Αναρτήσεις
Της Βασιλικής Σιούτη
Εδώ και μερικές μέρες, ο πρωθυπουργός και ο υπουργός Οικονομικών, αιφνιδιασμένοι από τη συντριβή των προσδοκιών τους καθώς το έλεος των δανειστών που περίμεναν δεν επιδείχθηκε, άρχισαν να διοχετεύουν στα φιλικά τους ΜΜΕ δήθεν πληροφορίες και «καυτούς διαλόγους» που τους παρουσίαζαν ως εξοργισμένους. Τόσο εξοργισμένους μάλιστα, που σκέφτονται ν’ αρχίσουν να διαπραγματεύονται με τους δανειστές.
Τέτοια οργή, ασυγκράτητη. Όλ’ αυτά προορίζονται βέβαια για εσωτερική κατανάλωση και μόνο. Είναι προφανές ότι δεν έχουν σε ιδιαίτερη υπόληψη τη νοημοσύνη του κόσμου στον οποίο απευθύνονται, γι’ αυτό και δεν κάνουν καν τον κόπο να στήσουν μια καλύτερη παράσταση.
Οι σκληροί διαπραγματευτές
Έστω και μ’ αυτή την καθυστέρηση, θα μπορούσαμε ίσως να πειστούμε ότι πρόκειται να ξεκινήσει κάποια διαπραγμάτευση. Αλλά να διαπραγματευθούν ποιοι;
Πριν από ενάμιση χρόνο, στις τελευταίες εθνικές εκλογές, το κόμμα του Αντώνη Σαμαρά βγήκε πρώτο υποσχόμενο να διαπραγματευθεί σκληρά το μνημόνιο.
Με το που ορκίστηκε ως πρωθυπουργός, όμως, αγνόησε την υπόσχεσή του για σκληρή διαπραγμάτευση και την αντικατέστησε με το «ναι σε όλα». Επί ενάμιση χρόνο υπάκουε πιστά σε κάθε κέλευσμα των δανειστών. Χωρίς αντιρρήσεις, χωρίς «αλλά». Μόνο με «μάλιστα».
Ποιοι είναι αυτοί που «απειλούν»
Αυτοί που ισχυρίζονταν μέχρι χθες ότι το μνημόνιο είναι ευλογία, μονόδρομος, και το μόνο σοβαρό σχέδιο που έχει εκπονηθεί για την Ελλάδα.
Με τι χαρτιά θα διαπραγματευθούν όταν δεν έχουν προετοιμάσει -ως όφειλαν σε κάθε περίπτωση- ούτε καν ένα υποτυπώδες εναλλακτικό σχέδιο; Όταν παρέδωσαν το μοναδικό ισχυρό όπλο που διέθετε η χώρα, το δίκαιό της, αποδεχόμενη το αγγλικό δίκαιο που εξασφαλίζει και προστατεύει μόνο τους δανειστές, παραδίδοντας τη χώρα στα νύχια τους;
Ακούσαμε ακόμα και το (στερούμενο κάθε σοβαρότητας) ότι ο πρωθυπουργός τούς απειλεί με εκλογές, και με τον ΣΥΡΙΖΑ ως μπαμπούλα. Και την ίδια ώρα που τα λέει αυτά, ο ίδιος ο υπουργός των Οικονομικών του τον αδειάζει, δηλώνοντας ότι άσχετα με το τι λέγεται δεν υπάρχει καμία τέτοια περίπτωση, να πάνε δηλαδή σε εκλογές. Αλλά ακόμη κι ο Στουρνάρας να μην τα έλεγε αυτά, πάλι δεν θα τους έδιναν καμία σημασία.
Τα ερωτήματα, λοιπόν, κάθε ανθρώπου με στοιχειώδη λογική παραμένουν: Δεν γνωρίζουν οι δανειστές πως η ελληνική κυβέρνηση δεν έχει επεξεργαστεί καμία εναλλακτική λύση και ότι οι απειλές είναι κούφιες; Όταν μόνοι τους, και πολύ πρόθυμα, δέχτηκαν να παραδώσουν κάθε όπλο που έδινε ισχύ στη χώρα, τώρα πώς θα τους απειλήσουν, με παρακάλια; Πρωτότυπος τρόπος πολιτικής διαπραγμάτευσης, ειδικά όταν διακυβεύονται τεράστια πολιτικά και οικονομικά συμφέροντα. Αλλά η αλήθεια είναι ότι η μέθοδος αυτή δεν απέδωσε ποτέ.
