Μήπως κέρδισε η Σαουδική Αραβία το Παγκόσμιο Κύπελλο;

 

Του Άρη Χατζηστεφάνου

 

Η θριαμβευτική πορεία του Λιονέλ Μέσσι στο Παγκόσμιο Κύπελλο Ποδοσφαίρου του Κατάρ μπορεί να χάρισε συγκίνηση και ενθουσιασμό στους κατοίκους και τους φίλους της Αργεντινής αλλά υπήρχε και μια άλλη χώρα που μπορεί να πανηγυρίζει μαζί της.

 

Ο Μέσι υπέγραψε τον Μάιο συμβόλαιο με τη Σαουδική Αραβία που σύμφωνα με πληροφορίες του προσφέρει 25 εκατομμύρια δολάρια το χρόνο για να προωθεί την εικόνα του καθεστώτος στα διεθνή μέσα ενημέρωσης. Το γεγονός μάλιστα ότι λίγους μήνες αργότερα ξεκίνησαν διαρροές για το ενδεχόμενο να αναλάβει η Σαουδική Αραβία τη διοργάνωση του Παγκοσμίου Κυπέλλου το 2030, οδήγησε αρκετούς σχολιαστές στο συμπέρασμα ότι το Ριάντ θα χρησιμοποιήσει τον Μέσι σαν πολιορκητικό κριό σε αυτή την προσπάθεια.

 

«Ο Μέσι πούλησε την ψυχή του στον διάολο», τιτλοφορούσε την ανάλυσή του για το θέμα  το περιοδικό The Atlantic και εξηγούσε ότι αν και ο Μέσι θεωρητικά πληρώνεται μόνο για να προωθεί τον τουρισμό στη Σαουδική Αραβία, η προσπάθεια ανάληψης της διοργάνωσης εντάσσεται σε κοινό πρόγραμμα προώθησης της χώρας στα διεθνή ΜΜΕ.

 

Να σημειωθεί ότι την ίδια περίοδο κυκλοφόρησαν και οι πρώτες πληροφορίες για το ενδεχόμενο συνδιοργάνωσης με την Αίγυπτο και την Ελλάδα. Η Αθήνα δηλαδή φαίνεται να εξετάζει το ενδεχόμενο συνεργασίας με δυο στυγνές δικτατορίες που φυλακίζουν και εκτελούν πολιτικούς αντιφρονούντες.

 

Η ηγεσία της Σαουδικής Αραβίας, ένα από τα πλέον αιμοσταγή καθεστώτα που έχει γνωρίσει η ανθρωπότητα μετά τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο, χρησιμοποιεί κατά κόρον τις αθλητικές διοργανώσεις για να εξωραΐσει την εικόνα της σε μια από τις πιο επιθετικές εκστρατείες του λεγόμενου sports-washing (του αθλητικού ξεπλύματος). Το Ριάντ οργάνωσε μια από τις μεγαλύτερες ανθρωπιστικές καταστροφές στην πρόσφατη ιστορία με τον βομβαρδισμό της Υεμένης – μια μάχη την οποία φαίνεται να χάνει οριστικά με την επικράτηση των Χούθι στο 80% της χώρας – ενώ συγκέντρωσε την οργή τη διεθνούς κοινής γνώμης με την εκτέλεση και τον τεμαχισμό του δημοσιογράφου Τζαμάλ Κασόγκι.

 

Το Ριάντ βέβαια γνωρίζει ότι η FIFA δεν θα έχει κανένα πρόβλημα να ξεπλύνει ένα ακόμη αυταρχικό καθεστώς αλλά και ότι θα βρει εύκολα στήριξη στο εσωτερικό της Ευρωπαϊκής Ένωσης (πάντα με το αζημίωτο). Ίσως η μόνη διαφορά είναι ότι κάποιοι πληρώνονται για να ξεπλένουν εγκλήματα πάνω από το τραπέζι και κάποιοι κάτω από το τραπέζι.