Τα «αδέλφια» και οι αφελείς του Κέντρου…

Τσίπρας και Καμμένος θα πάνε μαζί έως το τέλος. Αν οι αρχηγοί των άλλων μικρών κομμάτων συνεχίσουν να ανταλλάσσουν επιστολές, θα ψάχνουν να βρουν την ψήφο τους στις επόμενες εκλογές

Του Γιώργου Καρελιά

Κάθε φορά που ξεσπάει μια «κρίση» με τον Πάνο Καμμένο, κάποιοι (ξανα)πιστεύουν ότι η κυβέρνηση είτε θα πέσει είτε θα αλλάξει σύνθεση και τη θέση του (κατά Τσίπραν…) «κεντρώου» Πάνου θα πάρουν οι, ακόμα πιο κεντρώοι, Φώφη Γεννηματά και Σταύρος Θεοδωράκης.

Oπως υπάρχουν αφελείς δημοσιογράφοι, οι οποίοι αναμετέδωσαν αμέσως ότι ο υπουργός Πάνος «άρχισε να μαζεύει τα πράγματά του» από το Πεντάγωνο -έτσι ακριβώς το διοχέτευσαν οι κολαούζοι του, για να το καταπιούν την επομένη, που έκανε τη συνήθη κωλοτούμπα του- έτσι υπάρχουν και κάποιοι στα άλλα μικρά κόμματα, που δεν μπορούν να ξεχωρίσουν την επιθυμία τους από την πραγματικότητα και να μοιράσουν μεταξύ τους δυο γαϊδουριών άχυρα.

 Την πραγματικότητα αυτή συνθέτουν τα εξής δεδομένα και στοιχεία:

Πρώτον, όποιος κατέχει την εξουσία δεν την παραδίδει οικειοθελώς. Πόσο μάλλον όταν μιλάμε για τους (και) εξουσιομανείς, όπως έχει αποδειχθεί, Τσίπρα και Καμμένο. Ειδικά ο δεύτερος, χωρίς υπουργική καρέκλα θα περιπέσει σε αχρησ(τ)ία.

Δεύτερον, ο Τσίπρας αισθάνεται μια χαρά με συγκυβερνήτη τον Καμμένο. Διαφορετικά δεν θα έλεγε ότι είναι καλός ο Γιάννης Μουζάλας, αλλά καλύτερος ο Καμμένος, που απαίτησε την αποπομπή του. Ούτε θα έστελνε τον Νίκο Παππά να εξευμενίσει τον «χολωμένο» υπουργό Αμυνας. Απλώς, όταν εκείνος του είπε «διώξε τον Μουζάλα, αλλιώς θα φύγω εγώ», θα του απαντούσε «στο καλό και να μας γράφεις».

Τρίτον, το ότι δεν το έκανε, παρά το θυμό πλείστων ΣΥΡΙΖΑίων για τα καμώματα του Καμμένου, αποδεικνύει περίτρανα ότι τα (κατά Καμμένον…) «αδέλφια» Τσίπρας και Καμμένος θα συμπορευθούν έως το τέλος είτε από ανάγκη είτε από αγάπη.

Τέταρτον, αν εξακολουθούν να υπάρχουν κάποιοι στα άλλα μικρά κόμματα, που λιγουρεύονται ότι ο Τσίπρας κάποια στιγμή θα αντικαταστήσει τον «αδελφό» Πάνο με την Φώφη, τον Σταύρο και μερικούς ακόμα, ας μη βιαστούν να πάνε στους ράφτες για κυβερνητικά κοστούμια και ταγιέρ.

