Ο Μητσοτάκης "φεύγει", ο Δένδιας "έρχεται": Αρλούμπες και όνειρα μέσω Τσαβούσογλου…

 

γράφει ο Γιώργος Καρελιάς

 

Ο Νίκος Δένδιας πήγε στην Άγκυρα ως υπουργός Εξωτερικών και γύρισε ως (και) υποψήφιος αρχηγός της ΝΔ, αν πιστέψουμε το πλήθος των πανομοιότυπων «εκτιμήσεων» που κατέκλυσε πολλά μέσα ενημέρωσης στην Ελλλάδα.

 

Μάλιστα, με λίγη παραπάνω φαντασία, κάποιος θα μπορούσε να πει ότι ο -σύμφωνα με τη δική του διατύπωση- "καλός (του) φίλος" εδώ και 30 χρόνια Μεβλούτ Τσαβούσογλου έβαλε το χέρι του, ώστε να "σπρώξει" τον ομόλογό του προς την κορυφή της δημοφιλίας και να τον καταστήσει "δελφίνο" του Κυριάκου Μητσοτάκη!

 

Τι απ’ όλα αυτά στέκει και τι κινείται στη σφαίρα της φαντασίας και της ελληνικής υπερβολής; Ας τα δούμε αναλυτικά:

 

Πρώτον, στην Άγκυρα ο Δένδιας έπεσε πάνω σε μια μεγάλη ευκαιρία. Και την άρπαξε. Αιφνιδίασε τον Τσαβούσογλου και "σκόραρε" εκτός έδρας. Απάντησε με τέχνη και επιθετικότητα σε όλα τα θέματα που έθεσε ο ομόλογός του και σκόρπισε ενθουσιασμό στο εσωτερικό ακροατήριο. «Επιτέλους, κάποιος τους τα είπε μέσα στο σπίτι τους», κατά την κοινότοπη, αλλά με άμεση επίδραση στο ελληνικό θυμικό, έκφραση.

 

Δεύτερον, ο Δένδιας ό,τι είπε το είχε σχεδιάσει ή του βγήκε επιτόπου αυθόρμητα; Ηταν αποκλειστικά δική του πρωτοβουλία ή ήταν σε συνεννόηση με τον πρωθυπουργό; Η «διαρροή» από το Μέγαρο Μαξίμου ότι όσα είπε ο Δένδιας στην Αγκυρα τα είπε κατόπιν «ρητής εντολής» του Μητσοτάκη οδήγησε στην ακριβώς αντίθετη ερμηνεία: ότι ο Μητσοτάκης έσπευσε να οικειοποιηθεί όσα πέτυχε ο υπουργός του στην Άγκυρα. Ο ίδιος ο Δένδιας, πάντως, το ξεκαθάρισε («υπηρετώ την πολιτική της κυβέρνησης Μητσοτάκη σε απόλυτη συνεννόηση με τον πρωθυπουργό», δήλωσε). Τι να δήλωνε, δηλαδή; Οτι συνεννοήθηκε με τον… Καραμανλή και τον Σαμαρά, για να κόψει τη… «γραμμή Σημίτη», όπως θέλει μια κάποια τρέχουσα (δεξιοαριστερή) αρλουμπολογία; Υπουργός του Μητσοτάκη είναι, «μητσοτακικός» είναι σήμερα. Αύριο βλέπουμε.

 

Τρίτον, το επεισόδιο στην Άγκυρα με «νικητή» τον Δένδια τον καθιστά αυτομάτως υποψήφιο διάδοχο του Μητσοτάκη στην ηγεσία της ΝΔ; Ο ισχυρισμός αυτός, που προβάλλεται από «δεξιούς» και «αριστερούς» με κοινό χαρακτηριστικό τον αντιμητσοτακισμό και τον φιλοκαραμανλισμό, είναι έωλος. Για τρεις λόγους. Πρώτον, για να αναδειχθεί δελφίνος, πρέπει ο νυν αρχηγός να έχει τεθεί υπό αμφισβήτηση και τέτοιο σημάδι δεν υπάρχει. Ο Μητσοτάκης είναι, επί του παρόντος, αδιαμφισβήτητος. Δεύτερον, το ενδιαφέρον του Κώστα Καραμανλή για την ηγεσία του κόμματος εξαντλήθηκε το 2016, όταν ο «καραμανλικός» Βαγγέλης Μεϊμαράκης έχασε το κόμμα από τον «μουσαφίρη»-έτσι τον λένε ακόμα ορισμένοι «καραμανλικοί»- Κυριάκο Μητσοτάκη. Και, τρίτον, για να υπάρξει πεδίο δράσης για δελφίνους στη ΝΔ, πρέπει να βάλει το χέρι του και ο… Αλέξης Τσίπρας!

 

Ναι, όσο παράξενο κι αν ακούγεται, μόνο αν ο ΣΥΡΙΖΑ καταφέρει να ανταγωνιστεί στα ίσα τη ΝΔ, θα αρχίσει να ανησυχεί ο Μητσοτάκης. Κάτι τέτοιο δεν διαφαίνεται μέχρι στιγμής. Επιπλέον, για να τεθεί οποιοδήποτε θέμα ηγεσίας στη ΝΔ πριν από τις προσεχείς εκλογές, πρέπει η κατάρρευσή της να είναι εμφανής.

 

Ακόμα κι αν υποθέσουμε ότι αυτό μπορεί να συμβεί σε ένα-δύο χρόνια, είναι αμφίβολο αν ο Δένδιας θα είναι ο κατάλληλος για αντι-Τσίπρας. Σε δύο χρόνια ο νυν υπουργός Εξωτερικών θα είναι 64 ετών και ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ 49. Θα αρκούν στον Δένδια οι δάφνες της Αγκυρας για να ανατάξει ένα κόμμα που θα το έχει πάρει η κατηφόρα; Πολύ χλομό μου φαίνεται. Θυμίζω ότι στην προηγούμενη εσωκομματική αναμέτρηση(2016) ο ηττηθείς Μεϊμαράκης ήταν 63 και ο νικητής Μητσοτάκης 48 ετών.

 

Δεν ξέρουμε αν Καραμανλής και Σαμαράς έχουν ήδη «υιοθετήσει» τον Δένδια ως δελφίνο του Μητσοτάκη, όπως θέλει μια κάποια τρέχουσα φιλολογία. Αυτό που φαίνεται μέχρι στιγμής είναι ότι κυριαρχούν παντού οι μητσοτακικοί. Ορισμένοι καραμανλικοί και σαμαρικοί και, γενικώς, αντιμητσοτακικοί, μην έχοντας πλέον ρόλο στα νεοδημοκρατικά, «αρπάχτηκαν» από τον Δένδια για να ικανοποιήσουν τις όποιες επιθυμίες τους. Μόνο που αυτές κινούνται στη σφαίρα των ονείρων.

 

Και όπως έχει πει ο Γάλλος ποιητής Πολ Βαλερί, "ο καλύτερος τρόπος για να κάνεις τα όνειρά σου να βγουν αληθινά, είναι να ξυπνήσεις". Αλλά τότε μπορεί να πάθουν αυτό που έχει πει ο Σάρτρ: "Έκανα το λάθος να πιστέψω ότι το ξύπνημα από το όνειρο ήταν η πραγματικότητα"…    

πηγή