Αδειάζει η κλεψύδρα τους

Δεν μπορεί να διαρκέσει για πολύ το ψέμα της εικονικής Ελλάδας που προσπάθησε να φιλοτεχνήσει ο Σαμαράς προχθές στη Βουλή. Η τεχνητή αισιοδοξία κράτησε μόνο δύο μήνες και ήδη ξεσπάει η καταιγίδα. Δεν πρόκειται για κομματική αντιπαράθεση κορυφής, για υποκινούμενη κομματική αντιδικία, αλλά για βαθύ κοινωνικό διχασμό, που αποτυπώνεται και στο πολιτικό επίπεδο. Πρόκειται για σύγκρουση δύο διαφορετικών πολιτικών σχεδίων για το μέλλον της χώρας. Ο Σαμαράς έδειχνε προχθές να ζει σε άλλη χώρα, υποσχόμενος επενδύσεις με ξεπούλημα της δημόσιας περιουσίας και ανάπτυξη με αυταρχισμό.
Τα δημόσια έσοδα υποχωρούν, η φοροδοτική ικανότητα των πολιτών έχει πληγεί ανεπανόρθωτα, η ύφεση και η ανεργία καλπάζουν, τις καταθέσεις κατατρώει η λιτότητα αλλά και η αβεβαιότητα, όπως δείχνει το γεγονός ότι ξανάρχισε η αντίστροφη ροή καταθέσεων προς το εξωτερικό, τα οκτώ στα δέκα νοικοκυριά δηλώνουν ότι δεν μπορούν να καλύψουν τις άμεσες ανάγκες τους, τα ασφαλιστικά ταμεία καταγράφουν ολοένα και μεγαλύτερες καθυστερήσεις ή και απώλειες στην καταβολή των ασφαλίστρων. Αυτή η εφιαλτική πραγματικότητα δεν αλλάζει με παραδείσους επενδύσεων!

Η αίσθηση ότι τελειώνει η εικονική αισιοδοξία καταγράφεται και στις δημοσκοπήσεις, που όχι μόνο επιβεβαιώνουν το ανάγλυφο της κοινωνικής απελπισίας, αλλά ανακάμπτει ο ΣΥΡΙΖΑ και υποχωρεί η Ν.Δ., παρ' ότι οι κυβερνητικοί συνεταίροι της μετατρέπονται σε αιμοδότες της.
Αυτή η αλλαγή περιόδου επισημειώνεται από τη σοβούσα κρίση της κυβερνητικής συμμαχίας, παρά τις προσπάθειες των πολιτικών αρχηγών να την περιορίσουν επικαλούμενοι την υπερτάτη αρχή της κυβερνητικής σταθερότητας. Τελευταία δείγματα ενδοκυβερνητικών αποκλίσεων, η ακροδεξιά επίθεση των βουλευτών της Ν.Δ. στο θέμα της ιθαγένειας των μεταναστών και στη διάταξη Ρουπακιώτη για το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο. Αν επιμείνουν οι Νεοδημοκράτες βουλευτές, τότε είναι ορατό το ενδεχόμενο να αποσαθρωθεί η υφιστάμενη κυβερνητική πλειοψηφία και να μεταλλάσσεται κατά περίπτωση. Άλλοτε να συγκροτείται από τα τρία μνημονιακά κόμματα και άλλοτε από τη σύμπραξη Δεξιάς και Ακροδεξιάς. Πρόκειται για περίεργη αντίληψη κυβερνητικής σταθερότητας, που μετατρέπει την κυβερνητική πλειοψηφία σε θεματική δραστηριότητα, κάτι σαν ΜΚΟ!
Ο Σαμαράς αντιμετωπίζει στρατηγικά αδιέξοδα. Κυβερνάει ως Μόντι, αλλά το κόμμα του είναι με τον Μπερλουσκόνι. Ανάλογα αδιέξοδα, υπαρξιακού χαρακτήρα, αντιμετωπίζει ο Βενιζέλος, με το ΠΑΣΟΚ, αν και "εφτάψυχο", να συρρικνώνεται σε μονοψήφια παρέα. Αλλά και ο Κουβέλης, όπως φάνηκε προχθές στη Βουλή, είναι αναγκασμένος να απολογείται στους αριστερούς ψηφοφόρους του για τον άνευ όρων κυβερνητισμό του.
Η κλεψύδρα της κυβέρνησης αδειάζει. Από την έκβαση, την ένταση και την επιμονή των κοινωνικών αντιδράσεων θα καθοριστεί και το τέλος της υβριδικής κυβέρνησης. Δεν θα είναι μακρινό. Όσο πιο γρήγορα, τόσο καλύτερα, μήπως και προλάβουμε την καταστροφή.
http://www.avgi.gr/