Κώστας Ζαχαριάδης
Το 2014 αλλά πιθανώς και το 2013 είναι χρονιά κρίσιμων εκλογικών αναμετρήσεων με προγραμματισμένες τις ευρωεκλογές και τις εκλογές για την τοπική αυτοδιοίκηση και με ένα μεγάλο ερωτηματικό για την διεξαγωγή των βουλευτικών εκλογών, καθώς το «η κυβέρνηση θα εξαντλήσει την τετραετία» που μέχρι πριν από λίγο καιρό ακουγόταν, μοιάζει με σύντομο ανέκδοτο.
Δεν χρειάζεται να είναι κάποιος ειδικός επιστήμονας για να διαπιστώσει ότι η Ελλάδα του 2013 είναι μια τελείως διαφορετική χώρα όχι μόνο από την Ελλάδα του 2010 αλλά και από αυτήν του 2012. Δεν χρειάζεται μια ιδιαίτερα διεισδυτική ματιά στην καθημερινή ειδησεογραφία για να διαπιστώσει κάποιος ότι έχουμε μπει σε μια νέα επιταχυνόμενη φάση της μνημονιακής καταστροφής που σαρώνει εδώ και τριάμισι χρόνια.
Επιχειρείται η μετάβαση σε μια νέα πραγματικότητα όπου η «κοινωνία»  δεν θα είναι πια  κοινωνία. Επιδιώκουν να επιβάλουν  με απειλές και τρομοκρατία ένα  νέο καθεστώς βαρβαρότητας και εργασιακού Μεσαίωνα και στον ιδιωτικό και στον δημόσιο τομέα.  Η καλπάζουσα ανεργία των νέων που αποτελεί ρεκόρ και είναι αποτέλεσμα οικονομικών – πολιτικών επιλογών που ακολουθούνται με μεθοδικότητα τα τελευταία χρόνια αποτελεί κορυφαία μάστιγα της μνημονιακής Ελλάδας.
Τα τελευταία  χρόνια παρατηρείται έντονα το φαινόμενο  της μετανάστευσης επιστημονικού  δυναμικού νέων πολιτών με υψηλή  γνώση, μόρφωση, ειδίκευση που διαπρέπουν στο εξωτερικό ενώ στην Ελλάδα βαλτώνουν – καταστρέφονται, δεν  αξιοποιούνται. Πρόκειται για την  πιο σοβαρή πληγή στη ελληνική κοινωνία – οικονομία. Δημόσιοι και  ιδιωτικοί πόροι που δαπανήθηκαν  για να μορφωθούν αυτοί οι άνθρωποι, χιλιάδες ώρες διαβάσματος και επιμόρφωσης πάνε χαμένες γιατί οι κυβερνήσεις την τελευταία τριετία διάλεξαν την εσωτερική υποτίμηση και  τη φρικτή λιτότητα έναντι της παραγωγικής  ανασυγκρότησης και της επένδυσης  σε μια οικονομία της γνώσης της  καινοτομίας και της ειδίκευσης.
Απέναντι σ’ αυτή τη στρατηγική της βαρβαρότητας, η αριστερά οφείλει να απαντήσει τα αυτονόητα: με ένα πρόγραμμα ανασυγκρότησης και  ανάπτυξης που βάζει τις ανάγκες  του λαού πριν από τις απαιτήσεις των δανειστών. Βασική  αντίληψη σε όλο το μήκος και το πλάτος της πολιτικής, της οικονομίας, της  κοινωνίας, είναι η δημοκρατία ως  θεμέλιο μεγάλων μεταρρυθμίσεων, η αλληλεγγύη ως θεμέλιο της κοινωνικής συνοχής και το κοινωνικό κράτος ως θεμέλιο της προόδου και  της ανάπτυξης. Όσοι θα ακούσουν την εκφώνηση του κυβερνητικού μας προγράμματος από την ΔΕΘ, θα πάρουν μια ισχυρή γεύση του αναλυτικού, ρεαλιστικού, εφαρμόσιμου προγράμματος, με βάση το οποίο ο ΣΥΡΙΖΑ θα διεκδικήσει  την ψήφο του ελληνικού λαού.
