Όταν το γυαλί μαυρίζει και ραγίζει

Η ακαριαία και απροσδόκητη λαϊκή αντίδραση ανάγκασε τους δύο ελάσσονες κυβερνητικούς εταίρους να υπαναχωρήσουν από τη στάση αιδήμονος σιωπής που τηρούσαν απέναντι στην πρόκληση Σαμαρά να διαλύσει την ΕΡΤ και να ζητήσουν να συζητηθεί το θέμα της αναδιοργάνωσης με "ανοιχτή την ΕΡΤ". Βενιζέλος και Κουβέλης διαισθάνονται ότι αν καταπιούν (και μάλιστα αμάσητα...) την πρόκληση του πρωθυπουργού, τότε θα οδηγηθούν σε πολιτική περιθωριοποίηση, ίσως και εκτός Βουλής. Γι' αυτό, μετά τη δήλωση - ρεφρέν "διαφωνούμε, αλλά στηρίζουμε την κυβέρνηση", χθες πέρασαν στην τακτική να υποβάλουν "όρους" για τη συγκυβέρνηση.

Η ΕΡΤ έχει κλείσει. Η άρση αυτού του τετελεσμένου ισοδυναμεί με καταρράκωση του αρχηγικού προφίλ του Σαμαρά. Και ο πρωθυπουργός δεν είναι από εκείνους τους πολιτικούς που εκτιμούν τη διαλλακτικότητα και τη σύνθεση. Είναι αυταρχικός και ακραίος. Είναι ακροδεξιάς αντίληψης, μονοκομματικής κοπής, κατ' ανάγκην οπαδός των κυβερνήσεων συνεργασίας. Αν υποχωρήσει, θα γκρεμιστεί ο προσωπικός πολιτικός μύθος του, τον οποίο οικοδόμησε με την αδιάλλακτη πολιτική πορεία του, που την πλήρωσε παραμένοντας επί 15 έτη στα αζήτητα.

Ο Σαμαράς είναι αδίστακτος. Γνωρίζει ότι οι συνέταιροί του αντιμετωπίζουν το φάσμα της πολιτικής εξαφάνισης και ταλαντεύεται ανάμεσα στη συνέχιση του συμμαχικού κυβερνητικού σχήματος (που ισοδυναμεί με αναγνώριση στους συμμάχους του κάποιου στοιχειώδους ζωτικού πολιτικού χώρου) ή την ισχυροποίησή του με βάση το δόγμα "ο θάνατός σου, η ζωή μου". Στη διαπραγμάτευσή του με τους αδύναμους συνεταίρους του, ο Σαμαράς έχει την ατυχία να πέφτει συνεχώς έξω στους στόχους που έχει θέσει με το περίφημο greekovery της οικονομίας. Μετά τη ΔΕΠΑ, έσκασε και το φιάσκο της ΔΕΣΦΑ. Γι' αυτό αναγκάζεται να καταφύγει σε αντιπερισπασμούς, πότε με το αντιρατσιστικό νομοσχέδιο και πότε με την ΕΡΤ. Η τακτική αυτή όμως δεν συνιστά τακτικισμό και αντιφατικότητα. Εξυπηρετεί τη στρατηγική προσέγγιση του ακροδεξιού ακροατηρίου της Χρυσής Αυγής. Χθες ο Μπαλτάκος, γενικός γραμματέας του Υπουργικού Συμβουλίου, διεμήνυσε ότι η στρατηγική περιλαμβάνει ακόμη και τη μετεκλογική συνεργασία με τη Χρυσή Αυγή, αν οι σημερινοί κυβερνητικοί εταίροι δεν συμμορφώνονται προς το ακροδεξιό υπόδειγμα διακυβέρνησης του Σαμαρά.

Το γυαλί της κυβερνητικής συνεργασίας έχει ραγίσει. Κι ακόμα χειρότερα, έχει μαυρίσει. Μια τέτοια προοπτική, ακόμη κι όταν εκφωνείται μόνον ως απειλή, αποσταθεροποιεί την πολιτική συνοχή και τον ιδεολογικό πυρήνα της σημερινής κυβέρνησης, που συστρέφεται γύρω από την ανιστόρητη θεωρία των δύο άκρων. Και εκθέτει τον εμπνευστή αυτής της θεωρίας σε μέρος του φαιού άκρου.

Όσοι έσπευσαν να εκφράσουν την έκπληξή τους γιατί ο Σαμαράς, λέει, διέψευσε το κακό παρελθόν του και αποδείχτηκε "ικανός διαχειριστής του Μνημονίου", αισθάνονται άβολα, καθώς μεταβάλλονται (άθελά τους;) σε νεροκουβαλητές της Δεξιάς. Η βαθιά αντίθεση που διατρέχει την κοινωνία εξαιτίας της εφαρμογής του Μνημονίου μετασχηματίζεται στο πολιτικό επίπεδο σε επιλογή ανάμεσα στη Δεξιά και την Αριστερά. Γι' αυτό η μακροημέρευση της τρικομματικής συνεργασίας αντίκειται στο κοινωνικό ανάγλυφο, στις λαϊκές ανάγκες, αλλά και τα μακροπρόθεσμα συμφέροντα τών υπό εξαφάνιση συνεταίρων. Κι αυτό το πρόβλημα δεν λύνεται με εκκλήσεις για αναθέρμανση της συνεργασίας...

Ν.Φ.

.avgi.gr/