Θεσμοί και σημαίες ευκαιρίας

 

γράφει ο Δημήτρης Κουκλουμπέρης

 

Για το μεγάλο σκάνδαλο των υποκλοπών, σχεδόν όλοι -πλην κυβέρνησης- ζητούν να πέσει άπλετο φως. Σε αυτό το ομόθυμο αίτημα αντιπολίτευσης και συναρμόδιων θεσμικών φορέων η Ν.Δ. απάντησε με κρυφτούλι και συγκάλυψη.

 

Ευτυχώς όμως, η τεκμηριωμένη δημοσιογραφική έρευνα περισσότερο και οι κοινοβουλευτικές διαδικασίες (όσο το επιτρέπουν τα εμπόδια της γαλάζιας πλειοψηφίας) φέρνουν διαρκώς στην επιφάνεια νέα αποκαλυπτικά στοιχεία. Επίσης, ενδεικτικές του εσωκομματικού προβλήματος στη Ν.Δ. είναι οι προειδοποιήσεις -και του Αντώνη Σαμαρά μετά τον Κώστα Καραμανλή- ότι αν η κυβέρνηση υπέκλεψε συνομιλίες, τότε βρισκόμαστε ενώπιον αντιδημοκρατικής εκτροπής.

 

Αυτό δηλαδή που επισημαίνουν εκπρόσωποι του πολιτικού κόσμου και κορυφαίοι νομικοί, αλλά ο κ. Μητσοτάκης κάνει ότι δεν καταλαβαίνει, προβάλλοντας μη πειστικές δικαιολογίες και αντικρουόμενα επιχειρήματα. Τη μια παριστάνει τον άμοιρο ευθυνών, την άλλη επικαλείται το απόρρητο και τελικά φτάνουμε στο σημείο όπου και νομοθετικά μπαίνει ταφόπλακα στην αλήθεια.

Αν ο πρωθυπουργός διέθετε πολιτικό θάρρος, θα αναγνώριζε στη Βουλή το μέγεθος του ολισθήματος με τις παράνομες παρακολουθήσεις, θα απολογούνταν και θα ζητούσε συγγνώμη. Δεν το έπραξε, επιλέγοντας τη φυγή. Επιβεβαίωσε έτσι την πολιτική ενοχή, την αλαζονεία και τη θεσμική του αδιαφορία, ενώ νομιμοποιεί την αυθαιρεσία παρακρατικών μηχανισμών.

 

Οσον για τον ΣΥΡΙΖΑ, η προσπάθεια επικοινωνιακής εκμετάλλευσης για αντιπολιτευτικούς λόγους και η πολωτική ρητορική του προέδρου του δεν συμβάλλουν στη διαλεύκανση της υπόθεσης ούτε διαγράφουν από τη μνήμη την αντίληψη για τους θεσμούς, τους οποίους εργαλειοποίησαν επί των ημερών τους. Ο σεβασμός στο κράτος δικαίου και στη δημοκρατία δεν αποτελεί σημαία ευκαιρίας. Απαιτεί συνέπεια και αποδεικνύεται με έργα. Αν Μητσοτάκης και Τσίπρας το λησμονούν, στις κάλπες οφείλουν να τους το θυμίσουν οι πολίτες.