Εδώ και μερικές μέρες, ο πρωθυπουργός και ο υπουργός Οικονομικών, αιφνιδιασμένοι από τη συντριβή των προσδοκιών τους καθώς το έλεος των δανειστών που περίμεναν δεν επιδείχθηκε, άρχισαν να διοχετεύουν στα φιλικά τους ΜΜΕ δήθεν πληροφορίες και «καυτούς διαλόγους» που τους παρουσίαζαν ως εξοργισμένους. Τόσο εξοργισμένους μάλιστα, που σκέφτονται ν’ αρχίσουν να διαπραγματεύονται με τους δανειστές.
Τέτοια οργή, ασυγκράτητη. Όλ’ αυτά προορίζονται βέβαια για εσωτερική κατανάλωση και μόνο. Είναι προφανές ότι δεν έχουν σε ιδιαίτερη υπόληψη τη νοημοσύνη του κόσμου στον οποίο απευθύνονται, γι’ αυτό και δεν κάνουν καν τον κόπο να στήσουν μια καλύτερη παράσταση.
Οι σκληροί διαπραγματευτές
Έστω και μ’ αυτή την καθυστέρηση, θα μπορούσαμε ίσως να πειστούμε ότι πρόκειται να ξεκινήσει κάποια διαπραγμάτευση. Αλλά να διαπραγματευθούν ποιοι;
Πριν από ενάμιση χρόνο, στις τελευταίες εθνικές εκλογές, το κόμμα του Αντώνη Σαμαρά βγήκε πρώτο υποσχόμενο να διαπραγματευθεί σκληρά το μνημόνιο.
Με το που ορκίστηκε ως πρωθυπουργός, όμως, αγνόησε την υπόσχεσή του για σκληρή διαπραγμάτευση και την αντικατέστησε με το «ναι σε όλα». Επί ενάμιση χρόνο υπάκουε πιστά σε κάθε κέλευσμα των δανειστών. Χωρίς αντιρρήσεις, χωρίς «αλλά». Μόνο με «μάλιστα».
Ποιοι είναι αυτοί που «απειλούν»
Αυτοί που ισχυρίζονταν μέχρι χθες ότι το μνημόνιο είναι ευλογία, μονόδρομος, και το μόνο σοβαρό σχέδιο που έχει εκπονηθεί για την Ελλάδα.
Με τι χαρτιά θα διαπραγματευθούν όταν δεν έχουν προετοιμάσει -ως όφειλαν σε κάθε περίπτωση- ούτε καν ένα υποτυπώδες εναλλακτικό σχέδιο; Όταν παρέδωσαν το μοναδικό ισχυρό όπλο που διέθετε η χώρα, το δίκαιό της, αποδεχόμενη το αγγλικό δίκαιο που εξασφαλίζει και προστατεύει μόνο τους δανειστές, παραδίδοντας τη χώρα στα νύχια τους;
Ακούσαμε ακόμα και το (στερούμενο κάθε σοβαρότητας) ότι ο πρωθυπουργός τούς απειλεί με εκλογές, και με τον ΣΥΡΙΖΑ ως μπαμπούλα. Και την ίδια ώρα που τα λέει αυτά, ο ίδιος ο υπουργός των Οικονομικών του τον αδειάζει, δηλώνοντας ότι άσχετα με το τι λέγεται δεν υπάρχει καμία τέτοια περίπτωση, να πάνε δηλαδή σε εκλογές. Αλλά ακόμη κι ο Στουρνάρας να μην τα έλεγε αυτά, πάλι δεν θα τους έδιναν καμία σημασία.
Τα ερωτήματα, λοιπόν, κάθε ανθρώπου με στοιχειώδη λογική παραμένουν: Δεν γνωρίζουν οι δανειστές πως η ελληνική κυβέρνηση δεν έχει επεξεργαστεί καμία εναλλακτική λύση και ότι οι απειλές είναι κούφιες; Όταν μόνοι τους, και πολύ πρόθυμα, δέχτηκαν να παραδώσουν κάθε όπλο που έδινε ισχύ στη χώρα, τώρα πώς θα τους απειλήσουν, με παρακάλια; Πρωτότυπος τρόπος πολιτικής διαπραγμάτευσης, ειδικά όταν διακυβεύονται τεράστια πολιτικά και οικονομικά συμφέροντα. Αλλά η αλήθεια είναι ότι η μέθοδος αυτή δεν απέδωσε ποτέ.
0 comments :
Δημοσίευση σχολίου