Του Δημήτρη Χρήστου
Ασφαλώς και δεν θα έχανα την έκτακτη εμφάνιση του κορυφαίου σολίστ του μπουζουκιού Κώστα Παπαδόπουλου. Έτσι βρέθηκα τη Μεγάλη Δευτέρα στον μουσικό χώρο "Χίλιες δύο νύχτες" στου Ψυρρή. Δεν είχα φανταστεί όμως ότι η συγκίνησή μου θα ήταν τόσο δυνατή, ώστε να ακυρώσω το θέμα που είχα αποφασίσει να γράψω σήμερα. Στη μικρή σκηνή του μαγαζιού, ανέβηκαν ο Κύριος (με κεφαλαίο κάπα) Κώστας Παπαδόπουλος, ο περίφημος κιθαρίστας Μάριος Κώστογλου και η ερμηνεύτρια Σταυρούλα Μανολωπούλου. Ένα μπουζούκι και μια κιθάρα. Τι μπορεί να συνθέσουν; Παπάδες, λέμε στην... καθομιλουμένη. Λάθος! Αγγέλους και βάλε!
  • Οι ντόπιοι υπηρέτες της νέας τάξης πραγμάτων, 77 χρόνια μετά τα αιματηρά γεγονότα του 1936 στη Θεσσαλονίκη, δημιουργούν στρατιές ανέργων και κάνουν ρουσφέτι ένα μεροκάματο 19 ευρώ για λίγους μήνες εργασίας...
ΑΙΣΘΑΝΘΗΚΑ την ανάγκη να αγκαλιάσω και να ασπαστώ τον Μάριο για το εξαιρετικό του παίξιμο, αλλά και τις σπουδαίες και με το δικό του ιδιαίτερο εκφραστικό στυλ ερμηνείες των δύσκολων τραγουδιών του Μπιθικώτση όπως τα συνέθεσε ο Μίκης. Ο σοβαρός κύριος Κώστας, προσηλωμένος απόλυτα στο μπουζούκι του, έμοιαζε σαν να βρίσκεται στο Μέγαρο Μουσικής. Στο τέλος του έσφιξα το χέρι, του ευχήθηκα καλή ανάσταση και του ζήτησα την άδεια για μια ερώτηση: Δεν αισθάνεσαι ποτέ την ανάγκη να τραγουδήσεις αυτά τα αριστουργήματα που εκτελείς με το μπουζούκι σου; Χαμογέλασε. Μια φορά που την αισθάνθηκα, κατάλαβα πως κανείς δεν θα με συγχωρούσε αν συνέχιζα, είπε. Ίσως αυτό να ήταν ένα επιπλέον κίνητρο -σκέφτηκα- για να κάνει ο Κώστας Παπαδόπουλος το φοβερό αυτό μουσικό όργανο να βγάζει τους τόσο μοναδικούς κελαϊδιστικούς ήχους, σαν να μιλάει.
ΤΕΛΕΙΩΣΑΜΕ με τη μεγάλη εισαγωγή. Εκκίνηση του θέματος είναι ο Επιτάφιος του Γιάννη Ρίτσου σε μουσική σύνθεση του Μεγάλου Μίκη. Αυτό ήταν το πρώτο μέρος της αξέχαστης βραδιάς. Μεγάλη Δευτέρα, σχεδόν Μάης, τότε που το 1936, στη Θεσσαλονίκη, χωροφύλακες και στρατιώτες μάτωσαν τη μεγαλειώδη διαδήλωση των καπνεργατών. Δώδεκα νεκροί και εκατοντάδες τραυματίες. Πρώτος νεκρός, ο οδηγός Τάσος Τούσης. Σφραγισμένη στις μνήμες μας η συγκλονιστική φωτογραφία της μάνας του, που σπαράζει πάνω από το άψυχο κορμί του σπλάχνου της, οι σύντροφοί του οποίου το είχαν τοποθετήσει πάνω σε μια ξύλινη πόρτα. Η φωτογραφία έκανε τον γύρο του κόσμου. Έκανε τον Γιάννη Ρίτσο να εργαστεί συνεχώς 48 ώρες για να γράψει τα πρώτα 8 ποιήματα του Επιτάφιου. Πρώτο ποίημα, πρώτη στροφή: "Γιέ μου, σπλάχνο των σπλάχνων μου, καρδούλα της καρδιάς μου, πουλάκι της φτωχιάς αυλής, ανθέ της ερημιάς μου". Ο Ρίτσος έδωσε τη σκυτάλη στον Μίκη, που με 24 ώρες συνεχούς εργασίας ολοκλήρωσε τη μελοποίηση!
