Ο δεκάλογος του ΠΑΣΟΚ για συμμετοχή σε κυβέρνηση

 

γράφει ο Δημήτρης Κουκλουμπέρης

 

 

Ποια είναι τα προγραμματικά προαπαιτούμενα που βάζουν ως όρο από τη Χαριλάου Τρικούπη, σε τι ποσοστό μεταφράζεται η «ισχυρή εντολή» που ζητά ο Νίκος Ανδρουλάκης και τι απαντά στις αιτιάσεις της Ν.Δ. και του ΣΥΡΙΖΑ για τη μετεκλογική στάση του κόμματός του.

Oσο πλησιάζει η ώρα των εκλογών τόσο εντείνονται τα σενάρια για το είδος της κυβέρνησης που θα προκύψει. Κομβικό ρόλο στις συζητήσεις αυτές διαδραματίζει σταθερά το ΠΑΣΟΚ. Μπροστά στο ενδεχόμενο μη επίτευξης αυτοδυναμίας στις πρώτες και δεύτερες κάλπες, το κόμμα της Κεντροαριστεράς εμφανίζεται να κρατά το κλειδί που θα ξεκλειδώσει την πόρτα για τη συγκρότηση κυβέρνησης. Αυτός είναι και ο λόγος για τον οποίο η Ν.Δ. και ο ΣΥΡΙΖΑ, γνωρίζοντας ότι θα χρειαστεί να συνάψουν συμμαχίες για να εξασφαλίσουν την πολυπόθητη πλειοψηφία στη Βουλή, αντιμετωπίζουν το ΠΑΣΟΚ σαν πολύφερνη νύφη.

 

Τους τελευταίους μήνες, το ξέσπασμα του σκανδάλου των παρακολουθήσεων με θύμα τον Νίκο Ανδρουλάκη, για το οποίο εγκαλείται ως πολιτικός ενορχηστρωτής ο Κυριάκος Μητσοτάκης, εκμηδένισε τις λιγοστές μέχρι τότε πιθανότητες κυβερνητικής σύμπλευσης των δύο κομμάτων, με αποτέλεσμα ο πρωθυπουργός να αλλάξει στρατηγική έναντι του ΠΑΣΟΚ. Από τη στιγμή, δηλαδή, που αντιλήφθηκε ότι η προοπτική συνεργασίας με τη Χαριλάου Τρικούπη έχει καεί, η πολιτική των ήπιων τόνων μετατράπηκε σε ανοίκειες επιθέσεις και σκληρό ροκ. Πρόσφατο χαρακτηριστικό παράδειγμα η αναφορά του σε «σοσιαλ–Καμμένους» καθώς και η επανάληψη της πρόβλεψης ότι το ΠΑΣΟΚ θα συμπράξει με τον ΣΥΡΙΖΑ, με το βλέμμα στο κεντρώο-φιλελεύθερο ακροατήριο. Είχε προηγηθεί η δήλωση-προτροπή του κ. Ανδρουλάκη προς τους ψηφοφόρους –που ενόχλησε σφόδρα τον κ. Μητσοτάκη– να στείλουν τη Ν.Δ. στην αντιπολίτευση στις προσεχείς εκλογές και η πολιτική μομφή του για τη διαγραφείσα ευρωβουλευτή Εύα Καϊλή ότι αποτελούσε τον «δούρειο ίππο» του Μαξίμου.

 

Ωστόσο, ο πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ απορρίπτει κατηγορηματικά τη σύμπλευση με την Κουμουνδούρου, χρησιμοποιώντας σκληρές εκφράσεις για τον Αλέξη Τσίπρα, ο οποίος πάντως αποφεύγει να πράττει το ίδιο, προκειμένου να κρατάει ζωντανή την ελπίδα της διακηρυγμένης θέσης του για προοδευτική διακυβέρνηση. Ο Νίκος Ανδρουλάκης έχει ξεκαθαρίσει ότι δεν προτίθεται να συμβάλει στην αναβίωση της «εφιαλτικής» περιπέτειας ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝ.ΕΛΛ., δεν θα βάλει από το παράθυρο στην πρωθυπουργία τον κ. Τσίπρα, αποκαλώντας τον μάλιστα «καλύτερο πελάτη του κ. Μητσοτάκη».

 

 

Γίνεται λοιπόν κατανοητό ότι στη Χαριλάου Τρικούπη δεν πρόκειται κατά το κοινώς λεγόμενο «να πουλήσουν εύκολα το τομάρι τους» με αντάλλαγμα τη νομή της εξουσίας. Αρμόδιες πηγές διευκρινίζουν εμφατικά στην «Εφ.Συν.» ότι το ΠΑΣΟΚ δεν είναι κόμμα διαμαρτυρίας, όμως, από την άλλη πλευρά, η όποια κυβερνητική ανάμειξή του δεν μπορεί να γίνει με κριτήριο τις καρέκλες, αλλά με σαφείς όρους στη βάση προγραμματικών συμφωνιών, με σοσιαλδημοκρατικό περιεχόμενο, που θα υλοποιηθούν από πρόσωπα υψηλής αξιοπιστίας. Προαπαιτούμενο για να έχουν τα προαναφερθέντα υπόβαθρο, είναι –κατά τους κομματικούς ιθύνοντες– το ΠΑΣΟΚ να λάβει ισχυρή εντολή, κάτι που μεταφράζεται σε ένα υψηλό διψήφιο ποσοστό (στο ευνοϊκό σενάριο, σύμφωνα και με ορισμένες δημοσκοπήσεις, στη σφαίρα του 14%–15% αλλά και σε συνάρτηση με τα ποσοστά που θα λάβουν Ν.Δ. και ΣΥΡΙΖΑ).

