Εσείς με ποια Αριστερά είστε;

Ο Αλέξης Τσίπρας, με όπλο την προσωπικότητά του, νόμιζε ότι μπορεί να χωρέσει πολλές «αριστερές» κάτω από την ίδια μασχάλη. Πέσανε. Σπάσανε. Ας διαλέξει μία -τη δική του- και ας πορευτεί.

του Νίκου Μωραΐτη

Είναι ένα ιστορικό παράδοξο.

Εκεί που η Αριστερά στην Ελλάδα είχε βία 10% με όλες τις εκδοχές της μαζεμένες, αυτή τη στιγμή αποτελεί κυρίαρχη δύναμη.

Ποια αριστερά όμως;

Γιατί, από τις εκλογές που ο ΣΥΡΙΖΑ κατάφερε να συσπειρώσει όλους τους -πλην ΚΚΕ- αριστερούς μέχρι σήμερα, έχει κυλήσει πολύ νερό στο αυλάκι. Μέσα σε ένα εξάμηνο η ελληνική αριστερά έχει αλλάξει όσο δεν είχε αλλάξει για δεκαετίες.

Ο ΣΥΡΙΖΑ κατήργησε τις συνιστώσες, αλλά τις τάσεις που καταργείς δια νόμου τις επαναφέρει η ίδια η ζωή. Μετρήστε «αριστερές» λοιπόν:

-Η κυβερνώσα Αριστερά. Ένα όνομα δεσπόζει εδώ: Τσίπρας. Μέσα σε ένα εξάμηνο διακυβέρνησης -και διαπραγμάτευσης- τα όνειρα έγιναν ρεαλισμός. Η απαλλαγή από το μνημόνιο δεν μπορεί να πραγματοποιηθεί σε αυτή τη νεο-φεουδαρχική Ευρώπη. Τι μένει; Η κατά το δυνατόν υπέρ των αδύναμων τάξεων διαχείριση του μνημονίου και η προσευχή ότι οι λαοί της Ευρώπης θα ψηφίσουν διαφορετικά κάποτε.

-Η Αριστερά της δραχμής: Λαφαζάνης, Στρατούλης, Λαπαβίτσας. Καλύτερα μιας ώρας ελεύθερη ζωή, παρά σαράντα χρονια σκλαβιά και φυλακή. Η φαντασίωση των προεκλογικών εξαγγελιών του ΣΥΡΙΖΑ εδώ παραμένει ζωντανη. Με τι λεφτά; Έχει ο Θεός, αλλά έλα που δεν πιστεύουμε και σε Αυτόν.

-Η Αριστερά του Βαρουφάκη: Θέλει ευρώ αλλά όχι σε αυτή την Ευρώπη, έχει plan-b για τη δραχμή, το πλάνο της αυτό στέκει σίγουρα στην έδρα του πανεπιστημίου, στην αληθινή ζωή βλέπουμε… Άλλωστε η θεωρία ήταν πάντα πιο ελκυστική από την πράξη.

-Η Αριστερά του Κουτσούμπα: Όχι σε όλα, όχι και στο όχι του δημοψηφίσματος, τα κανάλια μας καλοβλέπουν, τους ανταποδίδουμε την ευγένεια, μέχρι και τις καταγγελίες των διαπλεκόμενων κατά του Βαρουφάκη υιοθετούμε άμα είναι να θρέψουμε έτσι το μίσος μας για τον ΣΥΡΙΖΑ.

-Οι κομμουνιστές: Γιατί άλλο κομμουνιστές, άλλο Κουτσούμπας πια, μετά το δημοψήφισμα. Η στάση της ηγεσίας άφησε ξεσπιτωμένους ένα σωρό ανθρώπους που αγωνίστηκαν για το ΚΚΕ, αλλά έχουν ένα κακό ελάττωμα: να σκέφτονται.

-Ο ΑΝΤΑΡΣΥΑ: Η πιο συνεπής, ίσως, αριστερά των ημερών. Διεκδικεί το ριζοσπαστικό κομμάτι του ΣΥΡΙΖΑ, αυτό που δεν μπορεί να χωρέσει στο κοστούμι της κυβέρνησης αλλά ούτε στις στρατηγικές της εσωκομματικής αντιπολίτευσης.

-Η Αριστερά της προσωπικής δημοφιλίας: Κι εδώ το όνομα «Τσίπρας» δεσπόζει. Άνθρωποι που προέρχονται από ένα σωρό άλλους χώρους, δεν ψήφισαν ΣΥΡΙΖΑ, τον φοβούνταν, είναι light αριστεροί ή και πολίτες που δεν έχουν καμία προηγούμενη σχέση με την Αριστερά. Παραδέχτηκαν τον Τσίπρα στη διαπραγμάτευση, γοητεύονται από τη μετριοπαθή του στροφή και δηλώνουν έτοιμοι να τον στηρίξουν.Εδώ είναι η νέα δεξαμενή ψηφοφόρων του ΣΥΡΙΖΑ. Ο Λαφαζάνης φεύγει, ο κεντρώος έρχεται.

-Οι μπερδεμένοι Αριστεροί: Παρακολουθήστε τους στο facebook. Κάνουν like στα ποστ που στηρίζουν τον Τσίπρα, like στα ποστ που δεν θέλουν τρίτο Μνημόνιο, like στα ποστ που υπεραμύνονται του Βαρουφάκη, like στο «να μείνει η Ζωή πρόεδρος της Βουλής». Τρέχα βγάλε άκρη.

-Η Αριστερά της απογοήτευσης: Κι εδώ μπαίνει το όνομα «Τσίπρας», αλλά με ερωτηματικό. Άλλα περίμεναν από μία αριστερή κυβέρνηση, άλλα ήρθαν, γνωρίζουν όμως ότι ένα εξάμηνο είναι λίγο για να βγάλεις οριστικά συμπεράσματα. Ελλείψει άλλης λύσης, είναι έτοιμοι να δώσουν μία δεύτερη ευκαιρία στον Τσίπρα αλλά όχι πια με το πάθος του νεοφώτιστου. Με μισή καρδιά.

Αν κατι δείχνει η παραπάνω ανθρωπογεωγραφία, είναι ότι ποτέ άλλοτε στην Ελλάδα η Αριστερά δεν ήταν τόσο ισχυρή και τόσο πολυδιασπασμένη ταυτόχρονα. Όλα έγιναν σε δύο κινήσεις:

Κίνηση πρώτη: Τα μνημόνια, τα σκάνδαλα, το τέλος των ΠΑΣΟΚ – ΝΔ δυνάμωσαν τη μόνη περιοχή του χάρτη που δεν είχε κυβερνήσει ως τώρα. Πρώτη φορά Αριστερά, για εκατομμύρια ψηφοφόρους.

Κίνηση δεύτερη: Η διαπραγμάτευση της αριστερής κυβέρνησης με τους δανειστές αποκόλλησε ό,τι η προεκλογική ρητορική είχε καταφέρει να συγκολλήσει: δεν έχουμε να κάνουμε πια με διαφορετικές τάσεις μέσα στο ίδιο κόμμα αλλά με διαφορετικά κόμματα μέσα στο ίδιο κόμμα.

 Είναι φανερό ότι ο ΣΥΡΙΖΑ δεν θα πάει ενιαίος στις εκλογές. Η διάσπασή του είναι η πιο έντιμη πράξη. Ο καθένας να πάρει το δρόμο του. Άλλος του ευρώ, άλλος της δραχμής, άλλος του πανεπιστημίου, άλλος του πεζοδρομίου και της διαδήλωσης. Ο Αλέξης Τσίπρας, με όπλο την προσωπικότητά του, νόμιζε ότι μπορεί να χωρέσει πολλές «αριστερές» κάτω από την ίδια μασχάλη. Πέσανε. Σπάσανε. Ας διαλέξει μία -τη δική του- και ας πορευτεί.

Πηγή

Ο ΣΕΒ και η ιδιοκτησία των Τραπεζών

γράφει ο Δημήτρης Τρίμης

Το ιδιοκτησιακό καθεστώς του ελληνικού τραπεζικού συστήματος θεωρεί ζωτικής σημασίας ο Σύνδεσμος Επιχειρήσεων και Βιομηχανιών στο δελτίο οικονομικών εξελίξεων που εκδίδει, τονίζοντας ότι «ένα μεγάλο μέρος των μετοχών των ανακεφαλαιοποιημένων ελληνικών τραπεζών θα είναι πλέον στην κατοχή του ΕΜΣ, ο οποίος αργά ή γρήγορα θα πωλήσει τις μετοχές του στον ιδιωτικό τομέα, ενδεχομένως μέσω του νέου Ταμείου Δημόσιας Περιουσίας, ώστε να μειωθεί το ελληνικό δημόσιο χρέος έναντι του ΕΜΣ. Στην περίπτωση αυτή, ο έλεγχος του ελληνικού τραπεζικού συστήματος καθίσταται τουλάχιστον ασαφής και αντικείμενο διαπραγμάτευσης με τους εταίρους».

