Ανασφαλής κυβέρνηση, μπερδεμένη αντιπολίτευση…

γράφει ο Γιώργος Καρελιάς

Οι πρόωρες εκλογές, η πανδημία του κορονοϊού, η ανασφάλεια του Κυριάκου Μητσοτάκη και η μπερδεμένη αντιπολίτευση.

Συμπληρώθηκαν δέκα μήνες από τις εκλογές, η πανδημία έχει φέρει τα πάνω κάτω στην καθημερινότητά μας, αλλά ένα χαρακτηριστικό της πολιτικής μας ζωής παραμένει αναλλοίωτο: η εκλογολογία. Μέχρι τώρα το σύνηθες ήταν να ζητάει πρόωρες εκλογές η αντιπολίτευση, τώρα εκλογολογεί και η νεοεκλεγμένη κυβέρνηση!

Γιατί συμβαίνει αυτό; Διότι η κυβέρνηση αισθάνεται ανασφάλεια. Εκ πρώτης όψεως αυτό φαίνεται περίεργο, δεν συμβαδίζει με το «κλίμα». Οι δημοσκοπήσεις είναι «αποθεωτικές», τα εγκώμια-εγχώρια και διεθνή- περισσεύουν, η αντιπολίτευση είναι σχεδόν ανύπαρκτη. Και όμως η εκλογολογία συντηρείται. Παρά τις επίσημες διαψεύσεις, κυβερνητικά κανάλια την συντηρούν με έντεχνες διαρροές. Φιλικά τους μέσα ενημέρωσης σιγοντάρουν «προτρέποντας» τον κ. Μητσοτάκη «να τελειώνει με τον Τσίπρα».

Όλα αυτά φανερώνουν ανασφάλεια. Ο κ. Μητσοτάκης την είχε και πριν την πανδημία, λόγω της απλής αναλογικής που θα ισχύσει στις επόμενες εκλογές. Ο σχεδιασμός του ήταν να την εξουδετερώσει με δύο απανωτές εκλογικές αναμετρήσεις το ερχόμενο φθινόπωρο, πριν η κυβερνητική φθορά γίνει επικίνδυνη. Η πανδημία ενίσχυσε μεν την δημοτικότητα της κυβέρνησης και του πρωθυπουργού, αλλά, ταυτόχρονα, επέτεινε και την ανασφάλειά τους. Διότι εισήγαγε στην εξίσωση το στοιχείο του απρόβλεπτου, που φέρνει αβεβαιότητα. Πώς να σχεδιάσεις δυο εκλογικές αναμετρήσεις το φθινόπωρο, όταν δεν ξέρεις αν ο κορονοϊός θα κυκλοφορεί και πόσο;

Παρόλα αυτά το σχέδιο δεν θα εγκαταλειφθεί. Για έναν απλούστατο λόγο. Διότι το τσουνάμι των οικονομικών και κοινωνικών επιπτώσεων, που θα ακολουθήσει, μπορεί να αποδειχθεί μη ελέγξιμο σε βάθος χρόνου. Η «πρόβλεψη» αυτή είναι πιο επικίνδυνη από την υγειονομική πλευρά της κρίσης και επιτείνει την ανασφάλεια του κ. Μητσοτάκη και των συν αυτώ.

Διότι γνωρίζουν ότι όσο εύκολα αποκόμισαν κέρδη από την διαχείριση της πανδημίας, άλλο τόσο εύκολα μπορεί να τα χάσουν, όταν οι επιπτώσεις της πανδημίας φτάσουν στα μεγάλα κοινωνικά στρώματα. Είναι η προειδοποίηση που τους απευθύνουν φιλικά τους ΜΜΕ, ότι τα φουσκωμένα (σήμερα) πανιά τους μπορεί να σκιστούν αύριο από τους αέρηδες της ανεργίας και τη φτώχειας, αν δεν μπορέσουν να τους ελέγξουν.

