Αναρτήσεις
Του Νίκου Κλειτσίκα
39 ολόκληρα χρόνια συμπληρώνονται σήμερα από την μετεξέλιξη της αντιστασιακής οργάνωσης του Πανελλήνιου Απελευθερωτικού Κινήματος (ΠΑΚ) σε πολιτικό κίνημα.
39 ολόκληρα χρόνια από την ίδρυση του ΠΑΣΟΚ…
Επέτειος σήμερα κι η μνήμη όλων στον αρχηγό του ΠΑΚ και τον ιδρυτή του ΠΑΣΟΚ…
Άρθρα, σχολιασμοί, κρίσεις κι επικρίσεις διαχέονται στα ΜΜΕ… και το σημερινό ΠΑΣΟΚ με ηγέτη τον κ. Ευάγγελο Βενιζέλο γιορτάζει την επέτειο.
Πολλά μπορούν να γραφούν και να ειπωθούν. Όμως η σημερινή επέτειος ίδρυσης του ΠΑΣΟΚ βρίσκει τον πλανήτη σε μια πολεμική υστερία εναντίον της Συρίας και αναμένονται οι προαναγγελθείσες πολεμικές επιχειρήσεις.
Στην Ελλάδα θυμούμαστε την Συρία, τον περήφανο λαό της και την αλληλεγγύη της προς την Ελλάδα στην κρίση του Μάρτη 1987… τότε που ο ηγέτης Ανδρέας Παπανδρέου ζήτησε βοήθεια και η Συρία παρέταξε τα στρατεύματά της στα σύνορα με την Τουρκία, χωροφύλακα των ΗΠΑ στη Μεσόγειο και την Μέση Ανατολή.
Στον αείμνηστο Κώστα Τσίμα, τον άνθρωπο που επέλεξε ο Ανδρέας Παπανδρέου -με την ίδρυση του ΠΑΚ- να είναι εκείνος που θα έχει τις «σχέσεις» με τα επαναστατικά προοδευτικά κινήματα όλης της γης και το πρώτο στέλεχος του ΠΑΚ που εκπαιδεύτηκε στα Παλαιστινιακά στρατόπεδα στην κοιλάδα Μπεκά της Συρίας, ανατέθηκε να μεταβεί στη Δαμασκό τον Μάρτη του 1987.
Πήγε στη Δαμασκό μεταφέροντας μήνυμα του Ανδρέα Παπανδρέου στον πρόεδρο Άσσαντ, πατέρα του σημερινού προέδρου της Συρίας.
Ο πρωθυπουργός της Ελλάδας ενημέρωνε τον Άσσαντ για τις εξελίξεις της κρίσης του Μάρτη ’87 και ζήτησε βοήθεια. H Συρία χωρίς χρονοτριβή παρέταξε τα στρατεύματά της στα σύνορα με την Τουρκία, τον χωροφύλακα των ΗΠΑ στη Μεσόγειο και Μέση Ανατολή κι ο πρόεδρος Άσσαντ χωρίς δισταγμούς διακήρυξε: «Τούρκος στρατιώτης σε ελληνικό έδαφος, σημαίνει εισβολή στη Συρία!».
Μια φιλία του ΠΑΣΟΚ, του Ανδρέα Παπανδρέου με το Αραβικό Σοσιαλιστικό Κόμμα ΜΠΑΑΘ, που δεν μπόρεσε ποτέ να διαρρήξει ο αμερικάνικος ιμπεριαλισμός και οι σιωνιστές του ναζιστικού ισραηλινού καθεστώτος μέχρι χθες που ο ηγέτης του νέου, του σημερινού ΠΑΣΟΚ τάχθηκε υπέρ της επέμβασης των ΗΠΑ στη Συρία!
Ζούμε ιδεολογικοπολιτικές ανακατατάξεις ή απλώς το σύστημα κατέλαβε τα τελευταία οχυρά των λαών, τις σοσιαλιστικές προοδευτικές πολιτικές δυνάμεις;
Διαχρονικά στην παγκόσμια ιστορία του προοδευτικού κινήματος, ποτέ σοσιαλιστής δεν μπορεί να ταχθεί υπέρ μιας πολεμικής σύγκρουσης. Η συμμετοχή σε πολεμική σύρραξη είναι η χαρακτηριστική διαφοροποίηση του σοσιαλιστικού, του αριστερού, του προοδευτικού κινήματος από τη συντηρητική δεξιά, νεοφιλελεύθερη αντίληψη.