Ο ΣΕΒ ανησυχεί και τάσσεται υπέρ της προσπάθειας να πεισθούν οι σημερινοί μέτοχοι των τραπεζών να ανανεώσουν την εμπιστοσύνη τους συνεισφέροντας νέα κεφάλαια, ενδεχομένως με κάποιες εγγυήσεις.

Τα τελευταία δύο χρόνια πραγματοποιήθηκαν οι μεγαλύτερες άμεσες ξένες επενδύσεις στο ελληνικό τραπεζικό σύστημα, ύψους 8,5 δισ. ευρώ, επενδύσεις οι οποίες σήμερα «κινδυνεύουν να εξαϋλωθούν στέλνοντας εξαιρετικά αρνητικά μηνύματα στους ξένους επενδυτές για τις επενδυτικές προοπτικές και τις ευκαιρίες στη χώρα».

Είναι προφανές, προσθέτει ο ΣΕΒ, ότι ο τρόπος ανακεφαλαιοποίησης των τραπεζών θα αποτελέσει αντικείμενο έντονων διαπραγματεύσεων καθώς αποτελεί θέμα υψίστης σημασίας και προτεραιότητας.

Τι σημαίνουν τα πιο πάνω;  Για ποιο λόγο έπιασε τους βιομήχανους ο πόνος για τις ελληνικές τράπεζες; Σε ποιούς απευθύνεται για να προχωρήσουν σε ανακεφαλαιοποίηση; Με τη βοήθεια του «Συστημικού», αρθρογράφου της «Εφ.Συν», δίνουμε ορισμένες απαντήσεις:

* Όταν μιλάμε σήμερα για ελληνικές τράπεζες, εννοούμε τράπεζες ήδη υπό τον ουσιαστικό έλεγχο της ΕΚΤ, καθώς το ΤΧΣ δεν έχει τη δυνατότητα να δώσει κατευθύνσεις και δεν ελέγχεται από τη σημερινή κυβέρνηση, με ένα μεγάλο μέρος των διοικήσεών τους να έρχεται από τα παλιά και να παραμένει στη θέση του ακλόνητο.

* Οι εταιρείες, μέλη του ΣΕΒ, είναι υπερχρεωμένες στις ελληνικές τράπεζες. Αν ο ΕΜΣ αναλάβει τις τράπεζες θα ορίσει δικές του διοικήσεις. Τότε θα σταματήσει αυτό που έλεγε ο Γ. Βαρουφάκης, extend & pretend, που γίνεται τα τελευταία πέντε χρόνια. Ο ΕΜΣ θα πουλήσει τα δάνεια και οι περισσότερες ελληνικές μεγάλες επιχειρήσεις, είτε πλέον εδρεύουν εδώ είτε όχι, θα περάσουν σε μεγάλους ευρωπαϊκούς Ομίλους, εξέλιξη η οποία τους δημιουργεί πρόβλημα. Δεν ξέρουμε τι πραγματική επίπτωση θα έχει αυτή για τους εργαζόμενους στις επιχειρήσεις αυτές, καθώς δεν ξέρουμε πόσα μέλη του ΣΕΒ πληρώνουν ακόμα τους εργαζόμενούς τους, πόσους έχουν κρατήσει από το προσωπικό κ.λ.π.

* Προφανώς απευθύνεται στη λιανική επενδυτική αγορά (τον απλό κόσμο) και του προτείνει έμμεσα να βγάλει τα χρήματα από το στρώμα ή να τα φέρει από το εξωτερικό για να συμμετάσχει στις αυξήσεις μετοχικού κεφαλαίου των τραπεζών, που θα προηγηθούν... ανεπιτυχώς πριν χρειαστεί η ανακεφαλαιοποίηση από τον ΕΜΣ.

* Αυτό που θα είχε νόημα θα ήταν αν ο ΣΕΒ έλεγε τι ποσό είναι έτοιμα να διαθέσουν τα μέλη του, φέρνοντας τις καταθέσεις - επενδύσεις τους από Ελβετία, Λουξεμβούργο, Λιχτενστάιν, Σιγκαπούρη, Νησιά Κέιμαν και Άιλ οφ Μαν, και τι ποσό θα φέρουν για κεφαλαιακή ένεση στις επιχειρήσεις τους και πόσα θα φέρουν για την αποπληρωμή των υποχρεώσεών τους στις χρεοκοπήμένες τράπεζες, αναλυτικά ανά επιχείρηση και μέτοχο.

* Αν τελικά πειστεί η «μαρίδα» και μπει στην ανακεφαλαιοποίηση, προκειμένου να διασώσει κάποιες ελάχιστες καταθέσεις που έχει στις τράπεζες, με δεδομένη την ύφεση οι μετοχές πάλι θα ακολουθήσουν νέο κατηφορικό δρόμο, οι επιχειρηματίες θα κερδίσουν κάποιο χρόνο, μέχρι να φτάσει η κατάσταση πάλι εδώ, όπου η μαρίδα θα έχει χάσει και αυτά τα χρήματα από μετοχές.  Φέρνοντας τα χρήματα στις Τράπεζες για την ανακεφαλαιοποίηση, θα κλείσουν παράλληλα και μέρος του ELA, ωφελώντας τους Γερμανούς. Αυτό που δεν θα ξέρει η μαρίδα, επίσης, είναι ότι αν γίνει η τρέχουσα ανακεφαλαιοποίηση με χρήματα δικά τους, είναι πιθανό να διατηρήσουν τον αναβαλλόμενο φόρο ως φανταστικά κεφάλαια, άρα τα κεφάλαια που θα απαιτηθούν θα είναι λιγότερα και μετά τα πανευρωπαϊκά stress test του 2016 θα τον καταργήσουν, οπότε οι μετοχές τους θα χάσουν τότε την αξία τους, καθώς θα απαιτείται νέα ανακεφαλαιοποίηση.

Υ.Γ.

Τρεις παρατηρήσεις και για τα 8,5 δισ. € που έβαλαν οι ξένοι στις πρόσφατες ανακεφαλαιοποιήσεις. Πρώτον, δεν ξέρουμε τι πρόσθετες συμφωνίες έχουν γίνει, προκειμένου  να επενδύσουν στις τράπεζες. Ο Prem Watsa της Eurobank, για παράδειγμα, δραστηριοποιείται και στο real estate, εξαγοράζοντας τη Eurobank Properties, την οποία μετονόμασε σε Grivalia.

Δεύτερον, κάποιοι από αυτούς του ξένους επενδυτές μπήκαν για να έχουν πρωτεύοντα ρόλο στη διαχείριση των προβληματικών - κόκκινων δανείων, κάτι που πιθανώς ο ΣΕΒ να θέλει να περιοριστεί στα στεγαστικά δάνεια.

Τρίτον, τα επενδυτικά κεφάλαια χειρίζονται στην πλειοψηφία τους χρήματα τρίτων, μέσω διαφορετικών χαρτοφυλακίων, ενώ έχουν τη δυνατότητα, λόγω μεγέθους, να κάνουν μεγάλη διασπορά. Δεν ξέρουμε λοιπόν αν φορτώσουν ζημιές μέσω συγκεκριμένων χαρτοφυλακίων σε κάποια άτυχα συνταξιοδοτικά ταμεία του Καναδά και αν κάποια άλλα βρεθούν κερδισμένα.

Πηγή

«Πρωταθλήτρια» στην ανεργία η Ελλάδα

Στο 25,6% διαμορφώθηκε η ανεργία στην Ελλάδα τον Απρίλιο, μειωμένη κατά 1,4% σε σχέση με πέρυσι, σύμφωνα με στοιχεία που έδωσε σήμερα στη δημοσιότητα η Eurostat.

Η Ελλάδα παραμένει, πάντως, πρωταθλήτρια στην ανεργία τόσο στο συνολικό ποσοστό όσο και στην ανεργία των νέων, η οποία διαμορφώθηκε στο 53,2%. Ακολουθεί η Ισπανία με 22,5% και 49,2% αντίστοιχα με στοιχεία, όμως, του Ιουνίου 2015.

Τα μικρότερα ποσοστά ανεργίας σημειώθηκαν στη Γερμανία (4,7%) και στην Τσεχία (4,9%).

Συνολικά στην Ευρωζώνη το ποσοστό ανεργίας τον Ιούνιο διαμορφώθηκε στο 11,1%, ενώ σε επίπεδο Ευρωπαϊκής Ένωσης διαμορφώθηκε στο 9,6%. Σύμφωνα με την Ευρωπαϊκή Επιτροπή, τα ποσοστά αυτά είναι τα χαμηλότερα από τον Μάρτιο του 2012 και τον Ιούλιο του 2011, αντίστοιχα.

«Η Επιτροπή εργάζεται για την ενίσχυση της ανταγωνιστικότητας της Ευρώπης, την τόνωση των επενδύσεων και τη δημιουργία θέσεων εργασίας», δήλωσε η αρμόδια επίτροπος για την Απασχόληση, Μαργκρέτε Βεστάχερ. Όπως είπε, το επενδυτικό πακέτο των 315 δισ. ευρώ, το λεγόμενο «πακέτο Γιούνκερ», μπορεί να δημιουργήσει επιπλέον «εκατομμύρια νέες θέσεις εργασίας - κυρίως για τους νέους». Τέλος, προανήγγειλε πως μετά το καλοκαίρι θα προτείνει μέτρα για την «αποτελεσματική» υποστήριξη των μακροχρόνια ανέργων.

