Δύο ζωές

 

γράφει ο Μάριος Διονέλλης

 

Ενας 42χρονος με τη σύζυγό του ταξιδεύουν με τη μηχανή τους στον Βόρειο Οδικό Αξονα Κρήτης. Στον κεντρικότερο δρόμο της Κρήτης, που ενώνει το νησί από τη μια πλευρά ώς την άλλη. Στον δρόμο, που έχει βρεθεί στις εξαγγελίες τουλάχιστον πέντε πρωθυπουργών τα τελευταία τριάντα χρόνια.

 

Για άγνωστο λόγο οι δύο νέοι άνθρωποι βρίσκονται εκτός δρόμου και τραυματίζονται βαριά. Περνούν τρεις μέρες, τρία ολόκληρα 24ωρα και δεν τους εντοπίζει κανείς. Στον πιο πολυσύχναστο, στον πιο κομβικό δρόμο του νησιού. Ούτε οι κάμερες διαχείρισης της κυκλοφορίας, ούτε το ειδικό Τμήμα Τροχαίας ΒΟΑΚ, ούτε περαστικοί, ούτε κανείς. Οχι σε κάποιον κατσικόδρομο στη μέση του πουθενά.

 

Σε μια πρασινάδα, 10 μέτρα από το οδόστρωμα και τον... πολιτισμό. Εντοπίζονται από τους φίλους τους, που ξεκίνησαν να ψάχνουν βήμα βήμα στη διαδρομή όπου ήξεραν ότι κινούνταν όταν χάθηκαν τα ίχνη τους. Ο άνδρας είναι νεκρός, η γυναίκα του χαροπαλεύει στην εντατική. Δύο ζωές επί τρεις μέρες να παλεύουν με τη θλιβερή πραγματικότητα ενός δρόμου που επί χρόνια όλο φτιάχνεται και όλο εξαγγέλλεται.

 

Ο Τσίπρας (και ως βουλευτής Ηρακλείου) είχε βάλει την ανακατασκευή του ΒΟΑΚ στις προτεραιότητές του και ο Μητσοτάκης ως Κρητικός πρωθυπουργός τον υποσχέθηκε ως ένα από τα πρώτα έργα της κυβέρνησής του. Ο δρόμος είναι ακόμα στην ίδια κατάσταση και για άλλη μια φορά περισσεύουν οι υποσχέσεις.

 

Το χειρότερο είναι πως το επόμενο διάστημα οι δύο ζωές θα μετρήσουν ως επιχειρήματα για την ανάγκη επιβολής διοδίων αν κάποτε θέλουμε να δούμε δρόμο της προκοπής στο νησί.  

πηγή