Η καταστροφική – αδιέξοδη πολιτική που ακολουθείται και η απόλυτη  πρόσδεση της κυβέρνησης στη πολιτική Μέρκελ, αποδυναμώνει τις αντοχές  της κυβέρνησης ΝΔ – ΠΑΣΟΚ που  σχεδόν τρεις μήνες μετά την συγκρότησή της στερείται προγραμματικής συμφωνίας. Οι δανειστές και η εγχώρια  διαπλοκή δίνουν αμέριστη στήριξη σε Σαμαρά-Βενιζέλο-Στουρνάρα γιατί  αυτό εξυπηρετεί τα συμφέροντά τους. Η  κυβέρνηση κλωτσάει άλλη μια ευκαιρία για να διαπραγματευτεί και να πιέσει μέσω και των γερμανικών εκλογών. Μέρκελ-Σόιμπλε φέρνουν νέο Μνημόνιο, με μονομερή λιτότητα και υψηλή δομική ανεργία και φτώχεια – εξαθλίωση  για ακαθόριστο πλέον χρονικό  διάστημα.
Η κλιμακούμενη επίθεση από  την πλευρά της κυβέρνησης στα  μέτωπα της παιδείας, της υγείας και της τοπικής αυτοδιοίκησης  –στους πιο νευραλγικούς τομείς πάνω στους οποίους διαρθρώνεται το κοινωνικό κράτος και η κοινωνική  συνοχή- είναι το μεγάλο στοίχημα της ολικής συντριβής της κοινωνίας. Ο ΣΥΡΙΖΑ από την πλευρά του οφείλει να στηρίξει τους κοινωνικούς αγώνες και να τους εντάξει σε ένα πλαίσιο που θα διεκδικεί ρητά και ανυποχώρητα το δικαίωμα της κοινωνίας να μην τεμαχιστεί περαιτέρω και των ανθρώπων να ζήσουν. Όλα τα αιτήματα, όλες οι διεκδικήσεις, όλες οι κοινωνικές μάχες την προσεχή περίοδο πρέπει να στοχεύουν σε μια διεκδίκηση που μπορεί να συμπυκνωθεί στο «σταμάτημα της καταστροφής – αποκατάσταση του αισθήματος δικαιοσύνης». Ο ΣΥΡΙΖΑ πρέπει να δημιουργήσει ένα ισχυρό ρεύμα ελπίδας μέσα την σοκαρισμένη και καταθλιπτική ελληνική κοινωνία που θα διεκδικεί «Να φύγουν.  Να φύγουν μαζί με τα μνημόνια, τα μέτρα και τα προγράμματα της συμφοράς.  Να φύγουν για να αποκατασταθεί η κοινωνία, η δημοκρατία και η οικονομία.»
Έχουμε την βεβαιότητα ότι θα επιχειρηθούν προβοκάτσιες, ότι η μονταζιέρα θα ανεβάσει γρήγορα στροφές, όμως όσοι αγωνίζονται και  διεκδικούν δεν έχουν να φοβηθούν κάτι, καθώς η κοινωνία γνωρίζει καλά ότι η βία είναι το δικό τους όπλο, ενώ οι μαζικοί ειρηνικοί αγώνες, είναι το όπλο της κοινωνίας.  Η παρανομία είναι το μέσο που η κυβέρνηση χρησιμοποιεί ενώ η ουσιαστική και μέχρι το τέλος δημοκρατική νομιμότητα, είναι το όπλο της κοινωνίας για να αμυνθεί και να αντεπιτεθεί.

* Ο Κώστας Ζαχαριάδης  είναι μέλος της ΚΕ του ΣΥΡΙΖΑ