Ραβασάκι από την τρόικα – Ζητά μέτρα για μπλοκάκια, ΕΚΑΣ και έκτακτη εισφορά

Σταδιακή αύξηση της προκαταβολής φόρουεισοδήματος από το 55% στο 100% μές το 2016 για πάνω από 700.000 επιχειρήσεις, ελέυθερους επαγγελματίες αλλά και εργαζόμενους με μπλοκάκι, όπως επίσης και την επιβολή εισφοράς αλληλεγγύης 6% για όλα τα ετήσια εισοδήματα άνω των 50.000 ευρώ, απίτησε η τρόικα με το που πάτησε στην Αθήνα.

Πρόκειται γαι μέτρα που θα εκτινάξουν τη φορολογία καόμα περισσότερο και θα γονατίσουν πιο πολύ τους φορολογούμενους.

Αυτόματα θα τριπλασιαστούν και τα αναδρομικά από την 1η-1-2015 η παρακράτηση της ειδικής εισφοράς αλληλεγγύης σε όσους έχουν ετήσια εισοδήματα από 50.000 έως 100.000 ευρώ.

Μάλιστα η θεσμοί πιέζουν την ελληνική πλευρά να τις μετατρέψει σε νομοθετικές ρυθμίσεις έτοιμες για ψήφιση από τη Βουλή μέχρι τα μέσα Αυγούστου.

Από το υπουργείο Οικονομικών, δεν έχει αναφερθεί τίποτα για τέτοιες απαιτήσεις, όμως την Πέμπτη αναφέρθηκε ««οι θεσμοί ζητούν την κατάργηση της εισφοράς αλληλεγγύης 8% για εισοδήματα άνω των 500.000 ευρώ, καθώς εκτιμούν ότι μπορεί να οδηγήσει σε φοροδιαφυγή, όμως ελληνική πλευρά θεωρεί ότι είναι πολιτική απόφαση και αφορά την ανακατανομή των οικονομικών βαρών στον πληθυσμό της χώρας».

Συνάντηση με την τρόικα στο υπουργείο Οικονομικών θα έχει ο Ευκλείδης Τσακαλώτος και ο Γιώργος Σταθάκης, με του δανειστές να θέτουν νέο πακέτο προαπαιτούμενων.

Τα θέματα που εξετάστηκανβ την Πέμπτη:

Εργασιακά: Ξεκίνησε η διαβούλευση για τα εργασιακά ώστε μέχρι το τέλος του 2015 να υπάρξει ένα νέο πλαίσιο συλλογικών διαπραγματεύσεων.

Εκτακτη εισφορά: Οι δανειστές ζητούν να υπάρξει ένα κλιμάκιο για τα εισοδήματα άνω των 50.000 ευρώ με συντελεστή φορολόγησης 6% και να καταργηθεί το κλιμάκιο του 8% για όσους έχουν εισοδήματα πάνω από 500.000 ευρώ.

Φόροι υπέρ τρίτων – επιχειρήσεις: Για τις κρατήσεις φόρων υπέρ τρίτων ενώ μελετάται η σύσταση διυπουργικής επιτροπής με στόχο την απλοποίηση των αδειών λειτουργίας των επιχειρήσεων. Σημειώνεται ότι ήδη έχει καταργηθεί σε 103 περιπτώσεις η υποχρεωτική έκδοση άδειας λειτουργίας.

Ασφαλιστικό: Το κουαρτέτο ζήτησε νομοθέτηση μέσα στον Αύγουστο της κατάργησης των πρόωρων συνταξιοδοτήσεων.

ΕΚΑΣ: Να προχωρήσει γρηγορότερα η κυβέρνηση στην κατάργηση του ΕΚΑΣ

Πηγή 

Κατερίνα Σαββαΐδου: Ο λύκος που φυλάει τους λύκους

Αίσθηση προκάλεσε η πρωτοβουλία της Γενικής Γραμματέα Εσόδων Κατερίνας Σαββαΐδου να διατάξει αργά το απόγευμα της Δευτέρας Ένορκη Διοικητική Εξέταση για να διαπιστώσει αν έχει γίνει απόπειρα υποκλοπής στοιχείων από τους ανθρώπους που ενδεχομένως επεχείρησαν να εφαρμόσουν το plan B Βαρουφάκη. Τυπικά η κα. Σαββαΐδου έχει το δικαίωμα να κάνει κάτι τέτοιο αφού η Γενική Γραμματεία Εσόδων λειτουργεί με καθεστώς αυτοτέλειας κι η θέση του Γ.Γ. επανδρώνεται από τεχνοκράτη βάσει συμβολαίου κι όχι από πολιτικό πρόσωπο. Εξάλλου για μια τεχνοκράτη σαν την κα. Σαββαΐδου, είναι εξαιρετικής σημασίας ζήτημα η διασφάλιση του αδιάβλητου του συστήματος του οποίου είναι υπεύθυνη. Ωστόσο, στη συνομιλία του με στελέχη του OMFIF, ο Γιάνης Βαρουφάκης είπε μεταξύ άλλων πως η Γενική Γραμματεία Εσόδων ελέγχεται από την τρόικα. Έχει κάποιο έρεισμα αυτή η διαπίστωση του πρώην υπουργού Οικονομικών;

Η πορεία της κας. Σαββαΐδου ως υψηλόβαθμο στέλεχος της PriceWaterhouseCoopers (PwC), του παγκόσμιου κολοσσού που έστηνε όλο το σύστημα φοροδιαφυγής στο Λουξεμβούργο για λογαριασμό πολυεθνικών, δείχνει να συνάδει με όσα υποστήριξε ο πρώην υπουργός Οικονομικών στην επίμαχη συζήτηση. Μην ξεχνάμε πως πρωθυπουργός του Λουξεμβούργου όλο το διάστημα της μεγάλης φοροδιαφυγής που έμεινε στην ιστορία ως Lux Leaks, ήταν ο νυν πρόεδρος της Κομισιόν Ζαν-Κλωντ Γιουνκέρ. Για το λόγο αυτό επαναδημοσιεύουμε το σχετικό άρθρο του Νικόλα Λεωντόπουλου στο thepressproject.gr όπου εξηγείται με τεκμήρια πώς είναι αρκετά δύσκολο η Κατερίνα Σαββαΐδου να υπερασπισθεί το δημόσιο συμφέρον. Κι όμως στην υπόθεση με το plan B του Βαρουφάκη, η κα. Σαββαΐδου εμφανίζεται ως ο βοσκός που φυλά τα πρόβατα - τους φορολογούμενους εν προκειμένω - με την ΕΔΕ που διέταξε.

Κατερίνα Σαββαΐδου: Ο λύκος που φυλάει τους λύκους

Η Γενική Γραμματέας Εσόδων, δηλαδή ο υπ. αριθμ. 1 αρμόδιος στη χώρα για την είσπραξη φόρων, ήταν ανώτατο στέλεχος στην PwC στα 4 χρόνια που αυτή έστηνε σχήματα φοροαποφυγής για τις μεγαλύτερες ελληνικές πολυεθνικές. Για τη θέση της Γ.Γ. την πρότεινε ο υπουργός Οικονομικών, ο πρώην εργοδότης του οποίου επίσης εμπλέκεται στα LuxLeaks. Και αυτό δεν είναι παρά η άκρη του μίτου της διαπλοκής μεταξύ PwC και δημοσίου.

Του Νικόλα Λεοντόπουλου

Σε έναν κόσμο λογικής, οι αποκαλύψεις του ICIJ σχετικά με τα LuxLeaks, και η συμμετοχή σε αυτά ελληνικών εταιρειών, θα οδηγούσε τις ελληνικές αρχές σε επείγουσα δράση εναντίον του «κυκλώματος»: εναντίον των εμπλεκόμενων εταιρειών αλλά και εναντίον της PwC, της εταιρείας δηλαδή που έστησε όλο αυτό το σύστημα.

Σε αυτόν τον κόσμο, ο Γενικός Γραμματέας Εσόδων, ο άνθρωπος που νυχθημερόν ασχολείται με τη συλλογή εσόδων, θα ήταν τώρα (ή πιο σωστά από καιρό) επί ποδός πολέμου κατά της PwC.

Ας μεταβούμε λοιπόν νοερά στο αρχηγείο αυτού του πολέμου. Εκεί, στην οδό Καραγεώργη Σερβίας 8, συναντούμε την Κατερίνα Σαββαΐδου, ετών 41. Ανέλαβε το πόστο του γενικού γραμματέα Δημοσίων Εσόδων τον Ιούνιο του 2014.