 

Τη γραμμή της Χαριλάου Τρικούπη για σταθερότητα από την πρώτη Κυριακή με συγκεκριμένες αυστηρές προϋποθέσεις αποκωδικοποιούν καθημερινά ο πρόεδρος και τα στελέχη του. Μιλώντας ενώπιον της Κ.Ο. ο κ. Ανδρουλάκης έθεσε στόχους και εκλογικά προτάγματα τονίζοντας: «Ζητώ ισχυρή εντολή για μια κυβέρνηση που θα ανατρέψει το παλιό σύστημα διαφθοράς. Για να ανατραπεί η ιδιότυπη ομηρία του προοδευτικού κόσμου. Οσο ο ΣΥΡΙΖΑ παραμένει στην αξιωματική αντιπολίτευση τόσο θα μένει στην εξουσία η Ν.Δ. Οι υπαρξιακές αναζητήσεις Μητσοτάκη - Τσίπρα και η αγωνία τους για την καρέκλα της εξουσίας δεν αφορούν ούτε εμάς ούτε τον ελληνικό λαό». Χθες, σε ραδιοφωνική συνέντευξη –σε παρόμοιο μήκος κύματος– δήλωσε: «Ο κ. Μητσοτάκης είναι ο πρωθυπουργός των υποκλοπών, των Πάτσηδων, των Δημητριάδηδων. Aν θέλουμε να φύγει η κυβέρνηση Μητσοτάκη, ο πιο ασφαλής δρόμος είναι η ενίσχυση του ΠΑΣΟΚ. Να πάμε μπροστά με μια προοδευτική κυβέρνηση με σοσιαλδημοκρατικό κορμό».

 

Είναι νωρίς

Ο Δημήτρης Μάντζος θα πει: «Είναι νωρίς διότι όλες οι συζητήσεις γίνονται χωρίς τον ξενοδόχο, που είναι ο ελληνικός λαός. Αν όλα πάνε όπως δείχνουν, θα έχουμε μία διερευνητική εντολή, που θα τη σεβαστούμε. Εχουμε την αυτονομία και το πολιτικό μας στίγμα. Το προοδευτικό πρόσημο θα αποδειχθεί από τις πολιτικές, όχι από συνθήματα, όπως κάνει ο κ. Τσίπρας, κακοποιώντας τον όρο προοδευτική διακυβέρνηση».

 

Τη δική του πινελιά έβαλε ο Κώστας Σκανδαλίδης, εκτιμώντας ότι ο λαός μπορεί να φέρει μια δημοκρατική ανατροπή και θα δώσει στο ΠΑΣΟΚ πρωταγωνιστικό ρόλο, «με γνώμονα μία κυβέρνηση με σοσιαλδημοκρατική κατεύθυνση που δεν έχει καμία σχέση με τον ελιτισμό, τον αυταρχισμό και την ταξική κατεύθυνση που κυβερνάει η Ν.Δ., ούτε με τον τρόπο διακυβέρνησης του ΣΥΡΙΖΑ, τον λαϊκισμό και τη χειραγώγηση της Δικαιοσύνης».

 

Δέκα προαπαιτούμενα

«Αν η επιλογή των πολιτών είναι να μη δώσουν αυτοδυναμία, θα γίνει αυτό πρόβλημα της χώρας;», αναρωτήθηκε ο Οδυσσέας Κωνσταντινόπουλος, προειδοποιώντας Ν.Δ. και ΣΥΡΙΖΑ για τον κίνδυνο μιας μακράς εκλογικής περιπέτειας. Προχωρώντας ένα βήμα παραπάνω, περιέγραψε το πλαίσιο των δέκα προαπαιτούμενων που θα βάλει στο τραπέζι των διερευνητικών εντολών το ΠΑΣΟΚ. Ειδικότερα, αποκάλυψε ότι το κόμμα του θα ζητήσει:

 

1. Κατάργηση της διάταξης της Ν.Δ. «που διαλύει τη δημόσια δωρεάν περίθαλψη».

2. Κατάργηση του νόμου Κατρούγκαλου για το ασφαλιστικό «που δεν κατάργησε η κυβέρνηση της Ν.Δ.».

3. Αλλαγή του νόμου που ψήφισε η Ν.Δ. για την ΕΥΠ και τις υποκλοπές και αποκατάσταση των πληγμάτων στο κράτος δικαίου, στους θεσμούς και στη δημοκρατία.

4. Ενίσχυση των ανεξάρτητων αρχών, ώστε να μην μπορεί κανείς «να ελέγχει τους αρμούς της εξουσίας».

5. Αξιοκρατία παντού, φέρνοντας ως αρνητικό παράδειγμα τον ΑΣΕΠ, «όπου Ν.Δ. και ΣΥΡΙΖΑ “τα βρήκαν” μεταξύ τους και μοίρασαν τις καρέκλες».

6. Προστασία της πρώτης κατοικίας, ώστε να δίνεται η δυνατότητα στον δανειολήπτη, υπό προϋποθέσεις, να μπορεί να αγοράζει το δάνειό του «και όχι τα funds τα οποία έφερε ο ΣΥΡΙΖΑ και υλοποιεί η Ν.Δ.».

7. Κοινωνική στέγη για νέα ζευγάρια και φοιτητές.

8. Επιβολή πλαφόν στη λιανική τιμή ρεύματος «και όχι χρηματιστήριο ενέργειας, όπως έκανε ο ΣΥΡΙΖΑ και εφαρμόζει η Ν.Δ.».

9. Φορολόγηση των υπερκερδών ηλεκτροπαραγωγών και τραπεζών.

10. Μόνιμο μηχανισμό στήριξης για ευάλωτους πολίτες και αδύναμους χαμηλοσυνταξιούχους.