Πέμπτον, ακόμα κι αν δεχτούμε -χάριν της συζητήσεως- ότι ο Τσίπρας θα αναγκαστεί κάποια στιγμή να το κάνει, αυτοί θα δεχτούν, έτσι αμέσως, να συγκυβερνήσουν με αυτούς που -όπως λένε- καταστρέφουν τη χώρα κ.λπ.; Πώς δένουν όλα αυτά;

Το άκρον άωτον της αφέλειας; Ή μήπως της πονηριάς; Αν ο Γιώργος και οι συν αυτώ βλέπουν ότι δεν πρόκειται να γίνει τίποτα με Φώφη και Σταύρο, απλώνουν ένα διχτάκι προς τον ΣΥΡΙΖΑ να βρίσκεται. Ποιος ξέρει τι θα γίνει έως τις επόμενες εκλογές;

Δεν δένουν. Γι’ αυτό οι «κεντρώοι», «μεταρρυθμιστές», «προοδευτικοί» και άλλοι είτε δεν θέλουν είτε δεν μπορούν να κάνουν κάτι ουσιώδες οι ίδιοι, αντί να ετεροποσδιορίζονται ή να μένουν στον μικρόκοσμό τους.

Η Φώφη στέλνει επιστολές. Ο Σταύρος της απαντά περί διαγραμμάτου, επειδή δεν μπορεί να απαντήσει καθαρά ούτε «όχι» ούτε «ναι». Διότι, έτσι όπως έχει γαλουχηθεί το κόμμα του με τις αυταπάτες των κακών «παλιών» και των καλών «νέων», αν πάει να κάνει κάτι μαζί με τους «παλιούς», το μικρό Ποτάμι θα εκφυλιστεί σε πολλά ρυάκια.

Στην Φώφη απάντησε, εκτός του Σταύρου, ο Γιώργος Παπανδρέου, αφού εκείνη τον προσκάλεσε. Και η απάντησή του ήταν «να καλέσουμε και τον ΣΥΡΙΖΑ»! Φαντασθείτε τη σκηνή. Να κάθονται γύρω από ένα τραπέζι Φώφη, Γιώργος, Σταύρος και ξαφνικά να μπουκάρει μέσα ο Αλέξης (χωρίς τον «κεντρώο» Πάνο, εννοείται). «Βρε, καλώς τα παιδιά»!

Το άκρον άωτον της αφέλειας; Ή μήπως της πονηριάς; Αν ο Γιώργος και οι συν αυτώ βλέπουν ότι δεν πρόκειται να γίνει τίποτα με Φώφη και Σταύρο, απλώνουν ένα διχτάκι προς τον ΣΥΡΙΖΑ να βρίσκεται. Ποιος ξέρει τι θα γίνει έως τις επόμενες εκλογές; Ο Τσίπρας μπορεί να χρειάζεται και άλλους πρώην ΠΑΣΟΚους, εκτός από τον Κουρουμπλή και τον Σπίρτζη.

Αν η Φώφη και ο Σταύρος θέλουν, εκτός από το να κοσκινίζουν, να ζυμώσουν κιόλας, ας κάνουν δύο απλά πράγματα:

• Να διακηρύξουν από τώρα ότι, σε περίπτωση πρόωρων εκλογών, θα κατεβούν ως ενιαίος εκλογικός συνασπισμός.
• Να βρουν ΤΡΙΤΟ ΠΡΟΣΩΠΟ κοινής αποδοχής, για να παίξει το ρόλο του επικεφαλής, ώστε να φύγουν από τη μέση τα προσωπικά και το αγκάθι αν θα είναι η μία ή ο άλλος.

Διαφορετικά, αν περιμένουν ο Τσίπρας να  αποχωριστεί τον Καμμένο και να κάνουν κολλεγιά μαζί του ή αν φτάσουν έως τις εκλογές με χωριστά μαγαζάκια, θα ψάχνουν την ψήφο τους. Λογικό. Οι ψηφοφόροι είτε θα μείνουν στον ΣΥΡΙΖΑ (οι λιγότεροι) είτε θα στρίψουν (οι περισσότεροι) προς την ΝΔ, αφού θα έχει μεσολαβήσει και η κυβερνητική φθορά του ΣΥΡΙΖΑ και στον ενδιάμεσο χώρο δεν θα υπάρχει κάτι που να μπορεί να παίξει σημαντικό ρόλο, παρά μαγαζάκια με μικροεγωϊσμούς και αυταπάτες.

Κι αν αυτό δεν το καταλαβαίνουν οι ηγεσίες τους και συνεχίσουν να ανταλλάσσουν επιστολές, θα είναι άξιοι της μοίρας τους.