Η κ. Σαββαΐδου μονομιάς έκανε σαφές πως προτεραιότητά της είναι η πάταξη της φοροαποφυγής: «Να μην επιτρέψεις στον άλλον να φθάσει στο σημείο να φοροδιαφύγει. Αυτό το επιτυγχάνεις μόνο εφόσον κλείσεις όλα τα “παράθυρα” της φοροαποφυγής», επεσήμανε σε στενούς της συνεργάτες, σύμφωνα με Το Βήμα. Πρόκειται για δήλωση με υψηλή αίσθηση της ειρωνίας καθώς προερχόταν από μια ειδικό της... φοροαποφυγής.

Μέχρι τον Ιούνιο του 2014, η κ. Σαββαΐδου ήταν ανώτατο στέλεχος στην PriceWaterhouseCooopers (PwC), μία από τις λεγόμενες Big Four, τις μεγάλες ελεγκτικές εταιρείες του κόσμου. Στην υπόθεση των LuxLeaks, η PwC είναι η πραγματική πρωταγωνίστρια: Η εταιρεία που έστησε για περισσότερες από 340 πολυθενικές ένα σοφιστικέ μηχανισμό φοροαποφυγής σε συνεργασία με τις αρχές του Λουξεμβούργου. Ανάμεσα τους και 9 εταιρείες που σχετίζονται με την Ελλάδα...

Είναι δυνατόν ο Tax Senior Manager της PwC να μη γνώριζε τι έκανε η PwC;

Όχι μόνον η προϋπηρεσία της κ. Σαββαΐδου στην PwC δεν αποτελεί μυστικό αλλά το ΥπΟικ στην ανακοίνωση επιλογής της είχε φροντίσει να τονίσει πως η νέα Γ.Γ. ήταν «Senior Manager στην εταιρία “PwC-Ελλάς”, επικεφαλής μιας ομάδας περίπου 100 δικηγόρων και φοροτεχνικών συμβούλων». Ήταν «επίσης, Knowledge Manager όλης της εταιρείας, που στελεχώνεται από περίπου 900 υπαλλήλους».

Σύμφωνα με το Ελληνοαμερικανικό Εμπορικό Επιμελητήριο, η κ. Σαββαΐδου, ως Tax Senior Manager της PwC είναι (ακόμα;) μέλος της Επιτροπής Φορολογίας του επιμελητηρίου, μιας επιτροπής της οποίας η αποστολή ρητώς «δεν παραβλέπει τις ευκαιρίες για σύννομη φορολογική ελάφρυνση». Τον ίδιο ακριβώς όρο («tax saving») χρησιμοποιεί το ICIJ στη σύνοψη των ευρημάτων του (key findings) για να περιγράψει τo σκοπό των συμφωνιών στο Λουξεμβούργο.

(Δύο μέρες πριν τη δημοσιοποίηση των LuxLeaks, οργανώθηκε το 6ο Tax Forum στη Θεσσαλονίκη με σπόνσορες ανάμεσα σε άλλους την PwC. Κεντρικοί ομιλητές ήταν δύο: η Κατερίνα Σαββαίδου, πρώην PwC / πλέον Γ.Γ. Εσόδων. Και ο Γιώργος Μαυραγάνης, πρώην KPMG / πλέον υφυπουργός Οικονομικών.)

Και όμως, παρόλο που η κ. Σαββαΐδου ήταν Tax Senior Manager στην PwC, η ελληνική κυβέρνηση την είχε διορίσει ήδη από τον Ιούλιο του 2013 (βλ. ΦΕΚ παραπλεύρως) σε επιτροπή του Υπουργείου Οικονομκών ενώ (όπως θα δούμε παρακάτω) ταυτόχρονα με τη θέση της στην PwC έκανε δηλώσεις σε διεθνή μέσα ως «σύμβουλος της κυβέρνησης».

Από το προσωπικό της LinkedIn προκύπτει ότι έμεινε στην PwC από τον Ιανουάριο του 2010 ως τον Ιούνιο του 2014, περίοδος που εν μέρει συμπίπτει με την περίοδο των LuxLeaks. Για παράδειγμα, δύο από τα tax rulings που επιτρέπουν, κατά το ICIJ, σε ελληνικές εταιρείες να κάνουν φοροαποφυγή στο Λουξεμβούργο (ένα ruling για το EFG Group του Ομίλου Λάτση, και ένα για τη Wind Hellas) έχουν ημερομηνία Φεβρουαρίου και Μαρτίου 2010 αντίστοιχα, αφού δηλαδή η κ. Σαββαΐδου έχει αναλάβει ως senior manager στην PwC.

Σε κάθε όμως περίπτωση, η κ. Σαββαΐδου ήταν ενεργός μάνατζερ στην PwC όταν όλα αυτά τα σχήματα φοροαποφυγής ήταν σε ισχύ: δηλαδή από το 2010 ως το 2014.

Και το ΦΕΚ στο οποίο αναφερθήκαμε πιο πάνω, με το οποίο διορίστηκε το 2013 στην επιτροπή του ΥπΟικ (ενώ συνέχισε να εργάζεται στην PwC) ανέφερε ρητά πως "ε) Κατά την έναρξη κάθε συνεδρίασης κάθε µέλος του Γνωµοδοτικού Συµβουλίου οφείλει να δηλώνει ενδεχόµενη σύγκρουση συµφερόντων."

Το ερώτημα που τίθεται είναι φυσικά το ακόλουθο: Είναι δυνατόν ένας «tax senior manager», ένας «knowledge manager», επικεφαλής του νομικού – φοροτεχνικού τμήματος της εταιρείας, να μην έχει γνώση του συστήματος φοροαποαφυγής που η εταιρεία του κατ’εξακολούθηση έστηνε για λογαριασμό σειράς επιχειρήσεων;

Θα μπορούσε να αντιτάξει κανείς ότι αυτές οι εννιά επιχειρήσεις έχουν την έδρα τους στο Λουξεμβούργο, συνεπώς τα σχήματα φοροαποφυγής θα τα αναλάμβανε η PwC Λουξεμβούργου. Αυτό όμως δύσκολα θα μπορούσε να συμβεί χωρίς τη γνώση και τη συμμετοχή της ελληνικής PwC αφού στη μεγάλη τους πλειοψηφία τα tax rulings αφορούν τις προσπάθειες των εταιρειών να μην πληρώσουν φόρους στη χώρα μας για λεφτά που έβγαλαν στην Ελλάδα. Επιπροσθέτως, πολλές από τις φορολογικές συμφωνίες αφορούν επιχειρηματικές δραστηριότητες στην Ελλάδα. Πώς είναι δυνατόν η ελληνική PwC να μη γνώριζε;
 

Coca-Cola & EFG: Δύο κραυγαλέες περιπτώσεις ασυμβίβαστου για την PwC

Το έργο των accounting firms μπορεί σε γενικές γραμμές να διαιρεθεί σε δύο δραστηριότητες, αντιφατικές η μία προς την άλλη: αφενός να ελέγχουν τα βιβλία των πελατών τους (ως ελεγκτικές εταιρείες). Από την άλλη, όπως και οι ίδιες παραδέχονται, να βοηθούν τους πελάτες τους να πληρώνουν λιγότερους φόρους. Το αν αυτό εκτός από ανήθικο είναι και παράνομο είναι άλλη ιστορία. Οι ίδιες οι ελεγκτικές εταιρείες επιχειρηματολογούν ότι είναι νόμιμο, και όμως, σύμφωνα όμως με στατιστικές (πηγή: συνεδριάσεις Επιτροπής Δημόσιων Λογαριασμών, Βουλή των Κοινοτήτων, pdf), οι φορολογικές λύσεις που προσφέρουν, οσάκις προσβληθούν σε δικαστήριο, κρίνονται παράνομες σε ποσοστό από 50% ως 75%! Aν διαβάζετε αυτή τη γραμμή κάποιος έχει αντιγράψει το κείμενο χωρίς την άδειά μας

Ο στοιχειώδης κανόνας αποφυγής σύγκρουσης συμφερόντων είναι η εταιρεία λογιστών να μην μπλέκει την ελεγκτική δουλειά με την παροχή συμβουλών φοροαποφυγής. Μπορεί δηλαδή να κάνει το ένα (έλεγχο βιβλίων) ή το άλλο (παροχή συμβουλών) με έναν πελάτη αλλά όχι και τα δύο μαζί.

Μια απλή διασταύρωση όμως των εταιρειών που έλεγχε η PwC και των tax rulings του Λουξεμβούργου δείχνει ότι τελικά έκανε και τα δύο μαζί.

Έτσι η PwC για τις χρονιές 2009 και 2010, σύμφωνα με τα LuxLeaks, πετυχαίνει tax rulings στο Λουξεμβούργο για λογαριασμό του EFG Group (Όμιλος Λάτση) και της Coca-Cola SBC (Όμιλος Δαυίδ-Λεβέντη).

Ταυτόχρονα, σύμφωνα με τις Εκθέσεις Διαφάνειας για τις χρονιές 2009 και 2010, η PwC «ορίσθηκε ως νόμιμος ελεγκτής για τη διενέργεια υποχρεωτικών ελέγχων των ετησίων οικονομικών καταστάσεων» τόσο για την Coca-Cola SBC όσο και για την Eurobank, τη θυγατρική (εκείνη την εποχή) του EFG Group. 