Σήμερα 39 χρόνια από την 3η του Σεπτέμβρη 1974 και τις απειλές των ιμπεριαλιστών εναντίον της αδέσποτης Συρίας, οφείλουμε μια "ματιά" στην ιστοριογραφία του αριστερού κινήματος.
Μπενύτο Μουσολίνι, ο ηγέτης του επαναστατικού σοσιαλισμού
Γιος επαναστάτη σοσιαλιστή, σιδηρουργού και κατόπιν εστιάτορα στη Forlì.
Η πρώτη του πολιτική ωρίμανση όταν εργάζεται ως δημοσιογράφος στο εβδομαδιαίο περιοδικό “Pensiero romagnolo” και το Νοέμβριο του 1908 δημοσιεύει το άρθρο του «La filosofia della forza» (Η φιλοσοφία της δύναμης), αφιερωμένο στο έργο του Friedrich Wilhelm Nietzsche, ακριβώς την περίοδο που ο F. Nietzsche είναι ο συγγραφέας που διαβάζεται κυρίως από την αριστερά.
Διαμορφώνει τις ιδεολογικές του θέσεις επηρεασμένος από τα κείμενα των Georges Sorel και Vilfredo Pareto.
Εμφανίζεται στην πολιτική σκηνή το 1911, θέτοντας σε πρώτη γραμμή την κάθετη διαφωνία με τις μιλιταριστικές αντιλήψεις και την βίαια αντίθεσή του στις πολεμικές επιχειρήσεις της Ιταλίας στην Λιβύη.
Η πρώτη πολιτική πράξη με αρχηγικό χαρακτήρα είναι η κατάθεση μομφής και η αποπομπής από το Σοσιαλιστικό Κόμμα Ιταλίας -στο 10ο Συνέδριο του Σοσιαλιστικού Κόμματος Ιταλίας (Ιούλης 1912)- του Leonida Bissolati για την αποδοχή συνομιλιών με τον βασιλιά και ρεφορμιστές πολιτικούς, προσάπτοντάς του στάση υπέρ των ιταλικών επιχειρήσεων στη Λιβύη.
Η εκλογή του αριστερού επαναστάτη Μουσολίνι στην καθοδήγηση του σοσιαλιστικού κόμματος και η θέση του διευθυντή της “Avanti”, της ιστορικής εφημερίδας του κόμματος, προκαλεί ενθουσιασμό στη νεολαία. Ως διευθυντής της εφημερίδας δίνει αριστερό πολιτικό χαρακτήρα στο έντυπο, με φλογερή αρθρογραφία υπέρ των απεργιών και εναντίον των βίαιων μεθόδων καταστολής και κυρίως εναντίον του πολέμου!
Την ίδια χρονιά, στη διάρκεια της «Κόκκινης Εβδομάδας» (Settimana Rossa), των μεγαλύτερων κινητοποιήσεων του ιταλικού εργατικού κινήματος μέχρι εκείνη την περίοδο, με αφορμή το αντιπολεμικό κίνημα και τα βίαια γεγονότα με επίκεντρο την Αγκώνα.
Την επομένη ημέρα των γεγονότων της «Κόκκινης Εβδομάδας» Μπενύτο Μουσολίνι γράφει στο κύριο άρθρο της εφημερίδας “Avanti”:
«Δεν ήταν μια αμυντική, αλλά μια επιθετική απεργία….
Οι μάζες που μέχρι τότε δεν τολμούσαν να πλησιάσουν τις αρχές ασφαλείας, αυτή τη φορά έμαθαν να αντιστέκονται και να αγωνίζονται με ανέλπιστη ορμή…
Έγινε έφοδος σε καταστήματα όπλων, μπήκαν φωτιές, έγιναν εισβολές σε εκκλησίες…».
