Η κυβέρνηση να εξασφαλίσει ακαταδίωκτο σε όσους αποκαλύπτουν μαύρο πολιτικό χρήμα

Του Κώστα Βαξεβάνη

Η βασικότερη λειτουργία του ελληνικού μεταπολιτευτικού συστήματος, ήταν η αυτοπροστασία και η θεσμοθέτηση του ακαταδίωκτου για τον εαυτό του. Από το νόμο περί ευθύνης υπουργών του Βενιζέλου ως τις ρυθμίσεις του Χαράλαμπου Αθανασίου για το Πόθεν Έσχες πολιτικών, υπάρχει μια συνεχής διαδρομή νόμων για να μην πληρώνουν ποτέ πολιτικοί.

Ο ΣΥΡΙΖΑ έχει διατυπώσει σαφείς θέσεις απέναντι στη διαπλοκή και έχει καταδείξει τον τρόπο με τον οποίο λειτουργεί. Μένει να την αντιμετωπίσει. Αυτό δεν μπορεί να γίνει, αν η λογική της κυβέρνησης, ο τρόπος και ο λόγος για τον οποίο νομοθετεί η Βουλή, ακολουθεί την πεπατημένη, δηλαδή τις «ανάγκες» που εμφανίζονται από τεχνοκράτες σε υπουργεία που οι περισσότεροι απ αυτούς ίσως να προστατεύουν στον εαυτό τους.

Χρειάζεται θαρραλέο νομικό έργο με στόχευση και στρατηγική. Ο ΣΥΡΙΖΑ έχει ως σήμερα δείξει το ένα κομμάτι της κοινωνικής του ευαισθησίας, αυτό που αφορά τα δικαιώματα. Υπάρχουν έτσι πρωτοβουλίες για κρατούμενους, μετανάστες, κοινωνικές ομάδες που υποφέρουν. Δεν υπάρχει καμιά αμφιβολία πως τα ανθρώπινα δικαιώματα είχαν πληγεί την εποχή των μνημονίων και πρέπει να αποκατασταθούν βασικές συνταγματικές προβλέψεις οι οποίες είχαν ακυρωθεί. Την ίδια ώρα όμως πρέπει η κυβέρνηση να αποδείξει πως δεν αποτελείται από «επαγγελματίες των δικαιωμάτων» , αλλά πως θέλει να προχωρήσει σε κάτι που είναι η ίδια η διαβεβαίωση της εξασφάλισης των δικαιωμάτων. Στην αποκατάσταση της Ισονομίας ,της Δικαιοσύνης.

Αφού ο ΣΥΡΙΖΑ έδειξε την απευθείας σχέση του με την κοινωνική Αριστερά, ήρθε η ώρα να αποδείξει και τη σχέση με την κοινωνία. Πρέπει να υπάρξει νομικό έργο που θα απαλλάξει την κοινωνία από τις ομηρίες της από το σάπιο πολιτικό σύστημα. Διαφορετικά ο χρηματιζόμενος επί χρόνια από τη SIEMENS, όχι μόνο θα κουνάει το δάχτυλο στην κυβέρνηση , αλλά θα βγάζει και τη γλώσσα στην κοινωνία.

Πρέπει η κυβέρνηση να προχωρήσει σε νόμο που θα προβλέπει πως όποιος αποκαλύψει τη διακίνηση μαύρου πολιτικού χρήματος  έχει το ακαταδίωκτο. Να αντιστρέψει δηλαδή τους όρους του ακαταδίωκτου που υπάρχουν σήμερα για πολιτικούς και συνεργάτες τους στις Τράπεζες, το ΤΑΙΠΕΔ και στο Νομικό Συμβούλιο του Κράτους σε ακαταδίωκτο γι αυτόν που αποκαλύπτει τη βρωμιά.

Ένα παράδειγμα είναι αυτό για το οποίο κάνει αποκαλύψεις το τεύχος του HOT DOC (τεύχος 76) που είναι στα περίπτερα. Ο ελβετός Τραπεζίτης Ζαν Κλωντ Όσβαλντ, είναι αυτός που διακίνησε το μαύρο χρήμα επί δεκαετίες στην Ελλάδα.

Πολιτικοί, επιχειρηματίες, μεγαλοδημοσιογράφοι, η αφρόκρεμα και ο πυρήνας της διαπλοκής, μετέφερνα μέσω του δικτύου του Όσβαλντ στις ελβετικές Τράπεζες χρήματα από άνομες ενέρεγειες: μίζες, δωροδοκίες, εμπόριο ναρκωτικών. Ο Όσβαλντ φαίνεται πως έχει στη διάθεσή του τις αποδείξεις για να γκρεμίσει το σάπιο πολιτικοοικονομικό σύστημα. Δεν θα το κάνει αν δεν εγγυηθεί κάποιος πως οι αποκαλύψεις του θα εξασφαλίσουν ακαταδίωκτο για τον ίδιο. Ένα ισχυρό νομικό επιτελείο το οποίο μπορεί να προσλάβει, ίσως προσπαθήσει να τον πείσει πως πρέπει να κρατήσει το στόμα του κλειστό για να γίνει αυτό που συνήθως συμβαίνει στην Ελλάδα, να βρεθεί δηλαδή τρόπος να γλυτώσουν όλοι μαζί. Είναι πιθανό, στο χώρο της Δικαιοσύνης όπως συμβαίνει συχνά, να επιχειρηθεί να χτιστούν αμφιβολίες υπέρ του κατηγορούμενου. Έτσι όπως επίσης συμβαίνει συχνά, η κοινωνία θα γνωρίζει τι έχει γίνει αλλά κανένας δεν θα τιμωρηθεί.

Μοναδική λύση είναι να υπάρξει όπως και σε πολλές χώρες του εξωτερικού, νομική ρύθμιση που θα δίνει τη δυνατότητα σε τύπους όπως ο Όσβαλντ, να σώσουν το τομάρι τους, αποκαλύπτοντας τα αφεντικά.

Μικρή σημασία έχει για την ελληνική κοινωνία αν θα τιμωρηθεί κάποιος Ελβετός Τραπεζίτης επειδή έπαιξε ρόλο σε μίζες για εξοπλισμούς ή ξέπλυμα χρήματος. Αυτό άλλωστε κάνει στο σύνολό του το Ελβετικό Τραπεζικό σύστημα, να εξασφαλίζει τους μεγάλους και πολλές φορές παράνομους καταθέτες. Έχει όμως τεράστια σημασία για την ελληνική κοινωνία να δει να τιμωρούνται αυτοί που τον εξαπάτησαν και τον έκλεψαν. Αυτοί που έχουν το θράσος και σήμερα ακόμη να εμφανίζονται ως κήνσορες.

Ο ΣΥΡΙΖΑ, είναι η μοναδική κυβέρνηση που δεν έχει δεσμεύσεις και ομηρίες για να απολογείται σε όλη τη σαπίλα και την κόπρο που εμφανίζεται ως πολιτικό περιβόλι. Είναι λοιπόν η μοναδική κυβέρνηση που μπορεί να το κάνει.

Είναι αναγκαίο όμως να αποδεσμευτεί από ιδεοληψίες και να αποκτήσει στρατηγική και σε αυτό που λέγεται θεσμικό έργο. Γιατί εκτός από το βραχιολάκι του Σάββα Ξηρού, υπάρχουν οι χειροπέδες που κρατούν δέσμια την ίδια τη χώρα. Με αυτές τι θα γίνει;

Πηγή