Για πολλά χρόνια, οι Big Four αντιστέκονταν στην ποινικοποίηση της σύγκρουσης συμφερόντων. Τελικά το σκάνδαλο της Enron οδήγησε το 2002 στο διάσημο νόμο Sarbanes–Oxley Act (ή SOX από τα αρχικά των δύο αμερικανών πολιτικών που τον νομοθέτησαν, του Ελληνοαμερικανού γερουσιαστή Paul Sarbanes και του βουλευτή Michael G. Oxley) με τον οποίο οριοθετήθηκαν οι περιπτώσεις σύγκρουσης συμφερόντων στις ΗΠΑ. Αλλά όχι στην Ευρώπη όπου μόνο μετά το 2011 πάρθηκαν ανάλογες πρωτοβουλίες από την Κομισιόν και τον Επίτροπο Μισέλ Μπαρνιέ. Το τελικό πλαίσιο θέτει για πρώτη φορά κανόνες μετά όμως από σημαντικές υποχωρήσεις σχετικά με το αρχικό σχέδιο Μπαρνιέ...
 

Πρόσβαση στα πιο μύχια μυστικά

Η τοποθέτηση της κ. Σαββαΐδου προκαλεί τέλος ένα δύσκολο ερώτημα - δύσκολο όχι μόνο να απαντηθεί αλλά ακόμα και να διατυπωθεί: Από την πιο σημαντική θέση διοίκησης του ελληνικού φοροεισπρακτικού μηχανισμού έχει πρόσβαση στα πιο μύχια κρατικά μυστικά. Πόσο συμβατή είναι αυτή η επιλογή με ένα πρόσωπο που μέχρι πρότινος εργαζόταν ως μάνατζερ για μια εταιρεία με ευθέως ανταγωνιστικά προς το ελληνικό δημόσιο συμφέροντα;

Αντί για τέτοιου είδους ερωτήσεις, τα ελληνικά ΜΜΕ παρείχαν κρίσιμες πληροφορίες σχετικά με την κ. Σαββαΐδου από ανώνυμες πηγές εντός του ΥπΟικ, όπως η ακόλουθη: «Τις περισσότερες φορές δεν έφευγε ούτε για φαγητό το μεσημέρι, αλλά έτρωγε την σαλάτα της με βιολογικά προϊόντα, που είναι αδυναμία της στο γραφείο, προσέχοντας πάντα να μην λερώσει τα απλωμένα χαρτιά».

Και όμως ένα απλό γκουγκλάρισμα για το ποιόν της PwC θα αρκούσε. Ας σταθούμε σε ένα μόνο περιστατικό. Βουλευτές του βρετανικού κοινοβουλίου ανακάλυψαν το 2013 πως η εταιρεία είχε στήσει ένα υπερεθνικό σύστημα με επτά (7) επίπεδα ώστε το πιο ακριβό συγκρότημα γραφείων στο Λονδίνο, αξίας 600 εκατ. λιρών (κοντά στο 1 δισ. ευρώ), να μην πληρώνει φόρους από ενοίκια.

Η ροή του χρήματος περνούσε από τους συνήθεις κόμβους, δηλαδή χώρες με ντοκτορά στη φορολογική διαφθορά. Όχι, κακώς πήγε το μυαλό σας στα PIGS, Πορτογαλία, Ιταλία, Ελλάδα, Ισπανία. Εδώ μιλάμε για επιστημονική διαφθορά και όχι για τις αποδείξεις που δεν κόβει ο υδραυλικός ή ο ιδιοκτήτης ταβέρνας. Οι κόμβοι που η PwC χρησιμοποίησε στην προσπάθειά της να κρύψει το χρήμα δεν ήταν στη Μύκονο, τη Νάπολη ή τη Βαρκελώνη αλλά στο Λουξεμβούργο, το Ντελαγουέρ (δηλαδή ΗΠΑ), το Τζέρσεϊ (δηλ. Βρετανία)...
 

Δύο υπουργοί και ένας τροϊκανός: Το φαν κλαμπ της Γενικής Γραμματέως

Τέτοιες υποθέσεις, για  το τι πραγματικά κάνει η PwC και γενικότερα οι Big Four, υπάρχουν αμέτρητες. Δεν χρειαζόταν δηλαδή να περιμένει κανείς τα LuxLeaks. Και όμως, όταν ανακοινώθηκε η επιλογή της κ. Σαββαΐδου, αντί ενστάσεων, ακούστηκαν εγκώμια, εντός και εκτός Ελλάδας.

Τρεις ανώτατοι αξιωματούχοι ερίζουν για την πρόσληψη της. Όλοι τους, αν πιστέψουμε τα δημοσιεύματα εφημερίδων ήταν ενθουσιώδεις υποστηρικτές της:

Πρώτα απ'όλα αποτελούσε πρόταση του υπουργού Οικονομικών Γκίκα Χαρδούβελη, σύμφωνα με το επίσημο ανακοινωθέν του υπουργείου.

Επιπροσθέτως, στο Βήμα διαβάζουμε πως «κομβικό ρόλο στην επιλογή έπαιξε ο υφυπουργός Οικονομικών Γιώργος Μαυραγάνης», ο οποίος «είχε θητεύσει με επιτυχία στην KPMG», δηλαδή μία από τις υπόλοιπες Big Four. Με άλλα λόγια, στην Ελλάδα η μάχη κατά της φοροδιαφυγής είναι στα χέρια δύο πρώην στελεχών των εταιρειών με ειδικότητα τη... φοροαποφυγή.

Τέλος, η κ. Σαββαΐδου δεν θα 'χε πάρει την θέση, αν δεν την είχε εγκρίνει ο Γενικός Επιθεωρητής του Υπουργείου Οικονομικών της... Γαλλίας, ο κ. Λε Πετίτ, ο οποίος σύμφωνα με το Πρώτο Θέμα, συμμετείχε στην 5μελή επιτροπή επιλογής και «πέρασε από κόσκινο» τους υποψηφίους. (Ωραία εθνική κυριαρχία όπου τον Έλληνα γενικό γραμματέα Εσόδων εγκρίνει ένας... Γάλλος).
 

Το Bloomberg ψάχνει τη φοροδιαφυγή στα υπόγεια των μπαρ

Ήταν άνοιξη προς καλοκαίρι του 2014, η εποχή του success story, στο οποίο ατυχώς δεν προσέτρεξαν μόνον τα εγχώρια πρόθυμα ΜΜΕ αλλά και μερικά από τα εγκυρότερα μέσα διεθνώς. Το ελληνικό success story, η ανάκαμψη (rebound), η αναγέννηση (revival), σαν κάθε καλό δράμα με χάπι έντ, χρειαζόταν χαρακτήρες, ήρωες. Και τους βρήκε.

Κατά το πρακτορείο Bloomberg το νέο πρόσωπο της Ελλάδας είναι δύο γυναίκες, η Αικατερίνη Σαββαΐδου, νέα γενική γραμματέας Δημοσίων Εσόδων, και η Αναστασία Σακελλαρίου, πρόεδρος του Ταμείου Χρηματοπιστωτικής Σταθερότητας. Μέσα στο καλοκαίρι το αμερικάνικο μέσο δημοσίευσε δύο διθυραμβικά προφίλ για τις δύο Ελληνίδες. (Και αν στην περίπτωση Σαββαΐδου, το πρακτορείο πέρασε στο ντούκου τη θητεία της στην PwC, στην περίπτωση της Σακελλαρίου θεώρησε τριτεύουσας σημασίας ότι η πρόεδρος του ΤΧΣ διώκεται για κακούργημα που σχετίζεται με την άσκηση των καθηκόντων της κατά την προηγούμενη θητεία της σε τράπεζα).

Το Bloomberg στο προφίλ της Σαββαΐδου επισημαίνει πως είναι «κομμένη και ραμμένη γι αυτή τη δουλειά». Δύο μήνες πριν, τον Απρίλιο του 2014 (πριν πάρει τη νέα της θέση), η Σαββαΐδου έχει κάνει δηλώσεις στο Bloomberg στο πλαίσιο ενός ρεπορτάζ με τίτλο (σε ελεύθερη μετάφραση) «Οι διώκτες της φοροδιαφυγής στην Ελλάδα στρέφουν την προσοχή τους στα υπόγεια των νυχτερινών κλαμπ». Το ρεπορτάζ εστιάζει δηλαδή στο «κορυφαίο» ζήτημα: αν οι μπάρμαν στα ποτάδικα της νύχτας κόβουν απόδειξη στους πελάτες τους και στη μάχη του ΥπΟικ να τους πιάσει στα πράσα.

Παρότι η Σαββαΐδου ήταν ακόμα ενεργός senior manager στην PwC, στο ρεπορτάζ έκανε δηλώσεις με το το καπέλο του «κυβερνητικού συμβούλου». (Δείτε παραπάνω, το ΦΕΚ του διορισμού της). 