ΔΕΝ ΞΕΡΩ για πόσο, αλλά για κάμποση ώρα ήμουν και δεν ήμουν στο μαγαζί. Τα αυτιά μου και τα μάτια μου ήταν εκεί, αλλά ο νους μου ταξίδευε στα βιβλία της Ιστορίας. Ο χειμώνας του 1936 ήταν ο πιο άγριος χειμώνας εκείνων των χρόνων. Τα τρόφιμα είχαν ακριβύνει και η οικονομική κατάσταση των εργαζομένων ήταν δυσβάσταχτη. Τον Φεβρουάριο μετέχουν σε αγωνιστικές κινητοποιήσεις λιμενεργάτες, αυτοκινητιστές, τροχιοδρομικοί, οι εργάτες βενζίνης (Σελλ, Γκρεκοπετρόλ), οι καπνεργάτες της Καβάλας και της Δράμας, οι κλωστοϋφαντουργοί Καρέλα στο Ν. Φάληρο. Την ίδια περίοδο, εντείνονται οι διακρίσεις σε βάρος των μεταναστών μικρασιατών προσφύγων, όπως και σε βάρος των Βορειοελλαδιτών, σε σχέση με τους λεγόμενους «παλαιούς» Έλληνες. Είναι χαρακτηριστικό, ότι το 90% του δυναμικού του κρατικού μηχανισμού στη Β. Ελλάδα ήταν Νοτιοελλαδίτες. Κυριότερο αίτημα των καπνεργατών, η αύξηση των ημερομισθίων στις 120 - 135 δραχμές με την εφαρμογή συλλογικής σύμβασης. Οι καπνέμποροι σε απάντηση των αιτημάτων απειλούν με απολύσεις και λοκ-άουτ πριν δώσουν τη... λύση η χωροφυλακή και ο στρατός.
ΚΑΙ ΜΕΤΑ η δικτατορία της 4ης Αυγούστου από τον Μεταξά, ο Δεύτερος Παγκόσμιος Πόλεμος η εθνική αντίσταση, οι ηττημένοι και οι προδότες που έγιναν από τον Τσώρτσιλ νικητές, καθώς ο Στάλιν συμφώνησε η Ελλάδα να παραμείνει στη σφαίρα επιρροής της Βρετανίας και άφησε τον Ζαχαριάδη να οδηγήσει ένα λαμπρό κίνημα στον αφανισμό. Ο "μεγάλος αρχηγός" δεν υπερασπίστηκε και δεν προστάτεψε κανέναν Έλληνα σύντροφο. Μετά, όταν πάλι οι λαϊκές κινητοποιήσεις για Δημοκρατία, δικαιοσύνη και προκοπή φούντωναν, ξανά δικτατορία. Τη συνέχεια την γνωρίζουμε. Η Αριστερά και η πατρίδα μας έχασε χιλιάδες λεβέντες, εργάτες, μαστόρους, τεχνικούς, επιστήμονες, διανοούμενους. Το όριό της ήταν περί το 10%. Ο ρόλος της, η υπεράσπιση των αδυνάτων.
ΠΑΡΑΚΑΜΠΤΟΥΜΕ τη μεταπολίτευση, έχουμε την κατάρρευση του σταλινικού μοντέλου ή υπαρκτού σοσιαλισμού, τον θρίαμβο του διεθνούς κεφαλαίου. Και ξαφνικά εδώ στην Ελλάδα η κρίση γεννά πάλι τη μεγάλη ελπίδα. Οι ντόπιοι υπηρέτες της νέας τάξης πραγμάτων, 77 χρόνια μετά τα γεγονότα του 1936, δημιουργούν στρατιές ανέργων, κάνουν ρουσφέτι ένα μεροκάματο 19 ευρώ για λίγους μήνες εργασίας, διαλύουν τις εργασιακές σχέσεις, καταστρέφουν τον κοινωνικό και παραγωγικό ιστό. Δύσκολη εποχή, ιδιαίτερες συνθήκες σε έναν καπιταλιστικό κόσμο. Τώρα η ελληνική κοινωνία χρειάζεται την Αριστερά έτοιμη και ικανή να σώσει τον τόπο. Να έρθει δικαιοσύνη και προκοπή. Να συνταχθεί το νέο υπόδειγμα για τον σοσιαλισμό του 21ου αιώνα. Και έτυχε οι πρώτοι που πρέπει να το υποβάλουν να είναι οι Έλληνες με τον ΣΥΡΙΖΑ. Νιώθεις το βάρος και τις δυσκολίες και σε πιάνει ίλιγγος, αν και κάποιοι έχουν έτοιμη συνταγή. Βγαίνεις από το ευρώ, γίνεται σοσιαλιστική επανάσταση και καθαρίζεις!
Καλή Ανάσταση.
dchristou52@gmail.com
http://beta.avgi.gr/