καμία εμπιστοσύνη στην ευρωπαϊκότητα του κ. Σόιμπλε, ούτε και σε ότι λέει, θα πιστέψουμε τον δικό μας υπουργό κ. Γιάνη Βαρουφάκη, σύμφωνα με τον οποίο, ο κ. Σόιμπλε δεν του πρότεινε το πραγματικό του σχέδιο, που είναι αυτά που γράφονται για «κλειδωμένη ισοτιμία ευρώ-δραχμής, κλειδωμένο χρέος και “οδοιπορικά’’».

Σε αυτό το σημείο, ο Τσίπρας είναι πλέον πολύ ισχυρός. Η γενναία «προσφορά» του αντιπάλου δείχνει την αδυναμία του. Αυτή τη στιγμή μπορεί με τη μη καταβολή μιας δόσης (ΣΣ: που για ένα μήνα δεν σημαίνει πτώχευση), πχ αυτής της 5ης Ιουνίου, να καταδείξει στην ευρωπαϊκή κοινή γνώμη και στην παγκόσμια κοινότητα, ότι η Ελλάδα τίμησε τις υποχρεώσεις της χωρίς καμία χρηματοδότηση επί ένα χρόνο και ότι η στενοκεφαλιά του κ. Σόιμπλε και οι ύποπτες φιλοδοξίες του γερμανικού κεφαλαίου, μπορούν να τινάξουν το ευρωπαϊκό οικοδόμημα στον αέρα, όταν μάλιστα η Ευρώπη έχει πάρει τη σκυτάλη της πιστωτικής χαλάρωσης (ΣΣ: τύπωμα δισεκατομμυρίων ευρώ για να μην σκάσει η ευρωφούσκα).

Forget it Wolfgang!... Η Ελλάδα πρώτον θα παραμείνει στην ευρωζώνη έστω και πτωχευμένη, γιατί εκεί μετατρέπει τη δύναμή σου σε δική της (ΣΣ: είναι η μέθοδος τζούντο για την οποία έχουμε ξανακάνει λόγο). Η Ελλάδα δεύτερον θα σκάσει στα χέρια σου (ΣΣ: είναι μοιραίο φαίνεται στους τρομοκράτες να σκάνε οι βόμβες στα χέρια τους) και η Γερμανία θα πάρει όλο το πολιτικό και κοινωνικό κόστος, το οποίο δεν μπορείς να φανταστείς. Εκτός κι αν η σιωπηρή κα Μέρκελ αναθέσει την διαπραγμάτευση σε κάποιον άλλο, τον Άσμουνσεν ίσως; … για να σώσει την Γερμανία από την παγκόσμια κατακραυγή και ότι αυτή συνεπάγεται.

Η λύτρωση είναι απλή. Δεδομένου ότι το πρόγραμμα με τις εξωγήινες απαιτήσεις του απέτυχε (πλεονάσματα κλπ, άρα και η δήθεν βιωσιμότητα του χρέους), για να δεις πως θα καλύψεις το δημοσιονομικό κενό και φτιάξεις μεσοπρόθεσμο πρέπει να ρυθμίσεις το χρέος. Συνεπώς, η συμφωνία πρέπει να είναι μία και να ρυθμίζει πρωτίστως το χρέος, δευτερευόντως να παρέχει αντισταθμιστικά αναπτυξιακά κονδύλια για τη ζημιά που έκανε στη χώρα  και βεβαίως, μεταρρυθμίσεις.

Ο Τσίπρας αυτή τη στιγμή είναι πολύ ισχυρός. Αυτός πρέπει να πει το take it or leave it. Τώρα, μεθαύριο… την Πέμπτη, στη Ρίγα. Εδώ που φτάσαμε (ΣΣ: όπως όπως), έχουμε ένα ισχυρό ατού. Να το παίξουμε δυνατά. Κι αν δεν μας κάτσει, θα έχουμε κερδίσει τέτοια αυτοεκτίμηση, τέτοια αυτοπεποίθηση, που θα γυρίσουμε την Ευρώπη ανάποδα. Στο ευρωαντάρτικο, η φθορά που θα υποστεί το Βερολίνο θα είναι εξ ίσου σημαντική, αν όχι πολύ μεγαλύτερη, με αυτή που υπέστη στα χρόνια της Κατοχής.

Πηγή