Ο κ. Πετίτ και το Bloomberg, απρόσμενοι φαν της κ. Σαββαΐδου. Οι ίδιοι δηλαδή παράγοντες (διεθνή ΜΜΕ και εκπρόσωποι των δανειστών) που επί χρόνια πυροβολούσαν τους Έλληνες για το ότι δεν πληρώνουν φόρους, τώρα έδωσαν το χρίσμα του σε ένα ανώτατο στέλεχος πολυεθνικής που τα πηγαίνει περίφημα σε αυτό ακριβώς το σπορ.
 

Η διαπλοκή ελληνικού δημοσίου - PwC

Γνωρίζουμε τον αντίλογο που εκφράζεται από όσους υποστήριξαν την επιλογή Σαββαΐδου: Είναι σα να προσλάβεις ένα χάκερ. Η παρομοίωση θα ευσταθούσε μόνον αν αυτός που προσέλαβε τον χάκερ (το ΥπΟικ) αλλά και ο ίδιος ο χάκερ (Σαββαΐδου), αναγνώριζαν ότι ο προηγούμενος εργοδότης του χάκερ ήταν εγκληματικό στοιχείο. Δεν βλέπουμε καμιά τέτοια διάθεση... Τουναντίον, το ελληνικό κράτος σπεύδει σε κάθε ευκαιρία να διαπλακεί με τις ελεγκτικές εταιρείες, και με την PwC ιδιαιτέρως, σε σημείο που στην ουσία «ιδιωτικοποιεί» κομμάτια της δικής του αρμοδιότητας.

§  Το 2009, πριν καν την αρχή της κρίσης, διαβάζουμε πως το Υπουργείο Οικονομικών, θα ανέθετε στην PwC το κυνήγι των μικροοφειλετών, την ίδια ακριβώς εποχή που η εταιρεία υπέρβαλλε στις αρχές του Λουξεμβούργου πατέντες για τη φοροελάφρυνση των μεγαλο-πελατών της.

§  Το 2010, της ανατέθηκε (από κοινού με την KPMG) ο έλεγχος δαπανών του Γενικού Λογιστηρίου του Κράτους - μία ακόμα περίπτωση πρόσβασης σε νευραλγικό τομέα του δημοσίου.

§  Το 2011 ήταν σύμβουλος αποκρατικοποιήσεων για τις ΟΣΕ / ΤΡΕΝΟΣΕ.

§  Και πολύ πρόσφατα, τον Οκτώβριο του 2014, ο κ. Χαρδούβελης ανέθεσε στην PwC μελέτη για τον τρόπο εφαρμογής του αναβαλλόμενου φόρου των τραπεζών. Το έκανε σύμφωνα με τα ρεπορτάζ των εφημερίδων, «παρακάμπτοντας πλήρως τις υπηρεσίες του υπουργείου» του. Ανέθεσε δηλαδή την επίλυση ενός ζητήματος δημοσίου συμφέροντος σε μια ιδιωτική εταιρεία η οποία εκ της φύσεως της διαπλέκεται με τις ελληνικές τράπεζες... Και αν κρίνουμε από το αποτέλεσμα, σύμφωνα τουλάχιστον με όσα έχουν υποστηρίξει τόσο ο Γιάννης Βαρουφάκης εδώ όσο και η Wall Street Journal εδώ, οι τράπεζες έμειναν ενθουσιασμένες από τη λύση...

Και αυτά αφορούν μόνο τη διαπλοκή της PwC με το ελληνικό δημόσιο. Το μεγάλο θέμα όμως είναι η διαπλοκή της εταιρείας με το ευρύτερο σύστημα εξουσίας στην Ελλάδα. Αλλά γι αυτό θα μιλήσουμε αναλυτικότερα τις επόμενες μέρες...
 

Αντί επιλόγου: Ένα ερώτημα για τους Χαρδούβελη και Σαββαΐδου

Ο Γκίκας Χαρδούβελης πήγε στο υπουργείο Οικονομικών από τη Eurobank, όπου θήτευσε ως πολυετής και πολύτιμος συνεργάτης του Ομίλου Λάτση. (Για το σοβαρό πρόβλημα σύγκρουσης συμφερόντων μεταξύ των δύο ιδιοτήτων, διαβάστε εδώ την ανάλυση του Γιάννη Βαρουφάκη). Ταυτόχρονα, στο δημόσιο μεταγράφηκε η κ. Σαββαΐδου με τον τρόπο που είδαμε, και με τη θερμή, όπως προείπαμε, σύσταση του κ. Χαρδούβελη.

Τώρα αποκαλύπτεται πως η πρώην εταιρεία της κ. Σαββαΐδου (πιθανώς με τη συμμετοχή της), εκπόνησε ένα σχήμα φοροαποφυγής με ωφελημένο τον πρώην εργοδότη του κ. Χαρδούβελη. Η επιχείρηση είχε πολλούς κερδισμένους και ένα μόνο θύμα, το ελληνικό δημόσιο, στο οποίο υπηρετούν πλέον οι κ.κ. Χαρδούβελης και Σαββαΐδου. Ερώτηση αφελής: Δεν υπάρχει ηθικό και πολιτικό θέμα και για τους δύο;

Πηγή Νικόλας Λεοντόπουλος

Τσίπρας: Εγώ έδωσα εντολή στον Βαρουφάκη για σχέδιο έκτακτης ανάγκης

Σχέδια εξόδου της χώρας δεν είχαμε και ποτέ δεν επεξεργαστήκαμε, ανέφερε ο Αλέξης Τσίπρας, από το βήμα της Βουλής, απαντώντας στην επίκαιρη ερώτηση που κατέθεσε η πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ, Φώφη Γεννηματά, η οποία ζήτησε από τον πρωθυπουργό να τοποθετηθεί σχετικώς με τις πρόσφατες δηλώσεις του πρώην υπουργού Οικονομικών, Γιάνη Βαρουφάκη, σύμφωνα με τις οποίες επεξεργαζόταν το plan B της κυβέρνησης.

 

«Αν οι εταίροι και οι δανειστές μας, προετοίμαζαν ένα σχέδιο grexit, εμείς δεν έπρεπε να σχεδιάσουμε τις άμυνές μας, στο ενδεχόμενο που γίνονταν πράξη οι απειλές;» απηύθυνε το ερώτημα, από το βήμα της Βουλής, ο πρωθυπουργός.

 

«Αυτό που κάνετε είναι έξω και πέρα από κάθε λογική. Φυσικά και είχα δώσει προσωπικά εντολή να συγκροτηθεί ομάδα επεξεργασίας σχεδίου άμυνας σε περίπτωση έκτακτης ανάγκης» είπε ο κ. Τσίπρας. Αυτό για εσάς είναι ότι επιδίωκα την έκτακτη ανάγκη, επισήμανε, τονίζοντας ταυτοχρόνως ότι είναι κωμικό να ανακαλύπτεται μέγα σκάνδαλο στην αυτονόητη πράξη μιας κυβέρνησης να προετοιμαστεί για κάθε ενδεχόμενο, όταν μάλιστα η στάση της άλλης πλευράς στις διαπραγματεύσεις γινόταν όλο και πιο σκληρή.

 

«Το κόμμα σας δεν διαπραγματεύθηκε για τίποτα, αλλά δεχθήκατε την προετοιμασία των προγραμμάτων που επιβλήθηκαν» ανέφερε προς την κ. Γεννηματά.

 

Επιπλέον ο πρωθυπουργός δήλωσε κατηγορηματικά ότι «σχέδια εξόδου της χώρας από το ευρώ δεν είχαμε. Σχέδιο εκτάκτου ανάγκης είχαμε και έπρεπε να έχουμε».

 

Η κ. Γεννηματά έκανε λόγο για ομολογία επικίνδυνων μεθοδεύσεων εκ μέρους του κ. Βαρουφάκη και απηύθυνε προς τον κ. Τσίπρα το ερώτημα αν είχε γνώση για αυτές, ενώ του καταλόγισε «αλλοπρόσαλη στρατηγική» με την οποία «έφερε το grexit στην αυλή μας».

 

Στη δευτερολογία του, ο πρωθυπουργός αναφερόμενος στον κ. Βαρουφάκη, δήλωσε: «ο κ. Βαρουφάκης μπορεί να έκανε λάθη, αλλά δεν ήταν λαμόγιο, δεν έβγαζε χρήματα στο εξωτερικό ενώ διαπραγματευόταν, όπως έκανε ο προηγούμενος υπουργός Οικονομικών, δεν μπορείτε να τον κατηγορήσετε για κλέφτη».

Αλέξη, σε κρίνω για να σε προστατεύσω… όμως, όχι δεν περνάω στον σουρεαλισμό!

γράφει η Ελευθερία Καρνάβου

Στην συνέντευξη στο κόκκινο, 29-7-15, ανοίγοντας διάπλατα ο πρωθυπουργός την πόρτα για τους διαφωνούντες βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ έκανε ένα φάουλ: Διατύπωσε την σκέψη ότι πιθανόν οι 31 διαφωνούντες βουλευτές είχαν την ρήξη στην ατζέντα τους από καιρό και ανεξάρτητα από τη διαπραγμάτευση (!). Είναι δηλαδή οι διαφωνούντες ούτως ειπείν εκ προοιμίου διασπαστές, άρα εχθροί της αριστεράς. Εχθροί του κοινού σκοπού.