Ο Μεγάλος Πόλεμος (Α’ παγκόσμιος πόλεμος) ήταν η αιτία της ρήξης του Μπενύτο Μουσολίνι με το σοσιαλιστικό κόμμα. Ενώ το Σοσιαλιστικό Κόμμα Ιταλίας, παρά τις όποιες εσωτερικές διαφοροποιήσεις των τάσεων και ηγετικών του στελεχών, τάχθηκε υπέρ της ουδετερότητας απέναντι στον επερχόμενο Α΄ Παγκόσμιο Πόλεμο, ο υπέρμαχος σοσιαλιστής του αντιπολεμικού κινήματος Μπενύτο Μουσολίνι τάχθηκε υπέρ της “ενεργής και δυναμικής” επέμβασης στον πόλεμο.
«Έπεισε» την αριστερή πτέρυγα του σοσιαλιστικού κινήματος ότι η αποχή των σοσιαλιστών από μια παγκόσμια πολεμική σύγκρουση θα επέφερε την περιθωριοποίηση του κόμματος. «Η ευκαιρία συμμετοχής», εκτιμούσαν, «είναι η οδός της επαναστατικής ανανέωσης».
Όμως, στην κεντρική καθοδήγηση του κόμματος ο Μπενύτο Μουσολίνι βρέθηκε απομονωμένος κι αναγκάζεται να παραιτηθεί από τη διεύθυνση της εφημερίδας “Avanti”, εκδίδει την καθημερινή εφημερίδα “Il Popolo d'Italia”, με τη βοήθεια του δημοσιογράφου και επιχειρηματία Filippo Naldi, ιταλών και γάλλων βιομηχάνων που τα οικονομικά τους συμφέροντα ταυτιζόταν με τα οικονομικά οφέλη από μια πολεμική σύρραξη.
Η αντίδραση του Σοσιαλιστικού Κόμματος ήταν άμεση: διαγραφή του Μπενύτο Μουσολίνι και σκληρή δημόσια επίθεση στο πρόσωπό του με χαρακτηρισμούς όπως «προδότης» και «πουλημένος». κανένα μέλος ή στέλεχος του Σοσιαλιστικού Κόμματος δεν ακολουθεί τον υπέρμαχο του πολέμου Μουσολίνι.
Σήμερα, 39 χρόνια από την ίδρυση του ΠΑΣΟΚ, ο Αντιπρόεδρος της κυβέρνησης Σαμαρά, υπουργός των Εξωτερικών και αρχηγός του «σοσιαλιστικού» ΠΑΣΟΚ τάχθηκε υπέρ της «τιμωρίας» της Συρίας. «Η ευκαιρία συμμετοχής στην πολεμική σύρραξη… είναι η οδός της επαναστατικής ανανέωσης;».
Το τραγικό στα γεγονότα που ζούμε σήμερα είναι πως στις εκδηλώσεις του νέου ΠΑΣΟΚ, κανείς δεν θα θυμίσει στον κ. Βενιζέλο πως σοσιαλιστής κι υπέρμαχος μια πολεμικής σύρραξης είναι έννοιες ασυμβίβαστες.
Από τα ιστορικά στελέχη του ΠΑΣΟΚ κι όχι όσους έχουν μπολιαστεί από τις «εκσυγχρονιστικές», «ρεαλιστικές» πολιτικές των Σημίτη-Γ. Παπανδρέου, κανένας δεν άρθρωσε λόγο για αυτή την ενέργεια του αρχηγού του νέου ΠΑΣΟΚ, εκτός του Στέφανου Τζουμάκα. Ούτε καν ο Κώστας Λαλιώτης που «πλήρωσε» με την αποπομπή του και από τον Σημίτη, την αντιπολεμική θέση του ΠΑΣΟΚ στον πόλεμο Ιράκ, Γιουγκοσλαβίας, που εξέφρασε ως Γραμματέας του κόμματος, ως όφειλε για σοσιαλιστικό κίνημα.
Σήμερα με τι κουράγιο θα χειροκροτούν τον Ε. Βενιζέλο στην επετειακή ομιλία του, όσοι παρευρεθούν σε εκδήλωση που γίνεται, μπροστά σε μια πολεμική σύρραξη στη Μέση Ανατολή, με δεδομένες τις πολεμοχαρείς δηλώσεις του Αντιπροέδρου, ΥΠΕΞ και αρχηγού του ΠΑΣΟΚ;
Μεγάλη κι ατιμωτική η προσβολή της μνήμης και των αγώνων του Ανδρέα Παπανδρέου!
http://www.nikosklitsikas.gr/
0 comments :
Δημοσίευση σχολίου