Στην άλλη πλευρά, η αντιπολίτευση εξακολουθεί να είναι μπερδεμένη. Και αν συνεχίσει έτσι, μπορεί να κάνει μεγαλύτερο τον πειρασμό του κ. Μητσοτάκη να προκηρύξει πρόωρες εκλογές στο τέλος του καλοκαιριού.

Ο ΣΥΡΙΖΑ και ο Αλέξης Τσίπρας σπατάλησαν μερικούς μήνες μέχρι να συνειδητοποιήσουν-και να αποδεχθούν- την εκλογική ήττα. Και είναι αμφίβολο αν ακόμα έχουν βρει τις αιτίες γι’ αυτήν. Ορισμένοι δε έχουν επαναπαυθεί στο, όντως υψηλό, εκλογικό ποσοστό(το υψηλότερο ηττηθέντος κόμματος στη μνημονιακή περίοδο), αλλά δεν παύει να είναι ποσοστό ήττας.

Για να αλλάξει αυτό, πρέπει να συμβούν δύο τινά. Πρώτον, να αποτύχει η κυβέρνηση. Και, δεύτερον, ο ΣΥΡΙΖΑ να βελτιώσει το «προϊόν» που «πουλάει». Για να το πετύχει χρειάζεται χρόνο, αλλά και αποφασιστικότητα από την ηγεσία. Ο κ. Τσίπρας δείχνει αναποφάσιστος και σπαταλά πολύτιμο κεφάλαιο σε εσωκομματικές διευθετήσεις. Εκτός από τον ίδιο, χρειάζεται και ηγετική ομάδα, στην οποία, βεβαίως, δεν μπορεί να πρωταγωνιστούν πρόσωπα αποτυχημένα και ιδιαιτέρως εκτεθειμένα κατά τη δική του κυβερνητική περίοδο.

Η αντιπολίτευση που ασκεί ο ΣΥΡΙΖΑ πρέπει να είναι σκληρή, αλλά τεκμηριωμένη. Όχι μηδενιστική. Δεν μπορεί, για παράδειγμα, να επικρίνει την κυβέρνηση για τις επιλογές της στην ΕΡΤ, όταν η ΕΡΤ ήταν ίδια και χειρότερη την περίοδο 2015-2019.

Σύγχυση εξακολουθεί να παρατηρείται και στο δεύτερο κόμμα της αντιπολίτευσης. Οι προσπάθειες της κυρίας Γεννηματά να ενισχύσει την αντικυβερνητική ρητορεία της δυσχεραίνονται από το αντιΣΥΡΙΖΑ μένος, που διακατέχει το μεγαλύτερο κομμάτι του στελεχικού δυναμικού του ΚΙΝΑΛ. Αυτή η επαμφοτερίζουσα τακτική, η οποία δεν το ωφέλησε στις εκλογές του Ιουλίου του 2019, μπορεί να αποβεί καταστρεπτική στις επόμενες.

Εν κατακλείδι, μέσα στους επόμενους δύο μήνες, ο Κυριάκος Μητσοτάκης θα κληθεί να ξεπεράσει, υποχρεωτικά, την ανασφάλειά του: είτε θα αναμετρηθεί με τα προβλήματα που… συνωστίζονται στην κυβερνητική αυλή του, είτε θα τα μεταθέσει για λίγους μήνες, επιχειρώντας να υφαρπάξει μια νέα εκλογική νίκη. Επ’ αυτού πάντως, καλό είναι να γνωρίζει ότι «η νίκη δεν είναι ποτέ οριστική», όπως έλεγε ο Τσόρτσιλ, τον οποίο ξεπατικώνει σε κάθε ευκαιρία.

Στην δε αντιπολίτευση και ειδικά στον Αλέξη Τσίπρα σήμερα φαίνεται να ταιριάζει γάντι η ρήση του Αμερικανού συγγραφέα Γκορ Βιντάλ: «Δεν αρκεί να πετύχεις εσύ. Πρέπει και οι άλλοι να αποτύχουν».