Είναι βαρύ και ιδιαίτερα αρνητικό: Δεν προκαθορίζει απλά την διχοτόμηση αλλά και τον χαρακτήρα που αυτή θα πάρει, τους τόνους, τους διαπληκτισμούς και διαξιφισμούς, το ύφος, τα (αθέμιτα) περιεχόμενα. Παραπέμπει σε εικόνα από το μέλλον που είναι εφιαλτική στο μέτρο που μπορεί να γίνει το υπέδαφος μιας μετωπικής σύγκρουσης με κάθε άλλο παρά αριστερού ήθους γνωρίσματα.

Αυτό που χρειάζεται αυτή τη στιγμή η αριστερά, ο ΣΥΡΙΖΑ και η χώρα είναι νηφαλιότητα και αυτοπεριορισμό από τους αριστερούς. 

Δεν υποστηρίζω, σε όλο το φάσμα των θέσεων, ούτε την μια ή την άλλη από τις δυο κυρίαρχες ομάδες του ΣΥΡΙΖΑ. Δεν έχω δεσμεύσεις και δεν προσδοκώ εύσημα από τους μεν ή τους δε. Εύχομαι τούτην την  ώρα να είχε υπάρξει - δεν  φαίνεται πια να «προκάνουνε» - μια ομάδα «διαιτητών»: ένας σημαντικός αριθμός ατόμων στελεχών, διανοουμένων, μελών του ΣΥΡΙΖΑ, συντεταγμένη ομάδα στην κεντρική επιτροπή που θα σήκωναν αυτό το βάρος με ελπίδα αποτελέσματος. Να είχε υπάρξει, παράλληλα με τη διαίρεση υπέρ και κατά της συμφωνίας ένας πόλος που να λέει με στεντόρεια φωνή: «μην εκθέτετε την αριστερά, μην την κάνετε βορά της συντήρησης και των μνημονιακών χαιρέκακων δυνάμεων». 

«Μη την πλήξετε»!

«Μην ασχημονήσετε για τους χθεσινούς συντρόφους σας»

Μέσα στο κατάμαυρο σημερινό τοπίο απαιτούμε μία στάση αμοιβαίου σεβασμού. 

Να θυμίσω ότι όταν χαλάει μια σχέση ερωτική ή συζυγική και ακολουθεί διαζύγιο οι σώφρονες, καλοί φίλοι συμβουλεύουν τον ένα απ’ τους δυο: «πρόσεξε τα λόγια σου, αν πεις για τον πρώην σύντροφο σου ότι υπήρξε ‘κάκιστος’ στη διάρκεια της σχέσης σας τότε πιθανόν να ισχύει ή να βγαίνει αβίαστα το συμπέρασμα ότι ήσουν /είσαι και συ ‘κάκιστος’». Το «όμοιος ομοίω αεί πελάζει» είναι μια συντομότερη, παρόμοια εκδοχή του ίδιου.

Σου λένε Αλέξη οι εχθροί σου «γίνε από πρωθυπουργός ηγέτης!» Εμείς σου λέμε από το ένα μέρος «πρόσεξε ΠΟΙΟΣ σου το εισηγείται» και από το άλλο «πρόσεξε ΠΟΙΩΝ θα ηγηθείς». 

Έχεις το χάρισμα, Αλέξη, και θα πάρεις πολλούς μαζί σου. Μέσα σε αυτούς, πρόσεξε τη σαβούρα! Μέσα σε αυτούς πρόσεξε τους καιροσκόπους. Μέσα σ’ αυτούς πρόσεξε κάθε δεξιό κατακάθι! Εκτός από το χάρισμα έχεις και τα οφίκια προς διανομή: οι άρπαγες είναι προ των πυλών. Αυτοί, μαζί με το παλιό πολιτικό σύστημα, το μηντιακό σύστημα και τους καιροσκόπους σε καλούν να γίνεις ηγέτης.

Αλέξη, θα συνεχίσω να σε κρίνω…

(Εύχομαι να γίνουμε πολλοί)

Αυτό έχουν ανάγκη οι πραγματικοί ηγέτες.

Αλέξη, θα σε συνεχίσω να σε κρίνω…

Ο δρόμος των μετασχηματισμών δεν διαβαίνεται χωρίς τους παλιούς συντρόφους!

Πρόσεξε τους υποβολείς, τους αυλοκόλακες!

ΥΓ1: Παραφράζω στον τίτλο του άρθρου μου την αποστροφή του πρωθυπουργού  για την πρόεδρο της βουλής: και κάθε άλλο παρά «καταγγέλλω»!!!  (συνέντευξη στο ρ/σ κόκκινο 29/07/15: μίλησε μεταξύ των άλλων για σουρεαλισμό). 

ΥΓ2 : Ο Αλέξης Τσίπρας ήταν φραστικά τουλάχιστον ενωτικότερος χθες, 30-7-15, στην κεντρική επιτροπή.

Πηγή

Γερνάμε ταχύτατα

«Ωρολογιακή βόμβα» τόσο για το ασφαλιστικό όσο και για τον κρατικό προϋπολογισμό συνιστά η ενεργός γήρανση, καθώς μέχρι το 2030 θα έχουν συνταξιοδοτηθεί 1,5 εκατομμύριο εργαζόμενοι στην Ελλάδα και 24 εκατομμύρια στα κράτη της Ευρώπης.

Οι Ευρωπαίοι πολίτες, αν και γνωρίζουν, σύμφωνα με έρευνα του Ευρωβαρόμετρου, ότι ο πληθυσμός της Ευρώπης γηράσκει με ταχείς ρυθμούς (ποσοστό 71%), εντούτοις ελάχιστα ανησυχούν με αυτή την εξέλιξη (ποσοστό 42%).

Σύμφωνα με τα πρόσφατα στοιχεία της Eurostat, το 2060 σε κάθε Ευρωπαίο πολίτη άνω των 65 θα αντιστοιχούν μόνο δύο εργαζόμενοι ηλικίας 15-64 ετών, μεταβολή που οφείλεται στον συνδυασμό χαμηλού ρυθμού γεννήσεων και αυξανόμενης διάρκειας ζωής.

Ελληψη... εργαζομένων

Ορισμένα ποσοτικά στοιχεία για τη γήρανση του πληθυσμού στην Ευρώπη συνάδουν στα εξής:

● Το 2030, ο αριθμός των εργαζομένων μεταξύ 56 και 64 ετών θα έχει αυξηθεί κατά 24 εκατομμύρια. Στα επόμενα 10 χρόνια, ο πληθυσμός της Ευρώπης θα αποτελείται ως επί το πλείστον από άτομα άνω των 40 ετών. Μέχρι το 2030, η Ε.Ε. θα πρέπει να αντιμετωπίσει μια έλλειψη ατόμων σε ηλικία εργασίας. Η έλλειψη αυτή θα είναι περίπου 20,8 εκατομμύρια άνθρωποι.

● Στο ίδιο ακριβώς πλαίσιο και η Ελλάδα γερνάει και μάλιστα υπό συνθήκες οικονομικής κρίσης και πρωτόγνωρης αύξησης της ανεργίας: το ποσοστό των ηλικιωμένων άνω των 65 ετών σήμερα ξεπερνά το 18% και με προοπτική το 2020 να πλησιάζει το 24%, ο πληθυσμός των παιδιών ηλικίας 0-14 ετών συνεχώς μειώνεται και σήμερα αριθμεί περίπου 14%, που σημαίνει ότι όχι μόνο γερνάμε ως χώρα, αλλά επίσης ότι μελλοντικά θα μειωθεί ο πληθυσμός συνολικά.

● Στην Ελλάδα είναι λίγες οι πολιτικές και οι ρυθμίσεις που ευνοούν τη διαχείριση της ενεργού γήρανσης και μάλιστα, παρά τις συστάσεις της Ε.Ε., η χώρα οδηγήθηκε ή οδηγείται σε πολιτικές και παρεμβάσεις που δεν προάγουν την ενεργό γήρανση των εργαζομένων και δημιουργούν συνθήκες απώλειας και των όποιων επιτευγμάτων σε αυτό το πεδίο έως σήμερα.

● Η ενεργός γήρανση αποτελεί αποτελεσματικό εργαλείο για την αντιμετώπιση της φτώχειας στις μεγαλύτερες ηλικίες, ιδιαίτερα στη χώρα μας που βιώνει τις συνθήκες της οικονομικής κρίσης την τελευταία πενταετία. Ενας σημαντικός αριθμός των ηλικιωμένων βιώνουν τα γηρατειά σαν ένα είδος περιθωριοποίησης. Από τη μία, καλύτερες ευκαιρίες εργασίας μπορούν να βοηθήσουν τους μεγαλύτερους σε ηλικία να αντιμετωπίσουν κάποιες από τις αιτίες τις φτώχειας, ενώ απ’ την άλλη, η ενεργός συμμετοχή σε εθελοντικές δραστηριότητες μπορεί να μειώσει το αίσθημα της απομόνωσης.

