Μη μαδάς τη μαργαρίτα

 

γράφει ο Παντελής Μπουκάλας

 

Αν οι διαφημίσεις των στοιχηματικών εταιρειών πέφτουν βροχή σε ουδέτερες περιόδους, με το Μουντιάλ απέκτησαν γνωρίσματα καταιγίδας. Καμία έκπληξη. Αφού το καζίνο της Πάρνηθας και τα άλλα οχτώ «επίγεια» (έτσι χαρακτηρίζονται αρμοδίως) δεν αρκούν για να καλυφθούν οι ανάγκες του νομιμοποιημένου τζόγου, έπρεπε να προστεθούν και πέντε (μέχρι στιγμής) διαδικτυακά. Για να παίζουμε οι πάντες παντού με το μέχρις αποβλακώσεως έξυπνο τηλέφωνό μας.

 

Η μόνη έκπληξη οφείλεται στην αμέλεια των «Παρόχων Παιχνιδιών Live Casino» να εμπλουτίσουν το μενού τους, προσθέτοντας στο μπλακ τζακ, στο πόκερ και στο μπακαρά ένα παίγνιο εναρμονισμένο με τα περί την κάλπη θεμιτά και αθέμιτα. Ας το ονόμαζαν Μπλακ Καλπ, Κάλπερ, Καλπαρά ή ό,τι άλλο μπορούσε να σκαρφιστεί ο νους των διαφημιστών, που συναγωνίζεται σε ατακαδόρικη ευρηματικότητα τον νου όσων βιοπορίζονται ως λογογράφοι υψηλών προσώπων. Απλό το θέμα του παιχνιδιού: «Βρείτε την Κυριακή των εκλογών και κερδίστε ένα πενθήμερο στο ξενοδοχείο των Δελφών “Η Παλιά Καλή Πυθία”». Ή στο Μαράθι Χανίων.

 

Ακόμα και οι πλέον καλοκάγαθοι δύσκολα θα πίστευαν πως όταν οι κυβερνητικοί επιτελικοί συσκέπτονται αναζητώντας τη «σωστή Κυριακή», για να ποντάρουν σ’ αυτήν τις ελπίδες τους, το πράττουν με γνώμονα το «γενικό συμφέρον». Ο όρος αυτός, άλλωστε, είναι εξίσου ελαστικός με τον όρο «εθνική ασφάλεια», η επίκληση του οποίου νομιμοποίησε μια βιοτεχνία «επισυνδέσεων». Ανέκαθεν το γενικό συμφέρον στενεύει για να ταυτιστεί με το κομματικό, αφού ανέκαθεν οι κυβερνώντες εννοούν την πατρίδα σαν συνώνυμή τους και με βάση αυτό το δόγμα πολιτεύονται.

 

Η κυβέρνηση ορκίζεται ότι επιθυμεί να εξαντλήσει την τετραετία. Το προεκλογικό κλίμα, όμως, εγκαθιδρύθηκε με τη λήξη του καλοκαιριού εξαιτίας των δικών της υστερόβουλων πρωτοβουλιών: διαρροές προς έλεγχο των κοινωνικών αντανακλαστικών, δηλώσεις υπουργών, αντιδηλώσεις συναδέλφων τους κτλ. Με επιστέγασμα την προ δεκαημέρου απόφανση του κ. Κ. Μητσοτάκη στην Καλλιθέα: «Το κλίμα μυρίζει ήδη εκλογές». Αυτή όμως θα μπορούσε να είναι η διαπίστωση κάποιου που βλέπει το παιχνίδι απ’ έξω, όχι του κορυφαίου παίχτη. Οσοι δεν αποφασίζουν, δικαιούνται να μαδούν τη μια μαργαρίτα μετά την άλλη, για να βρουν αν οι εκλογές θα γίνουν Φλεβάρη ή Απρίλη και να ποντάρουν αναλόγως σε παράνομα στοιχηματατζίδικα. Αν όμως μαδούν τη μαργαρίτα και όσοι οφείλουν να αποφασίζουν, μαδούν μαζί και την αξιοπιστία τους. Και τη θεσμική τους ευθύνη.