Καύσιμα από πλαστικό ενάντια στον ισραηλινό αποκλεισμό

Στη στέγη ενός μικρού σπιτιού στο στρατόπεδο προσφύγων στη Νουσεϊράτ στη Λωρίδα της Γάζας, ο Ιμπραήμ Σομπέχ και οι γιοι εργάστηκαν πάνω από 200 ημέρες για να κατασκευάσουν μια συσκευή που μετρατρέπει τα πλαστικά απόβλητα σε καύσιμο.

“Η ιδέα γεννήθηκε παρατηρώντας τον καπνό στο τζάκι”, δηλώνει ο Ιμπραήμ Σομπέχ στο Inter Press Service. “Σκέφτηκα πως θα μπορούσαμε να αξιοποιήσουμε τους καπνούς. Αυτό με ώθησε να αναζητήσω ανάλογες απόπειρες που έχουν γίνει στο παρελθόν, όπως στις ΗΠΑ, που κατάφεραν να εκμεταλλευτούν τα αέρια που εκλύονται από την καύση σανό για την παραγωγή καυσίμων. Αυτό ήταν μόνο η αρχή”, εξηγεί.

Η ατμοσφαιρική ρύπανση και τα προβλήματα που ενδεχομένως να προκληθούν στην υγεία τους μακροπρόθεσμα δεν φαίνεται να απασχολούν ιδιαίτερα τον πληθυσμό της Λωρίδας της Γάζας, που προσπαθεί να επιβιώσει σε δύσκολες και ακραίες συνθήκες, όπως αυτές έχουν διαμορφωθεί από τον ισραηλινό αποκλεισμό. Οι Παλαιστίνιοι της Γάζας βρίσκονται αντιμέτωποι με ελλείψεις σε βασικά αγαθά, όπως για παράδειγμα το νερό κ.α.

“Και τα καύσιμα στη Γάζα είναι εξαιρετικά ακριβά και δεν είναι διαθέσιμα σε τακτική βάση λόγω του αποκλεισμού που έχει επιβληθεί”, αναφέρει ο Σομπέχ. “Αυτός ακριβώς είναι και ο λόγος που με ώθησε στο να αναζητήσω έναν τρόπο για την παραγωγή καυσίμων στο εσωτερικό της Λωρίδας της Γάζας. Η προσπάθεια τελικά πέτυχε. Ωστόσο η κατασκευή αυτής της μηχανής είναι ακριβή και χρειάζεται σημαντική οικονομική υποστήριξη”, προσθέτει.

Ο 56χρονος Σομπέχ, που απέκτησε δίπλωμα στην ηλεκτρολογία από το Ινστιτούτο των Ηνωμένων Εθνών στη Γάζα πριν από 30 χρόνια, επισημαίνει πως αντιμετώπισε σημαντικές δυσκολίες κατά τη διαδικασία κατασκευής της μηχανής του, λόγω έλλειψης πρώτων υλών, ενώ αναγκάστηκε να δανειστεί και χρήματα από έναν φίλο.

Τα πλαστικά, η βάση των οποίων είναι το πετρέλαιο, καίγονται σε υψηλές θερμοκρασίες σε μια αεροστεγή κατασκευή. Το πλαστικό μετατρέπεται σε αέριο και στη συνέχεια το αέριο μέσω μεταλλικών σωλήνων μεταφέρεται και ψύχεται με αποτέλεσμα να υγροποιείται. Έτσι δημιουργείται ένα καύσιμο μεταξύ βενζίνης, πετρελαίου και κιροζίνης.

“Από 1,5 κιλό πλαστικών αποβλήτων παράγουμε ένα λίτρο καυσίμου”, δηλώνει ο Μαχμούντ Σομπέχ γιός του Ιμπραήμ. “Το καύσιμο μπορεί να χρησιμοποιηθεί σε μηχανές που καίνε ντίζελ. Έχουμε στείλει δείγματα στα εργαστήρια του Πανεπιστημίου της Γάζας για εξέταση”, σημειώνει.

Η κρίση των καυσίμων στη Γάζα βρίσκεται σε εξέλιξη εδώ και περίπου οκτώ χρόνια καθώς το Ισραήλ ελέγχει τις ποσότητες καυσίμων που εισάγονται στη Γάζα μέσω του περάσματος Αμπού Σαλίμ. Οι ποσότητες είναι αρκετά περιορισμένες και προβλήματα καταγράφονται συχνά ακόμη και στην παραγωγή ηλεκτρικού ρεύματος, στο μοναδικό σταθμό ηλεκτροπαραγωγής στη Γάζα. Ο εν λόγω σταθμός παράγει ενέργεια με καύση  ντίζελ και οι πολύωρες διακοπές ρεύματος είναι καθημερινό φαινόμενο.

Οι Παλαιστίνιοι αναγκάζονται να πληρώνουν δύο δολάρια για κάθε λίτρο βενζίνης στους ισραηλινούς. Μέχρι πριν από λίγο καιρό υπήρχε και η δυνατότητα της “παράνομης” εισαγωγής από την Αίγυπτο μέσα από τις σήραγγες που συνέδεαν υπόγεια το Βόρειο Σίνα με την Ράφα. Σε αυτήν την περίπτωση το κόστος έπεφτε στο μισό. Ωστόσο μετά την ανατροπή του Μοχάμεντ Μόρσι στην Αίγυπτο το νέο στρατιωτικό καθεστώς κατέστρεψε τις σήραγγες επιδεινώνοντας σε μεγάλο βαθμό την κρίση ενέργειας και καυσίμων στη Γάζα.

Ο διευθυντής του κέντρου Περιβαλλοντικών Μελετών του Πανεπιστημίου της Γάζας, Σαμέερ Αφίφι, δήλωσε στο Inter Press Service πως η παραγωγή του καυσίμου είναι πρωτόγονη και το παραγόμενο προϊόν ενδέχεται να είναι κακής ποιότητας, ωστόσο “εξακολουθεί να είναι μια πολλά υποσχόμενη κίνηση”. Σίγουρα η παραγωγή και η καύση τέτοιων καυσίμων θα είναι επιζήμια για το περιβάλλον και την υγεία, σημειώνει ο πρώην υπουργός Περιβάλλοντος της Γάζας Γιουσέφ Αμπού Σαφιέχ, τονίζοντας πως η παραγωγή τέτοιων καυσίμων θα πρέπει να εγκρίνεται από σχετικές επιστημονικές μελέτες.

Ωστόσο οι πολίτες της Γάζας αναζητούν σε αυτές τις προσπάθειες μια ελπίδα για το μέλλον. “Τα συμβατικά καύσιμα δεν είναι άμεσα διαθέσιμα λόγω των υψηλών τιμών και αυτό μας κάνει να αναζητήσουμε τρόπους παραγωγής καυσίμων σε τοπικό επίπεδο. Οι επιτυχημένες προσπάθειες θα μας βοηθήσουν να ξεπεράσουμε την ενεργειακή κρίση και θα μας απαλλάξουν από την οικονομική επιβάρυνση”, τονίζει ο Σαμπί Αμπού Σαμρά, ένας 35χρονος Παλαιστίνιος στη Λωρίδα της Γάζας. Η μηχανή του Σομπέχ αποτελεί έμπνευση για αρκετούς παλαιστίνιους που θα αναζητήσουν ανάλογες λύσεις ενάντια στην κρίση καυσίμων. 

http://tvxs.gr/