● Η προώθηση της παράτασης του επαγγελματικού βίου στην απασχόληση μέσα από τη βελτίωση των συνθηκών εργασίας και την προσαρμογή τους στην κατάσταση της υγείας και τις ανάγκες εργαζομένων μεγαλύτερης ηλικίας, καθώς και η βελτίωση της πρόσβασης στην κατάρτιση και τη διά βίου μάθηση είναι η στοχευμένη παρέμβαση της Οικονομικής και Κοινωνικής Επιτροπής (ΟΚΕ) μέσω ενός καινοτόμου προγράμματος για τις σύγχρονες πολιτικές διαχείρισης της ενεργού γήρανσης.

Το τελευταίο υλοποιείται στο πλαίσιο του Ε.Π. Ανάπτυξη Ανθρώπινου Δυναμικού και συγχρηματοδοτείται από την Ελλάδα και την Ευρωπαϊκή Ενωση. Στη χώρα μας ήδη ολοκληρώθηκαν υπό την αιγίδα της Οικονομικής και Κοινωνικής Επιτροπής (ΟΚΕ) πέντε προγράμματα κατάρτισης σε Αθήνα, Θεσσαλονίκη, Γιάννενα και Λάρισα, ενώ έχουν ξεκινήσει να υλοποιούνται και άλλα τα οποία απευθύνονται σε εργαζόμενους, εργοδότες και αυτοαπασχολούμενους.

 Μάριος Χριστοδούλου για την Εφημερίδα των Συντακτών

Mίκης Θεοδωράκης: "Νοιώθω ντροπή που ακούγονται τα τραγούδια μου την εποχή του πόνου των γερόντων"

Δύο κεράκια που συμβολίζουν 90 χρόνια έμπνευσης και δημιουργίας έσβησαν 3.500 χιλιάδες θεατές, οι οποίοι βρέθηκαν το βράδυ της Τετάρτης στον κήπο του Μεγάρου Μουσικής Αθηνών για να ευχηθούν στον Μίκη Θεοδωράκη την ημέρα των γενεθλίων του.

Ο σπουδαίος μουσικοσυνθέτης δεν μπόρεσε να παρευρεθεί γιατί δεν του το επέτρεψε η εύθραυστη κατάσταση της υγείας του, αλλά σε μήνυμά του - που διαβάστηκε στην έναρξη της βραδιάς - μετέφερε τα αισθήματα χαράς και συγκίνησης για την πραγματοποίηση της τιμητικής αυτής εκδήλωσης. 

Ωστόσο, σημείωσε, «αισθάνομαι πολύ άβολα που γίνονται αφιερώματα στη μουσική μου και ακούγονται τα τραγούδια μου σε μία εποχή που κυριαρχείται από τον μεγάλο πόνο των γερόντων που λιώνουν στις ουρές για ένα πιάτο φαΐ. Είναι επόμενο να αισθάνομαι ντροπή, ειδικά εγώ που ενώ κουβαλάω στην πλάτη μου τα ίδια χρόνια, έχω το προνόμιο την ίδια στιγμή, να απολαμβάνω την μεγάλη χαρά ενός ανθρώπου της Τέχνης, που βλέπει το έργο του να παρουσιάζεται μπροστά στο κοινό».

«Το μόνο που με παρηγορεί», συνέχισε, «είναι ο συμβολισμός από την συνύπαρξη μέσα στον ίδιο λαό του πόνου και της ελπίδας αλλά και της βεβαιότητας ότι κάποτε ο πόνος θα εξαλειφθεί, ενώ η ελπίδα θα γιγαντωθεί και θα γίνει πραγματικότητα. Γιατί η ελπίδα είναι αυτή που θριαμβεύει πάντοτε όταν έχει κανείς μέσα του αληθινή πίστη στον άνθρωπο και στη ζωή» κατέληξε.

Οι υψηλές θερμοκρασίες δεν απέτρεψαν το κοινό, που είχε γεμίσει τον Κήπο του Μεγάρου ήδη από τις 8 το βράδυ, μία ώρα πριν δηλαδή την προγραμματισμένη έναρξη της συναυλίας. Καθισμένοι στο γκαζόν, σε ψάθες και καρέκλες, οι θεατές - ανάμεσά τους και άνθρωποι μεγάλης ηλικίας αλλά και πολλοί ξένοι τουρίστες - σιγοψιθύρισαν τραγούδια αγαπημένα, φορτισμένα με μνήμες και συναίσθημα από την απύθμενη δεξαμενή της πολύτιμης προσφοράς του συνθέτη.

Σε αυτό το ξεχωριστό μουσικό ταξίδι που διήρκεσε σχεδόν τρεις ώρες, έργα του Μίκη Θεοδωράκη ερμήνευσαν η Μπέττυ Χαρλαύτη, και ο Ζαχαρίας Καρούνης, με κορυφαία την Ελένη Βιτάλη, η οποία ευχαρίστησε τον συνθέτη για «όλα αυτά που μας έδωσε και δεν μπορεί να μας τα πάρει πίσω». « Ο Μίκης Θεοδωράκης είναι ένας πολύ μεγάλος άνθρωπος, είναι ημίθεος. Είναι η Ελλάδα, είναι η Αλήθεια, είναι τα πάντα. Τον ευχαριστούμε που υπάρχει, που υπήρξε και που θα υπάρχει» είπε η ίδια.

Η βραδιά άνοιξε με το ορχηστρικό κομμάτι από τη «Γειτονιά των αγγέλων» και συνεχίστηκε με τους τρεις ερμηνευτές να τιμούν τις συνθέσεις του Μ. Θεοδωράκη σε στίχους Ελύτη («Μαρίνα»), Γκάτσου («Μυρτιά»), Ρίτσου («Μέρα Μαγιού»), Σεφέρη («Κράτησα τη ζωή μου») και Λειβαδίτη («Δραπετσώνα», «Σαββατόβραδο»). Στο τέλος του πρώτου μέρους ανέβηκε στη σκηνή η κόρη του, Μαργαρίτα, η οποία μαζί με τους θεατές τραγούδησε και ευχήθηκε στον μεγάλο δημιουργό να μείνει πολλά ακόμα χρόνια στο πλευρό μας. Ευχή που συνόδεψαν με το εύρημα μιας γενέθλιας τούρτας που είχε ετοιμάσει ο Στέλιος Παρλιάρος, με δύο κεράκια που σχημάτιζαν τον αριθμό ενενήντα. Τη σκυτάλη πήρε η Αλέξια, που ερμήνευσε δύο τραγούδια του συνθέτη.

Από την βραδιά δεν θα μπορούσαν να λείπουν τα πολιτικά τραγούδια του Μίκη Θεοδωράκη που καθόρισαν τη δημιουργική του πορεία και τον καθιέρωσαν στη συνείδηση των Ελλήνων και που εξακολουθούν να νοηματοδοτούν πολλά για την πατρίδα μας, όπως το «Γελαστό παιδί» (στίχοι Brendan Behan, αποδ. Βασίλη Ρώτα), «Κάποτε θα' ρθουν να σου πουν» (στ. Λ. Παπαδόπουλου), «Το σφαγείο» (στ. Μ.Θεοδωράκη), «Είμαστε δυό» (στ. Μ.Θεοδωράκη), «Ένα το χελιδόνι» (στ. Οδ. Ελύτη), «Τη ρωμιοσύνη μην την κλαις» (στ. Γ. Ρίτσου) και με κορύφωμα τον ύμνο του Οδ. Ελύτη «Της δικαιοσύνης», ερμηνευμένο από την Ελένη Βιτάλη, με το κοινό να τη συνοδεύει και να χειροκροτά όρθιο.

Το φινάλε γράφτηκε με τη μνημειώδη σύνθεση του σπουδαίου δημιουργού που έφτασε τη φήμη του στα πέρατα του κόσμου, τον «Ζορμπά». Ως αποχαιρετιστήριο δώρο στους θεατές η Ελένη Βιτάλη τραγούδησε ξανά το «'Ασμα Ασμάτων» (στ. Ιακ. Καμπανέλλη) μαζί με τον Κονσταντίν Μπέκερ και τη Λίνα Ορφανός να ερμηνεύουν στα γερμανικά και στα εβραϊκά αντίστοιχα.

«Έχει μία ιστορική σημασία η σημερινή εκδήλωση, μία εθνική σημασία, και είμαστε πολύ ευτυχισμένοι που γιορτάσαμε στον Κήπο του Μεγάρου τον Μίκη Θεοδωράκη, μαζί τόσες χιλιάδες κόσμου», δήλωσε στο ΑΠΕ ο πρόεδρος του ΟΜΜΑ, Ιωάννης Μάνος. Στη συναυλία- αφιέρωμα έδωσαν το «παρών» και οι βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ, Παναγιώτης Λαφαζάνης και Δημήτρης Στρατούλης.

Πηγή