Αναρτήσεις
Του Βασίλη Πάικου
Ο ορισμός του σύγχρονου αριστερού. Του αριστερού της εποχής μας. Ο σημερινός, ο εντελώς σημερινός αριστερός, τέσσερα χρόνια μετά. Έτσι ήταν από την αρχή, από νεολαίος. Έτσι ήταν από την εμφάνισή του στον δημόσιο βίο. Έτσι ήταν από την ένταξή του το 1987 στην ΕΑΡ, στο τότε σχήμα της σύγχρονης Αριστεράς, και μετά στον Συνασπισμό. Έτσι ήταν πάντα, ως το τέλος. Έτσι «μένει» και σήμερα. Ο Μιχάλης Παπαγιαννάκης, ο φωτισμένος αριστερός. Ο φωτεινός…
Υπάρχει άραγε μεγαλύτερη δικαίωση, από το γεγονός ότι όλο και περισσότεροι αναφέρονται καθημερινά σ’ εκείνον, από τότε κι ως τα σήμερα; Όλο και περισσότεροι «λογοδοτούν» στη σκέψη του, στις ιδέες του, στη στάση του, στη «γραμμή» της ζωής του. Όλο και περισσότεροι τον επικαλούνται, ως τεκμήριο των δικών τους επιλογών. Όσο κι αν κάποιοι επιχειρούν σήμερα να τον «στενέψουν», προκειμένου να τον φέρουν στα μέτρα τους. Δε βαριέστε, ο Μιχάλης δεν κινδυνεύει από κάτι τέτοια. Είναι τόσο αυθεντικό, τόσο γερό και τόσο ανθεκτικό το αποτύπωμά του. Υπάρχει μεγαλύτερη δικαίωση για κείνον από το γεγονός ότι σήμερα, όλο και περισσότεροι «ομολογούν» την αναντικατάστατη χρησιμότητά του εδώ, τώρα, στις αυξημένες ανάγκες των καιρών.
Ο Μιχάλης είχε πει κάποτε πως «η Ελλάδα παράγει περισσότερους αριστερούς απ’ όσους η Αριστερά μπορεί ν’ αξιοποιήσει». Σήμερα θα ήταν υπερήφανος που η Αριστερά άλλαξε ρόλο, μεθόδους, «φύση». Που η Αριστερά «αξιοποιεί» τώρα δημιουργικά τους πολλούς αριστερούς που η Ελλάδα, η Ελλάδα της κρίσης παράγει. Που η Αριστερά διεκδικεί με αξιώσεις τώρα το ρόλο τον πρώτο. Με τις αντίστοιχες ευθύνες.
Ο Μιχάλης είχε πει κάποτε πως θα είναι εκείνος ο τελευταίος που θα κλείσει την πόρτα του κόμματός του. Απαντώντας στα σενάρια που, κάθε τρεις και λίγο, τον ήθελαν να αποσκιρτά, να «αποστατεί», να διαφοροποιείται. Ε λοιπόν σήμερα θα ήταν ευτυχής και υπερήφανος που οι πόρτες του κόμματός του είναι ορθάνοιχτες. Μονάχα προς την κατεύθυνση της εισόδου…
0 comments :
Δημοσίευση σχολίου